Diarriktes - Ένας Άνθρωπος Απλός (Aplos) στίχοι (lyrics)
[Diarriktes - Ένας Άνθρωπος Απλός Aplos στίχοι lyrics]
Πίσω στις ρίζες
Σε χρώμα βαθύ μα σε μέρες γκρίζες
Όπου τα ιδανικά μένουν στο ράφι σαν κορνίζες
Και ξανά το κάνω όσο μπορώ πιο λιανά
Βρήκα μηδέν στην πράξη πρόσθεσης
Θεού και σατανά επομένως
Όσο ποτέ απελευθερωμένος
Επιστρέφω μ' ανεξάρτητη σκέψη
Στο νου ζωσμένος
Ρ φιλόλογος ο πρόλογος κομμένος
Ο δρόμος είναι ανοιχτός μα ο
Σκύλος λέφτερος και λυσσασμένος
Ένα - δύο ένα - δύο ανατέλλω δε δύω
Πιο επικίνδυνος από ποτέ γιατί
Διεύρυνα τη σκέψη πέρα από τα
Φράγκα μα και το αιδοίο
Που μονοπωλούν τη δική σου αδελφέ
Και στο κυρίως θέμα στο ναδίρ
Πως να μη φτάσεις όταν σου ρουφάνε
Το αίμα σαν τα βαμπίρ σαν τα σχέδια του ΚΥΡ
Καυστικά μαζί κι ευθύβολα
Στίχοι γκρεμίζουν είδωλα κι ανοίγουνε πυρ
Γιατί βαρέθηκα την απομύζηση λυρική καθίζηση
Αφού δεν τρέφω πια καμιά εκτίμηση
Σε πολιτικούς δόλους χριστιανούς διαβόλους
Ιδεολόγους και τους βολεμένους τους κώλους
Πείτε τους ότι τελειώνει το μεγάλο φαγοπότι
Γάμησε τα παραμύθια και το λευκό τους ιππότη
Ο κακός σ' αυτό το έργο σκέφτεται
Για αυτό και έρχεται
Κι αν θες σε πάω στοίχημα
Ποιοι θα πεθάνουν πρώτοι
Δεν είμαι αυθεντία ούτε θεός
Ούτε φωστήρας παντογνώστης
Ούτε πάντα και στα πάντα σωστός
Είμαι ένας άνθρωπος απλός που
Ευτυχώς σκέφτεται ακόμα
Και τις σκέψεις κάνει στίχους
Για να γίνουν λοστός
Δεν είμαι επαναστάτης ούτε αρχηγός
Ούτε ηγέτης που θα δώσει
Εντολές να εκτελέσει στρατός
Είμαι διαρρήκτης που παραφυλά τις νύχτες
Ακόμα ν' ανοίξει πόρτες
Ώστε το πρωί να εισβάλει το φως
Διαρρήκτες και από παλιά
Κόψαμε τον ομφάλιο λώρο με τα χέρια γυμνά
Σαν αλυσιδωτή αντίδραση ντόμινο
Όταν αρχίσει δεν τελειώνει
Τη σαπίλα που κυκλοφορεί λιώνει
Στην κοινωνία που έχει νεκρική ακαμψία
Που δίνει αξία σ' ό, τι μυρίζει από σηψαιμία
Εσύ μου μοιάζεις
Ότι μοναχός τις χειροπέδες και το
Φίμωτρο επάνω σου βάζεις κάνε πέρα
Ήχος που μεταδίδει χολέρα
Τ' όνομά μου διαρρήκτης
Άρχοντες καλήν εσπέρα παίζει λέρα
Δεν μας σκιάζει καμιά φοβέρα
Από τρομοκρατία όπως η υπόθεση ζαρντινιέρα
Κυλάει σαν τον υδράργυρο δε γελάει
Σφίγγει γροθιές και τα δόντια
Γιατί αφόρητα πονάει
Πονάει πιο πολύ και από kitten bonsai
Κι αν πονάς το ίδιο έλα να παλέψουμε πλάι
Πώς Πες πώς σαν να ήταν ιός
Κυκλοφορείς κι από τους άλλους
Ακόμα πιο σκυφτός
Καταναλωτής πιστός μόνο για να 'σαι αρεστός
Έχεις μείνει μόνο με αλαζονεία μεστός
Θέλω μάχη όσο πάει θέλω το χαλασμό
Ούτε κάνουμε μ' αυτούς κανένα συμβιβασμό
Δεν καταλαγιάζει η ψυχή μου αλλ' αντ' αυτού
Λυσσασμένος για εκδίκηση σαν τον Oh Dae-Su
Δεν είμαι αυθεντία ούτε θεός
Ούτε φωστήρας παντογνώστης
Ούτε πάντα και στα πάντα σωστός
Είμαι ένας άνθρωπος απλός που
Ευτυχώς σκέφτεται ακόμα
Και τις σκέψεις κάνει στίχους
Για να γίνουν λοστός
Δεν είμαι επαναστάτης ούτε αρχηγός
Ούτε ηγέτης που θα δώσει
Εντολές να εκτελέσει στρατός
Είμαι διαρρήκτης που παραφυλά τις νύχτες
