Javaspa - Σκέτη Φρίκη (Pure Horror) στίχοι (lyrics)
[Javaspa - Σκέτη Φρίκη Pure Horror στίχοι lyrics]
Σκέτη φρίκη και η δουλειά μανίκι
Γυρνάω ξημερώματα και ότι μου τύχη
Δεν έχω τύχη γι’ αυτό είμαι στη θλίψη
Αν έχει κάτι πρότεινε γιατί ψάχνω τη λύση
Μόνο προβλήματα στα εργασιακά απόβλητα
Κάθε ξημέρωμα μου μοιάζει με ταφόπλακα
Πηγαίνω πίσω στο καθρέφτη και κοιτάζω
Βλέπω εμένα και νομίζω θα γεράσω
Για όλα φταίει η γαμημένη γενιά
Που μας ανάγκασε να ξενιτευτούμε στα 17
Αντί να χτίζουν βάσεις για έχουμε όνειρα
Σκάψανε το λάκκο μας μές’
Τα εργασιακά απόβλητα
Έχω όνομα και μιλώ επώνυμα
Ναι με λένε Στράτο και δουλεύω από τα 12
Δεν έχω πρόβλημα να σου μιλώ ξεκάθαρα
Γιατί τα λόγια μου είναι στοιχεία αδιάσειστα
Φτύνω στο τάφο της γενιάς πολυτεχνείου
Από τις βόμβες τώρα στη
Θέση κάποιου υπουργείου
Λέρες πατέρες μανάδες λέρες μητέρες
Κλαίγεστε για ένσημα και
Εμείς μετράμε σφαίρες
Να πάμε ρε κωλόπαιδα στη δεκαετία του ‘80
Που είχατε πήξει από μπουζούκια
Και από τσόντα
Αρχές του ’90 που έρρεε το χρήμα
Που τρέχατε και χτίζατε τα εξοχικά σας σπίτια
Να σου πω για αυθαίρετα και κάθε είδους μίζα
Και όλα τα λαδώματα μες’ την πολεοδομία
Σπίτια από μπαμπάδες και
Χωράφια από γιαγιάδες
Πουλήσατε και κάνατε μαγαζιά λακαμάδες
Θέλατε να πάρετε τη θέση του χαλίφη
Γι’ αυτό μαθαίνατε και στο
Παιδί όλο να γλύφει
Κατουρημένες ποδιές, αφεντικά και δουλειές
Υποταγμένες φωνές καρφώματα και ρουφιανιές
Και έτσι έκλεισε ο κύκλος σας ξεφτίλες
Και τώρα μας τα πρήζεται για δήθεν εμπειρίες
Θέλεις να σου μάθω από πραγματική ζωή
Δουλεύω από τα 12 και είμαι ταπί
Γυρνάω ξημερώματα και ότι μου τύχη
Δεν έχω τύχη γι’ αυτό είμαι στη θλίψη
Αν έχει κάτι πρότεινε γιατί ψάχνω τη λύση
Μόνο προβλήματα στα εργασιακά απόβλητα
Κάθε ξημέρωμα μου μοιάζει με ταφόπλακα
Πηγαίνω πίσω στο καθρέφτη και κοιτάζω
Βλέπω εμένα και νομίζω θα γεράσω
Για όλα φταίει η γαμημένη γενιά
Που μας ανάγκασε να ξενιτευτούμε στα 17
Αντί να χτίζουν βάσεις για έχουμε όνειρα
Σκάψανε το λάκκο μας μές’
Τα εργασιακά απόβλητα
Έχω όνομα και μιλώ επώνυμα
Ναι με λένε Στράτο και δουλεύω από τα 12
Δεν έχω πρόβλημα να σου μιλώ ξεκάθαρα
Γιατί τα λόγια μου είναι στοιχεία αδιάσειστα
Φτύνω στο τάφο της γενιάς πολυτεχνείου
Από τις βόμβες τώρα στη
Θέση κάποιου υπουργείου
Λέρες πατέρες μανάδες λέρες μητέρες
Κλαίγεστε για ένσημα και
Εμείς μετράμε σφαίρες
Να πάμε ρε κωλόπαιδα στη δεκαετία του ‘80
Που είχατε πήξει από μπουζούκια
Και από τσόντα
Αρχές του ’90 που έρρεε το χρήμα
Που τρέχατε και χτίζατε τα εξοχικά σας σπίτια
Να σου πω για αυθαίρετα και κάθε είδους μίζα
Και όλα τα λαδώματα μες’ την πολεοδομία
Σπίτια από μπαμπάδες και
Χωράφια από γιαγιάδες
Πουλήσατε και κάνατε μαγαζιά λακαμάδες
Θέλατε να πάρετε τη θέση του χαλίφη
Γι’ αυτό μαθαίνατε και στο
Παιδί όλο να γλύφει
Κατουρημένες ποδιές, αφεντικά και δουλειές
Υποταγμένες φωνές καρφώματα και ρουφιανιές
Και έτσι έκλεισε ο κύκλος σας ξεφτίλες
Και τώρα μας τα πρήζεται για δήθεν εμπειρίες
Θέλεις να σου μάθω από πραγματική ζωή
Δουλεύω από τα 12 και είμαι ταπί