Ladose - Χτύπημα στον Λαιμό (Xtipima) στίχοι (lyrics)
[Ladose - Χτύπημα στον Λαιμό Xtipima στίχοι lyrics]
Άσε με να σκοτωθώ με χτύπημα στον
Λαιμό από το πιο κοφτερό στυλό
Πίστεψε πως δε θα κλάψω
Μα θα χαμογελώ γιατί ότι αγαπώ
Με έστειλε στον άλλο κόσμο
Και άλλες ψυχές να χάσω
Άσε με να σκοτωθώ με χτύπημα στον λαιμό από
Το πιο κοφτερό στυλό
Πίστεψε πως δε θα κλάψω
Μα θα χαμογελώ γιατί ότι αγαπώ
Με έστειλε στον άλλο κόσμο και
Άλλες φωτιές να ανάψω ραψωδός Φιλόλογος:
Είναι λόγια που θέλω τόσο να
Πω και όμως δεν λέγονται
Σαν τις παράλληλες ευθείες που
Ποτέ δεν τέμνονται
Απλά συνεχίζουνε την πορεία τους επάπειρον
Και όμως μένουνε ακίνητες σα πόδια ανάπηρων
Με βλέμμα στον ορίζοντα στην δύση του ηλίου
Την γέννηση και το θάνατο του κάθε ειδυλλίου
Που φύτρωσε, άνθισε, γέρασε
Μαράθηκε, μίσησε, αγάπησε
Ήρθε, μετά χάθηκε στην άβυσσο
Έζησα στο πετσί μου την κόλαση
Στην αναζήτηση μου για προσωπικό παράδεισο
Μα δεν σταμάτησα το ψάξιμο ακόμα και όταν η
Ψυχολογία μου έφτασε στο μηδέν
Επειδή ακόμα αναζητώ αυτό το κάτι
Και ας μη φαίνεται ακόμα στον ορίζοντα Ιθάκη
Έχω συνηθίσει να σηκώνω τα βάρη στην πλάτη
Με μάτια ανοιχτά μήπως και βρω το μονοπάτι
Και άντε γάμα τη μοίρα
Πήρα την απόφαση να βγω από την καραντίνα
Ανατινάζοντας την θύρα αφού
Έχω λόγο γκιλοτίνα
Τι να πούνε οι επισκέψεις 4
Φορές το μήνα στον γιατρό
Αφού οι συμβουλές του τελικά
Δε μείναν στο μυαλό
Και προκαλώ αν θέλεις μίλα τσάμπα κόπος
Αφού τα άρρωστα μυαλά ευφυέστατα τώρα γίναν
Μες στην πτέρυγα από όπου ξέφυγα εγώ
Έχοντας γιατρικό κατά του νου μου τον ρυθμό
Και το στυλό ήταν το μεγάλο μυστικό
Που κανε το μυαλό μου διαφορετικό
Μέσα στον κόσμο τον μικρό μμμμμμμμ
Αυτό τραγουδώ, ποποποποπο με αυτό χτυπώ
Και δε θα δω εχθρό ή φίλο μες στη μάχη
Αλλά κοιτώ το ποιος έχει λόγο
Ορθό αλλιώς κόβω εδώ λόγος Απειλή:
Παραμένω κυνικός, κυνηγός συνεπώς
Σαν σεισμός, οιωνός
Άκους πως, ρώτα πως
Για να μαθαίνεις μην ανοίγεις το
Στόμα γιατί ρυπαίνεις την ουσία
Ποια βραβεία μου ζητάς
Πια να σωπαίνεις την υπόκρουση Ladose
Ωσότου το φως να δεις στα μάτια
Καθαρά για να μην μείνεις τυφλός
Τα γεγονότα που περνάν πίσω
Από κόκα και αρντάν
Κρύβουν τα συναισθήματα τους
Σταμάτησαν να μιλάνε
Μόνο γαμιούνται ξεχάσανε όλοι
Και δεν αγαπιούνται
Χτυπάνε ξυπνητήρια μα προτιμούν να κοιμούνται
Τα ζωα σαν τον βοα τους κύκλωσε ποια η άγνοια
Γυρεύουν να ζήσουν μεταξύ του
Λογικού και την παράνοια
Ζιζάνια πληθαίνουνε στην εποχή που ζούμε
Και έτσι όλοι μιλάνε μα δεν ακούμε
Άσε με να σκοτωθώ με χτύπημα στον
Λαιμό από το πιο κοφτερό στυλό
Πίστεψε πως δε θα κλάψω
Μα θα χαμογελώ γιατί ότι αγαπώ
Με έστειλε στον άλλο κόσμο και
Άλλες ψυχές να χάσω
Άσε με να σκοτωθώ με χτύπημα στον
Λαιμό από το πιο κοφτερό στυλό
Πίστεψε πως δε θα κλάψω
Μα θα χαμογελώ γιατί ότι αγαπώ
