Kanove - Kırmızı Viceroy ve Fenafillah Şarkı sözleri (lyrics)
[Kanove - Kırmızı Viceroy ve Fenafillah Şarkı sözleri lyrics]
Kayıp birileri
Perşembe akşamı kaybolan kız çocukları
Ve bizi besleyen güneş, ölüm orucunda
Köye inen canavarlar tanrı tanımazken
Ağarıyor zaman tam kalbimin içine
Üşüyorum, doğumvari seyirlerin yakıldığı
Bir köy
Hayalet gezer ve sanki kordonumda bölündüm
Göğsümdeki yüklerin cezasınıysa yalnızlar
Mezarlığına gömdüm kaç dua düşer bir ömre?
Menekşe körpe, büyüyecek zamanla söyle
İçimde hiçleşen bir hisle
Ve ben öldüğüm zaman şu
Ağaç konuşacak sihirle
Burada, benim altımda, köklerin damağında
Daha rahat yaşayan insan var
Oluyor şöyle böyle
Sivri dişleriyle parçalıyor
Sakinliğin klitorisi
Ve izolasyonu mükemmel nefsimiz
Sahi ha, ne ara geçti zaman
Bu beatin sesleriyle mahvolursa tavan
Belki tanrıdan bir armağan
Isimler düşer bana
Zaten bu hayatta hep seçimler kalır bana
Akşam üstü köyün hüznü azdı ben tamamladım
Beyaz tenli kızlar gördüm, afalladım
Akşam üstü köyün hüznü azdı ben tamamladım
Beyaz tenli kızlar gördüm, afalladım
Ne olduğumu bilmek için
Kendimden başladım ölmeye
Ve şehir yandı her cuma ki baktım öylece
Çamurlu bir filin gürültüsüyle kesildi yağmur
Bariz ve hay hu, doğusunda sahil
Sakinlik sahiden sekil
Misafirim elbet dedim
Bunu elli milyon defa derim
Çünkü kimsenin yok kendisinden başka
Bir evi bu kasabada bu rezil havada
Bekliyorum bir şeylerin düzelmesini yalandan
Ağrılarla, korkularla, mavilerle, sahilerle
Yalanlarla kaç bohem şehir tükettim anla
Emdim seni, zehrini hiç bilmeden emdim seni
Bakmadan zamana şeytan yağar tarlaya
Ilahilerle başlamıştık intihara
Akşam üstü köyün hüznü azdı biz tamamladık
Ağaçta asılı birkaç insan görüp ağladık
Akşam üstü köyün hüznü azdı biz tamamladık
Ağaçta asılı birkaç insan görüp ağladık ve
Şarkılar çalıyor hisleriyle rahip
İçinde cemaatin tek ben ağlıyor gibiyim
Yaşam mı delilik, yaşam mı delilik
Ama akıllı olmaktansa çılgınlığı yeğlerim
Kaçmak istiyordu, görüyordum
Kış gelmeden bir hırka örmeliyim rengime
İpliği teninden, ipliği boyundan
Başlıyorum yavaş yavaş dağlarında yok olmaya
Susma söyle rahibi: şu huzursuzluğu yok etmek
Için kaç bin ibadet gerekli?
Umursamaz geceye nasıl belli ederim kendimi
Hüzünden esanslar mı? Bence sahici değil
Hayatından bir kıyafet yakardım ellerinde
Var oluyor sandığım her şey
Kadar rezildi yaşam
Sordum ağrılarla kaybolan şamanlara
Her saniyem meneritti kayboluşa
Perşembe akşamı kaybolan kız çocukları
Ve bizi besleyen güneş, ölüm orucunda
Köye inen canavarlar tanrı tanımazken
Ağarıyor zaman tam kalbimin içine
Üşüyorum, doğumvari seyirlerin yakıldığı
Bir köy
Hayalet gezer ve sanki kordonumda bölündüm
Göğsümdeki yüklerin cezasınıysa yalnızlar
Mezarlığına gömdüm kaç dua düşer bir ömre?
Menekşe körpe, büyüyecek zamanla söyle
İçimde hiçleşen bir hisle
Ve ben öldüğüm zaman şu
Ağaç konuşacak sihirle
Burada, benim altımda, köklerin damağında
Daha rahat yaşayan insan var
Oluyor şöyle böyle
Sivri dişleriyle parçalıyor
Sakinliğin klitorisi
Ve izolasyonu mükemmel nefsimiz
Sahi ha, ne ara geçti zaman
Bu beatin sesleriyle mahvolursa tavan
Belki tanrıdan bir armağan
Isimler düşer bana
Zaten bu hayatta hep seçimler kalır bana
Akşam üstü köyün hüznü azdı ben tamamladım
Beyaz tenli kızlar gördüm, afalladım
Akşam üstü köyün hüznü azdı ben tamamladım
Beyaz tenli kızlar gördüm, afalladım
Ne olduğumu bilmek için
Kendimden başladım ölmeye
Ve şehir yandı her cuma ki baktım öylece
Çamurlu bir filin gürültüsüyle kesildi yağmur
Bariz ve hay hu, doğusunda sahil
Sakinlik sahiden sekil
Misafirim elbet dedim
Bunu elli milyon defa derim
Çünkü kimsenin yok kendisinden başka
Bir evi bu kasabada bu rezil havada
Bekliyorum bir şeylerin düzelmesini yalandan
Ağrılarla, korkularla, mavilerle, sahilerle
Yalanlarla kaç bohem şehir tükettim anla
Emdim seni, zehrini hiç bilmeden emdim seni
Bakmadan zamana şeytan yağar tarlaya
Ilahilerle başlamıştık intihara
Akşam üstü köyün hüznü azdı biz tamamladık
Ağaçta asılı birkaç insan görüp ağladık
Akşam üstü köyün hüznü azdı biz tamamladık
Ağaçta asılı birkaç insan görüp ağladık ve
Şarkılar çalıyor hisleriyle rahip
İçinde cemaatin tek ben ağlıyor gibiyim
Yaşam mı delilik, yaşam mı delilik
Ama akıllı olmaktansa çılgınlığı yeğlerim
Kaçmak istiyordu, görüyordum
Kış gelmeden bir hırka örmeliyim rengime
İpliği teninden, ipliği boyundan
Başlıyorum yavaş yavaş dağlarında yok olmaya
Susma söyle rahibi: şu huzursuzluğu yok etmek
Için kaç bin ibadet gerekli?
Umursamaz geceye nasıl belli ederim kendimi
Hüzünden esanslar mı? Bence sahici değil
Hayatından bir kıyafet yakardım ellerinde
Var oluyor sandığım her şey
Kadar rezildi yaşam
Sordum ağrılarla kaybolan şamanlara
Her saniyem meneritti kayboluşa