Javaspa - Κλειδώθηκα στο Σώμα μου (I Locked myself in my Body) στίχοι (lyrics)
[Javaspa - Κλειδώθηκα στο Σώμα μου I Locked myself in my Body στίχοι lyrics]
Είναι στιγμές που το κεφάλι
Μου κοντεύει να σπάσει
Θέλω να πάρω ένα μαχαίρι την
Καρδιά μου να κάψει
Είναι τα βράδια που η καρδιά χτυπά δυνατά
Δεν με αφήνει να ηρεμήσω ούτε
Στην πιο γλυκιά νυχτιά
Είναι κάτι που θέλει να με βλέπει ζωντανό
Πείτε του σας παρακαλώ να με αφήσει μοναχό
Είναι σαν μια κατάρα που με δένει τα βράδια
Δε με αφήνει λεπτό για να πάρω ανάσα
Θέλω τέλος να βάλω να τελειώσουν όλα εδώ
Μα η σφραγίδα του θανάτου δεν με θέλει νεκρό
Είναι η αγάπη ενός ανθρώπου
Που με τυλίγει ζεστά
Και δεν αφήνει τον Μορφέα να με πάρει μακριά
Το δάκρυ μιας αγάπης που για πάντα με ζητά
Γι’ αυτό τα βράδια η ζωή
Πάντα τον θάνατο νικά
Ελπίδες από ανθρώπους που με
Θέλουνε κοντά τους
Μα τώρα λύγισα και θα είμαι μακριά τους
Κλειδώθηκα στο σώμα μου δεν άντεξα
Ζήτησα την ζωή όμως την άφησα
Δώσε μου το χέρι σου και πάμε
Μα δεν σου κρύβω σαν μικρό παιδί φοβάμαι
Δηλητήριο είναι η σκέψη πως η μέρα ξεκινά
Είναι καρφιά που μου τρυπάνε
Όλα μου τα σωθικά
Ματωμένες ανάσες για μια ψυχή που πονά
Για μια ψυχή που κάθε μέρα αντέχει τόσα πολλά
Η κόλασή μου βαραίνει τόσο πολύ την πνοή μου
Κάνω έκλυση στην γη να δώσει
Τέλος στην ζωή μου
Λύγισα έζησα πολλά μα τα βαρέθηκα
Προδόθηκα από φίλους και αυτό
Ήταν που δεν δέχτηκα
Έκλαψα ποτέ όμως δεν έριξα ευθύνες
Γιατί οι καλές στιγμές για
Μένα ήτανε τόσες λίγες
Έκλαψα γιατί αν σε έναν φίλο εγώ δόθηκα
Χίλιες φορές εγώ από αυτόν προδόθηκα
Από συντρόφους που μου γύρισαν την πλάτη
Έκατσα και έγραψα με κόκκινο στυλό κομμάτι
Με κόκκινο μελάνι για όσα τελείωσαν
Και τις δυνάμεις μου που όλες με εγκατέλειψαν
Μου κοντεύει να σπάσει
Θέλω να πάρω ένα μαχαίρι την
Καρδιά μου να κάψει
Είναι τα βράδια που η καρδιά χτυπά δυνατά
Δεν με αφήνει να ηρεμήσω ούτε
Στην πιο γλυκιά νυχτιά
Είναι κάτι που θέλει να με βλέπει ζωντανό
Πείτε του σας παρακαλώ να με αφήσει μοναχό
Είναι σαν μια κατάρα που με δένει τα βράδια
Δε με αφήνει λεπτό για να πάρω ανάσα
Θέλω τέλος να βάλω να τελειώσουν όλα εδώ
Μα η σφραγίδα του θανάτου δεν με θέλει νεκρό
Είναι η αγάπη ενός ανθρώπου
Που με τυλίγει ζεστά
Και δεν αφήνει τον Μορφέα να με πάρει μακριά
Το δάκρυ μιας αγάπης που για πάντα με ζητά
Γι’ αυτό τα βράδια η ζωή
Πάντα τον θάνατο νικά
Ελπίδες από ανθρώπους που με
Θέλουνε κοντά τους
Μα τώρα λύγισα και θα είμαι μακριά τους
Κλειδώθηκα στο σώμα μου δεν άντεξα
Ζήτησα την ζωή όμως την άφησα
Δώσε μου το χέρι σου και πάμε
Μα δεν σου κρύβω σαν μικρό παιδί φοβάμαι
Δηλητήριο είναι η σκέψη πως η μέρα ξεκινά
Είναι καρφιά που μου τρυπάνε
Όλα μου τα σωθικά
Ματωμένες ανάσες για μια ψυχή που πονά
Για μια ψυχή που κάθε μέρα αντέχει τόσα πολλά
Η κόλασή μου βαραίνει τόσο πολύ την πνοή μου
Κάνω έκλυση στην γη να δώσει
Τέλος στην ζωή μου
Λύγισα έζησα πολλά μα τα βαρέθηκα
Προδόθηκα από φίλους και αυτό
Ήταν που δεν δέχτηκα
Έκλαψα ποτέ όμως δεν έριξα ευθύνες
Γιατί οι καλές στιγμές για
Μένα ήτανε τόσες λίγες
Έκλαψα γιατί αν σε έναν φίλο εγώ δόθηκα
Χίλιες φορές εγώ από αυτόν προδόθηκα
Από συντρόφους που μου γύρισαν την πλάτη
Έκατσα και έγραψα με κόκκινο στυλό κομμάτι
Με κόκκινο μελάνι για όσα τελείωσαν
Και τις δυνάμεις μου που όλες με εγκατέλειψαν