Με έστειλε στον άλλο κόσμο και
Άλλες φωτιές να ανάψω ραψωδός Φιλόλογος:
Με θέρμη και όχι επιδερμικά
Ξαναφέρνει συνείδητα ότι στα σκοτεινά
Κρατούσα παίρνει την γαλήνη
Και η ζυγαριά γέρνει προς τη μεριά
Που η ανησυχία πάντα φέρνει αυπνία
Ποια ανοία, ποια προσωπολατρεία
Ποια Τροία και ποια να
Την αλώσεις εξαστρατεία
Μόνο βρύα στα κρύα από την ακινησία
Σα σιαμαία με θέα τη μαία
Που θα σε αποκολλήσει από όλα τα ωραία
Μα χαλάλι σου
Μουσική σε αγάπησα μοιραία και παρέα σου
Όποιος από την κεραία σου ανασαίνει
Μετρώντας τα αστέρια σαν το
Παιδί του Λουντέμη
Μένει μόνο με όλα εκεί δίπλα
Να τζόγαρω ξανά σε εσένα
Και να ξανα αναζωπυρώσω τη φωτιά που
Κάποιοι άφησαν να σβήσει εσκεμμένα
Μα για μένα ζωής και θανάτου θα
Ναι να την ανάψω ξανά
Και να πως τα κενά γεμίζω μ'ένα φου
Απλά είναι τα πράγματα ξανά αφού
Μονοπάτι βρήκα να βαδίσω μες
Στον γκρίζο κόσμο
Λόγια που δεν αναιρώ και βήματα δεν κάνω πίσω
Δεν ελπίζω, την ζωή ζω και ζορίζω το μάτι μου
Την ομορφιά να δει που κρύβεται
Πίσω από την πλάτη μου
Για να μην εστιάζω σε αυτή γίνομαι ξυράφι
Σκέψη για τον τύπο που ασυναρτυσίες γράφει
Άχτι βγάζω και να μην μιλάς
Που νομίζεις ότι η Ελλάδα κινδυνεύει από εμάς
Στην εμφάνιση κολλάς, είμαστε σκέτος μπελάς
ΓΑΜΙΕΤΑΙ Η ΕΛ τελεία ΑΣ και
Χώνεψέ το δεν το συζητάω κυλάω
Με τον λόγο μου συνδιασμένο
Με αυτό που λέμε μέτρο
Αρμονικά, κανονικά αυτό το ξέρεις ήδη
Δεν συμβαδίζω με νοοτροπίες fake ghetto
Λόγος Απειλή: Αν μιλώ στο κράτος που ζω
Το όνειρό μου είναι νεκρό
Αφού το κήδεψαν παππάδες
Βουλευτάδες και λεφτάδες
Που μου μάθαν την ζωή χωρίς να
Έχω παράδες μέσα στην τσέπη μια του κλέφτη
Δυο του κλέφτη και είναι λούης
Απευθείας επιβίωση ζητάνε μετά βίας
Μετανάστες που ζουν σε καταστάσεις
Που είναι άστες
Όλοι πια τριγύρω μου σε κόμματα
Και πάστες για συμφέρον
Και τυχαίνει να διαφέρω
Ενδιαφέρον δε μου φαίνεται
Και ξέρω την καταστροφή πριν φέρω
Γιατί λέω και μιλάω, ζητάω την ανθρωπιά
Φθάσαμε σε ποταμό να κυλάμε χωρίς κουπιά
Και είναι αδύνατον, ήμαρτον τι άλλο να πω
Να χαίρεσαι τον κόσμο, και άσε με να σκοτωθώ
Άσε με να σκοτωθώ με χτύπημα στον
Λαιμό από το πιο κοφτερό στυλό
Πίστεψε πως δε θα κλάψω
Μα θα χαμογελώ γιατί ότι αγαπώ
Με έστειλε στον άλλο κόσμο και
Άλλες ψυχές να χάσω
Άσε με να σκοτωθώ με χτύπημα στον
Λαιμό από το πιο κοφτερό στυλό
Πίστεψε πως δε θα κλάψω
Μα θα χαμογελώ γιατί ότι αγαπώ
Με έστειλε στον άλλο κόσμο και
Άλλες φωτιές να ανάψω
Λαιμό από το πιο κοφτερό στυλό
Πίστεψε πως δε θα κλάψω
Μα θα χαμογελώ γιατί ότι αγαπώ
Με έστειλε στον άλλο κόσμο
Και άλλες ψυχές να χάσω
Άσε με να σκοτωθώ με χτύπημα στον λαιμό από
Το πιο κοφτερό στυλό
Πίστεψε πως δε θα κλάψω
Μα θα χαμογελώ γιατί ότι αγαπώ
Με έστειλε στον άλλο κόσμο και
Άλλες φωτιές να ανάψω ραψωδός Φιλόλογος:
Είναι λόγια που θέλω τόσο να
Πω και όμως δεν λέγονται
