Javaspa - Mathimata zois στίχοι (lyrics)
[Javaspa - Mathimata zois στίχοι lyrics]
Είχα σκληρή ζωή δύσκολη από μικρό παιδί
Γεννημένο από οικογένεια εργατική
Μοναχοπαίδι και να μη μπορεί να συντηρηθεί
Ήταν σπάνιο φαινόμενο εκείνη την εποχή
Ήτανε μέρες που δεν περνούσανε
Ούτε με σφαίρες λεφτά δεν φτάνανε για να
Πάρουμε δύο κουβέρτες
Χωρίς κρεβάτι με ακουμπούσανε σε χαλάκι
Ένα τραπέζι είχε για να κοιμάμαι το βράδι
Μαλώματα μέσα στο σπίτι μου μαχαιρώματα
Άρχισαν τα ψυχοσωματικά μου συμπτώματα
Πρόβλημα υπήρχε μα δε το έβλεπε κανείς
Άνετα θα μπορούσα να ήμουνα ψυχοπαθείς
Παράνοια άφριζε η μάνα κάτω στο πάτωμα
Ήτανε το πρώτο σύμπτωμα από τα ψυχοφάρμακα
Σάλπιγγες και μήτρα ζούσε μεγάλο πόνο
Μετά την πρώτη έκτρωση ήρθα εγώ στο κόσμο
Ρεφρέν μαθήματα ζωής κάτσε να τα σκεφτείς
Σου δίνω μια βάση για να έχεις να κρατηθείς
Δε σου υπόσχομαι ότι όλα καλά θα πάνε
Μα αν δε το κυνηγάμε δεν αξίζει να μιλάμε
Άσε να λένε ότι θέλουν εμείς είμαστε φτωχοί
Και έχουμε το χιούμορ μόνο σε αυτή τη ζωή
Ήμουνα άτυχο παιδί με γιαγιά βασιλική
Ψωμί ελιά Κότσο βασιλιά ξέρεις τι θα πει
Θα πει βρεγμένο ψωμί ζάχαρη και καφέ
Αυτό ήτανε για μένα το γλυκό αδερφέ
Κι’ όλα τα φαγητά μου άνοστα ανάλατα νερουλά
Κάθε μεσημέρι έτρεμα τι θα φάω μετά
Και τώρα που πέρασαν τόσα χρόνια απ’ αυτά
Τα πράγματα έχουν παραμείνει
Ίδια και χειρότερα
Μακαρόνια ψωμί αλάτι νερό και πείνα
Έτσι μας κατάντησε που λες η ανεργία
30 χρόνια στη δουλειά και να μην έχεις μια
Αυτό είναι να πεθαίνεις μέσα στη δημοκρατία
Και αν είχα στη ζωή μου άλλη μία ευκαιρία
Θα ήμουνα πάλι φτωχός ζήτω η αντιβία
Γεννημένο από οικογένεια εργατική
Μοναχοπαίδι και να μη μπορεί να συντηρηθεί
Ήταν σπάνιο φαινόμενο εκείνη την εποχή
Ήτανε μέρες που δεν περνούσανε
Ούτε με σφαίρες λεφτά δεν φτάνανε για να
Πάρουμε δύο κουβέρτες
Χωρίς κρεβάτι με ακουμπούσανε σε χαλάκι
Ένα τραπέζι είχε για να κοιμάμαι το βράδι
Μαλώματα μέσα στο σπίτι μου μαχαιρώματα
Άρχισαν τα ψυχοσωματικά μου συμπτώματα
Πρόβλημα υπήρχε μα δε το έβλεπε κανείς
Άνετα θα μπορούσα να ήμουνα ψυχοπαθείς
Παράνοια άφριζε η μάνα κάτω στο πάτωμα
Ήτανε το πρώτο σύμπτωμα από τα ψυχοφάρμακα
Σάλπιγγες και μήτρα ζούσε μεγάλο πόνο
Μετά την πρώτη έκτρωση ήρθα εγώ στο κόσμο
Ρεφρέν μαθήματα ζωής κάτσε να τα σκεφτείς
Σου δίνω μια βάση για να έχεις να κρατηθείς
Δε σου υπόσχομαι ότι όλα καλά θα πάνε
Μα αν δε το κυνηγάμε δεν αξίζει να μιλάμε
Άσε να λένε ότι θέλουν εμείς είμαστε φτωχοί
Και έχουμε το χιούμορ μόνο σε αυτή τη ζωή
Ήμουνα άτυχο παιδί με γιαγιά βασιλική
Ψωμί ελιά Κότσο βασιλιά ξέρεις τι θα πει
Θα πει βρεγμένο ψωμί ζάχαρη και καφέ
Αυτό ήτανε για μένα το γλυκό αδερφέ
Κι’ όλα τα φαγητά μου άνοστα ανάλατα νερουλά
Κάθε μεσημέρι έτρεμα τι θα φάω μετά
Και τώρα που πέρασαν τόσα χρόνια απ’ αυτά
Τα πράγματα έχουν παραμείνει
Ίδια και χειρότερα
Μακαρόνια ψωμί αλάτι νερό και πείνα
Έτσι μας κατάντησε που λες η ανεργία
30 χρόνια στη δουλειά και να μην έχεις μια
Αυτό είναι να πεθαίνεις μέσα στη δημοκρατία
Και αν είχα στη ζωή μου άλλη μία ευκαιρία
Θα ήμουνα πάλι φτωχός ζήτω η αντιβία