Javaspa - Η Μπαλάντα του Νότου (The Ballad of the South) στίχοι (lyrics)
[Javaspa - Η Μπαλάντα του Νότου The Ballad of the South στίχοι lyrics]
H μάνα μου μου έλεγε πάντα από παιδί
Να έχω μέσα στο μυαλό μου πάντα το χαρτί
Να ψάξω να βρω μια δουλειά για εμέ
Και να μπω μέσα στο δημόσιο σώνει και ντε
Ο παπανδρεϊσμός έκαψε τα μυαλά τους
Γι’ αυτό στρέφονται ενάντια στα
Ίδια τα παιδιά τους
Εργάτης και φτωχός και φανατικός πασόκος
Μη κοιτάς χαμηλά ρε στο μυαλό είναι ο στόχος
Ακαδημαϊσμός έγινε η νέα θρησκεία
Και δόξα τα λεφτά έχουμε θεό και παναγία
Βούτηξα το κορμί μου βαθιά μέσα στην ανεργία
Μα το ιδανικό μου ήταν πάντα η ουτοπία
Και έτσι πάλεψα είδη από την εφηβεία
Αγώνας μέσα από τα κατειλημμένα σχολεία
Ματώσαμε και ιδρώσαμε στα πράσινα θρανία
Για να δώσουμε μια προοπτική στη κοινωνία
Από το σύστημα είμαστε χτυπημένοι
Και η μεσαία τάξη εξ ανέκαθεν βολεμένη
Παιδιά του μεροκάματου και της επισφάλειας
Της οικονομικής ανάπτυξης και διαφάνειας
Παιδιά που χάσανε όνειρα και ελπίδες
Και βάλανε στις επιθυμίες τους παρωπίδες
Ώσπου να κατακτήσουμε το δικό σου δικό του
Είναι αφιερωμένη η μπαλάντα του Νότου
Σύντροφε φταις γιατί ξύνεις μόνο πληγές
Γιατί μας άφησες ανοιχτές όλες τις δομές
Ο χώρος μάτωσε για να διαμορφωθούνε
Και άφησες τα σκουπίδια τώρα
Γι’ αυτές να μιλούνε
Ήμουν πάντα πολέμιος κάθε υπεραξίας
Εργατικής πολιτικής εντός της αναρχίας
Κι’ αυτό γιατί μεγάλωσα χωρίς ιδιοκτησία
Και δεν είχα ποτέ στη ζωή μου την ευκαιρία
Ναι έσφαλα όπως ποτέ μου κακό δεν έκανα
Και ότι λάθος έκανα έμαθα το εξέλιξα
Γι’ αυτό αναζητώ την ιδανική κοινωνία
Κουράστηκα να ζω στη στέρηση στην αδικία
Η πρώτη συζήτηση που είχα με τον πατέρα του
Ήταν στα 17 μου και αφορούσε το συμφέρον του
Όπως κατάλαβες δεν είχα καταφύγιο
Είμαι από τα παιδιά που ζητούσανε διαζύγιο
Να έχω μέσα στο μυαλό μου πάντα το χαρτί
Να ψάξω να βρω μια δουλειά για εμέ
Και να μπω μέσα στο δημόσιο σώνει και ντε
Ο παπανδρεϊσμός έκαψε τα μυαλά τους
Γι’ αυτό στρέφονται ενάντια στα
Ίδια τα παιδιά τους
Εργάτης και φτωχός και φανατικός πασόκος
Μη κοιτάς χαμηλά ρε στο μυαλό είναι ο στόχος
Ακαδημαϊσμός έγινε η νέα θρησκεία
Και δόξα τα λεφτά έχουμε θεό και παναγία
Βούτηξα το κορμί μου βαθιά μέσα στην ανεργία
Μα το ιδανικό μου ήταν πάντα η ουτοπία
Και έτσι πάλεψα είδη από την εφηβεία
Αγώνας μέσα από τα κατειλημμένα σχολεία
Ματώσαμε και ιδρώσαμε στα πράσινα θρανία
Για να δώσουμε μια προοπτική στη κοινωνία
Από το σύστημα είμαστε χτυπημένοι
Και η μεσαία τάξη εξ ανέκαθεν βολεμένη
Παιδιά του μεροκάματου και της επισφάλειας
Της οικονομικής ανάπτυξης και διαφάνειας
Παιδιά που χάσανε όνειρα και ελπίδες
Και βάλανε στις επιθυμίες τους παρωπίδες
Ώσπου να κατακτήσουμε το δικό σου δικό του
Είναι αφιερωμένη η μπαλάντα του Νότου
Σύντροφε φταις γιατί ξύνεις μόνο πληγές
Γιατί μας άφησες ανοιχτές όλες τις δομές
Ο χώρος μάτωσε για να διαμορφωθούνε
Και άφησες τα σκουπίδια τώρα
Γι’ αυτές να μιλούνε
Ήμουν πάντα πολέμιος κάθε υπεραξίας
Εργατικής πολιτικής εντός της αναρχίας
Κι’ αυτό γιατί μεγάλωσα χωρίς ιδιοκτησία
Και δεν είχα ποτέ στη ζωή μου την ευκαιρία
Ναι έσφαλα όπως ποτέ μου κακό δεν έκανα
Και ότι λάθος έκανα έμαθα το εξέλιξα
Γι’ αυτό αναζητώ την ιδανική κοινωνία
Κουράστηκα να ζω στη στέρηση στην αδικία
Η πρώτη συζήτηση που είχα με τον πατέρα του
Ήταν στα 17 μου και αφορούσε το συμφέρον του
Όπως κατάλαβες δεν είχα καταφύγιο
Είμαι από τα παιδιά που ζητούσανε διαζύγιο