Kanove - Göz Bebeklerini Deştiğim Cadı ve Sana Mektuplar Şarkı sözleri (lyrics)

Kaybı yok melaikemin
Günahlar savrulur nasılsa
Bi' karlı tarlanın tam ortasında
Akçıl iki aşık
Körpece dokunuşlar, bir sürahi bağışıklık
Tenine damlayan sabahı kim söyledi?

Şarkı yaptım
Ne zaman intihar etse şiir yazdım
Unutamadım soyumu sopumu fakat
Hiç aramadım da
Benzimden sarı, belki sarı, belki sarı
Belki sarı
Gerçek şu ki: ben uzakların adamıyım
Kanla beslenen dünyaya insan sunan ahlak
Yakarışlara bir şey olur zayiattır var olmak
Şimdi bir söğüdün yavaşça ölmesini bekliyorum
Yıkılınca yerinde ölü bir yalnızlık doğacak

Kendimden beklentimse kendime zarar vermemesi
En çok korkutan bu, dağ yıkan kendisi
Günah sergisi dudağım içinde en güzel resimdi
En feci şey ise canımın canından sıyrılması

Toprak artık sen kokuyor artık gitmemem gerek
Çekmeköy'de yüz bin derviş
Doğuyor bilmemem gerek
İnceden, sanki Lethe yağıyor inceden yine
Tarlada bekliyorum gelmesen de beklerim yine
Ve kar devrim gocuğundan sarkar çocuğun
Canını yapraksız bi' caymak alır korkunun
Kıyasla, her masalda bir cadıyla konuştum
Unutma can zehri, elmadan fazlasıdır

Kayıplarsa ayıplanan her şey bana çıkar
Farklı baksam aynılar karşımda şeytan olacak
Sana baktım
Sana geldim kapıyı açmayacak mısın?
Üşüdüğüme mi yanayım şimdi
Olmayan yağmura mı?

Allah'ım, kalbimde senden gelen
Bir yaşam var allah'ım beynim bu yaşamı
Darp ediyor durmadan
Allah'ım istemediğim her şey oldu
Sanki baktığımda dünya zindanında

Dağda yalnız olan bendim, kenti terk eden ben
Boş sokakta hayaletlere selam verip
Şol cinlerle gülümseyen
Tepe gözünde bir aşk hayatı var
Desem kaç kişi inanır?
Her akşam ağlıyordu gizlice
Bir gözden ne kadar yaş gelirse

Zevki hep tadan benim, zevki lime lime kusan
Senden hep kaçan benim
Hayatında köpek gibi dolanan
Kendime değen nazar benim, benden hatıralar
Bi' toprak acı içinde bileklerimle yat
Sağlıcakla!

Toprak artık sen kokuyor artık gitmemem gerek
Çekmeköy'de yüz bin derviş
Doğuyor bilmemem gerek
İnceden, sanki Lethe yağıyor inceden yine
Tarlada bekliyorum gelmesen de beklerim yine
Ve kar devrim gocuğundan sarkar çocuğun
Canını yapraksız bi' caymak alır korkunun
Kıyasla, her masalda bir cadıyla konuştum
Unutma can zehri, elmadan fazlasıdır

Ve iz, adımlaşır yavaşça
Yaşamak bir banknotun kontrol
Edilmesi kadar apaçık
Kar şarkılarının tarlaya haz
Dökerek yayılması
Yaşamak belki de ölmenin anahtarıdır
Belki de bu duygusuzluğun içinde
Bir çivi kadar yalnız
Paslı meyveler kadar dokunaklı
Kim bilir, yaşamak belki de hiç olmamıştır