Ακόμα ν' ανοίξει πόρτες
Ώστε το πρωί να εισβάλει το φως
Σε χρώμα βαθύ μα σε μέρες γκρίζες
Όπου τα ιδανικά μένουν στο ράφι σαν κορνίζες
Και ξανά το κάνω όσο μπορώ πιο λιανά
Βρήκα μηδέν στην πράξη πρόσθεσης
Θεού και σατανά επομένως
Όσο ποτέ απελευθερωμένος
Επιστρέφω μ' ανεξάρτητη σκέψη
Στο νου ζωσμένος
Ρ φιλόλογος ο πρόλογος κομμένος
Ο δρόμος είναι ανοιχτός μα ο
Σκύλος λέφτερος και λυσσασμένος
Ένα - δύο ένα - δύο ανατέλλω δε δύω
Πιο επικίνδυνος από ποτέ γιατί
Διεύρυνα τη σκέψη πέρα από τα
Φράγκα μα και το αιδοίο
Που μονοπωλούν τη δική σου αδελφέ
Και στο κυρίως θέμα στο ναδίρ
Πως να μη φτάσεις όταν σου ρουφάνε
Το αίμα σαν τα βαμπίρ σαν τα σχέδια του ΚΥΡ
Καυστικά μαζί κι ευθύβολα
Στίχοι γκρεμίζουν είδωλα κι ανοίγουνε πυρ
Γιατί βαρέθηκα την απομύζηση λυρική καθίζηση
Αφού δεν τρέφω πια καμιά εκτίμηση
Σε πολιτικούς δόλους χριστιανούς διαβόλους
Ιδεολόγους και τους βολεμένους τους κώλους
Πείτε τους ότι τελειώνει το μεγάλο φαγοπότι
Γάμησε τα παραμύθια και το λευκό τους ιππότη
Ο κακός σ' αυτό το έργο σκέφτεται
Για αυτό και έρχεται
Κι αν θες σε πάω στοίχημα
Ποιοι θα πεθάνουν πρώτοι
Δεν είμαι αυθεντία ούτε θεός
Ούτε φωστήρας παντογνώστης
Ούτε πάντα και στα πάντα σωστός
Είμαι ένας άνθρωπος απλός που
Ευτυχώς σκέφτεται ακόμα
Και τις σκέψεις κάνει στίχους
Για να γίνουν λοστός
Δεν είμαι επαναστάτης ούτε αρχηγός
Ούτε ηγέτης που θα δώσει
Εντολές να εκτελέσει στρατός
Είμαι διαρρήκτης που παραφυλά τις νύχτες
Ακόμα ν' ανοίξει πόρτες
Ώστε το πρωί να εισβάλει το φως
Διαρρήκτες και από παλιά
Κόψαμε τον ομφάλιο λώρο με τα χέρια γυμνά
Σαν αλυσιδωτή αντίδραση ντόμινο
Όταν αρχίσει δεν τελειώνει
Τη σαπίλα που κυκλοφορεί λιώνει
Στην κοινωνία που έχει νεκρική ακαμψία
Που δίνει αξία σ' ό, τι μυρίζει από σηψαιμία
Εσύ μου μοιάζεις
Ότι μοναχός τις χειροπέδες και το
Φίμωτρο επάνω σου βάζεις κάνε πέρα
Ήχος που μεταδίδει χολέρα
Τ' όνομά μου διαρρήκτης
Άρχοντες καλήν εσπέρα παίζει λέρα
Δεν μας σκιάζει καμιά φοβέρα
Από τρομοκρατία όπως η υπόθεση ζαρντινιέρα
Κυλάει σαν τον υδράργυρο δε γελάει
Σφίγγει γροθιές και τα δόντια
Γιατί αφόρητα πονάει
Πονάει πιο πολύ και από kitten bonsai
Κι αν πονάς το ίδιο έλα να παλέψουμε πλάι
Πώς Πες πώς σαν να ήταν ιός
Κυκλοφορείς κι από τους άλλους
Ακόμα πιο σκυφτός
Καταναλωτής πιστός μόνο για να 'σαι αρεστός
Έχεις μείνει μόνο με αλαζονεία μεστός
Θέλω μάχη όσο πάει θέλω το χαλασμό
Ούτε κάνουμε μ' αυτούς κανένα συμβιβασμό
Δεν καταλαγιάζει η ψυχή μου αλλ' αντ' αυτού
Λυσσασμένος για εκδίκηση σαν τον Oh Dae-Su
Δεν είμαι αυθεντία ούτε θεός
Ούτε φωστήρας παντογνώστης
Ούτε πάντα και στα πάντα σωστός
Είμαι ένας άνθρωπος απλός που
Ευτυχώς σκέφτεται ακόμα
Και τις σκέψεις κάνει στίχους
Για να γίνουν λοστός
Δεν είμαι επαναστάτης ούτε αρχηγός
Ούτε ηγέτης που θα δώσει
Εντολές να εκτελέσει στρατός
Είμαι διαρρήκτης που παραφυλά τις νύχτες
Ακόμα ν' ανοίξει πόρτες
Ώστε το πρωί να εισβάλει το φως