Σαν τις παράλληλες ευθείες που
Ποτέ δεν τέμνονται
Απλά συνεχίζουνε την πορεία τους επάπειρον
Και όμως μένουνε ακίνητες σα πόδια ανάπηρων
Με βλέμμα στον ορίζοντα στην δύση του ηλίου
Την γέννηση και το θάνατο του κάθε ειδυλλίου
Που φύτρωσε, άνθισε, γέρασε
Μαράθηκε, μίσησε, αγάπησε
Ήρθε, μετά χάθηκε στην άβυσσο
Έζησα στο πετσί μου την κόλαση
Στην αναζήτηση μου για προσωπικό παράδεισο
Μα δεν σταμάτησα το ψάξιμο ακόμα και όταν η
Ψυχολογία μου έφτασε στο μηδέν
Επειδή ακόμα αναζητώ αυτό το κάτι
Και ας μη φαίνεται ακόμα στον ορίζοντα Ιθάκη
Έχω συνηθίσει να σηκώνω τα βάρη στην πλάτη
Με μάτια ανοιχτά μήπως και βρω το μονοπάτι
Και άντε γάμα τη μοίρα
Πήρα την απόφαση να βγω από την καραντίνα
Ανατινάζοντας την θύρα αφού
Έχω λόγο γκιλοτίνα
Τι να πούνε οι επισκέψεις 4
Φορές το μήνα στον γιατρό
Αφού οι συμβουλές του τελικά
Δε μείναν στο μυαλό
Και προκαλώ αν θέλεις μίλα τσάμπα κόπος
Αφού τα άρρωστα μυαλά ευφυέστατα τώρα γίναν
Μες στην πτέρυγα από όπου ξέφυγα εγώ
Έχοντας γιατρικό κατά του νου μου τον ρυθμό
Και το στυλό ήταν το μεγάλο μυστικό
Που κανε το μυαλό μου διαφορετικό
Μέσα στον κόσμο τον μικρό μμμμμμμμ
Αυτό τραγουδώ, ποποποποπο με αυτό χτυπώ
Και δε θα δω εχθρό ή φίλο μες στη μάχη
Αλλά κοιτώ το ποιος έχει λόγο
Ορθό αλλιώς κόβω εδώ λόγος Απειλή:
Παραμένω κυνικός, κυνηγός συνεπώς
Σαν σεισμός, οιωνός
Άκους πως, ρώτα πως
Για να μαθαίνεις μην ανοίγεις το
Στόμα γιατί ρυπαίνεις την ουσία
Ποια βραβεία μου ζητάς
Πια να σωπαίνεις την υπόκρουση Ladose
Ωσότου το φως να δεις στα μάτια
Καθαρά για να μην μείνεις τυφλός
Τα γεγονότα που περνάν πίσω
Από κόκα και αρντάν
Κρύβουν τα συναισθήματα τους
Σταμάτησαν να μιλάνε
Μόνο γαμιούνται ξεχάσανε όλοι
Και δεν αγαπιούνται
Χτυπάνε ξυπνητήρια μα προτιμούν να κοιμούνται
Τα ζωα σαν τον βοα τους κύκλωσε ποια η άγνοια
Γυρεύουν να ζήσουν μεταξύ του
Λογικού και την παράνοια
Ζιζάνια πληθαίνουνε στην εποχή που ζούμε
Και έτσι όλοι μιλάνε μα δεν ακούμε
Άσε με να σκοτωθώ με χτύπημα στον
Λαιμό από το πιο κοφτερό στυλό
Πίστεψε πως δε θα κλάψω
Μα θα χαμογελώ γιατί ότι αγαπώ
Με έστειλε στον άλλο κόσμο και
Άλλες ψυχές να χάσω
Άσε με να σκοτωθώ με χτύπημα στον
Λαιμό από το πιο κοφτερό στυλό
Πίστεψε πως δε θα κλάψω
Μα θα χαμογελώ γιατί ότι αγαπώ
Με έστειλε στον άλλο κόσμο και
Άλλες φωτιές να ανάψω ραψωδός Φιλόλογος:
Με θέρμη και όχι επιδερμικά
Ξαναφέρνει συνείδητα ότι στα σκοτεινά
Κρατούσα παίρνει την γαλήνη
Και η ζυγαριά γέρνει προς τη μεριά
Που η ανησυχία πάντα φέρνει αυπνία
Ποια ανοία, ποια προσωπολατρεία
Ποια Τροία και ποια να
Την αλώσεις εξαστρατεία
Μόνο βρύα στα κρύα από την ακινησία
Σα σιαμαία με θέα τη μαία
Που θα σε αποκολλήσει από όλα τα ωραία
Μα χαλάλι σου
Μουσική σε αγάπησα μοιραία και παρέα σου
Όποιος από την κεραία σου ανασαίνει
Μετρώντας τα αστέρια σαν το
Παιδί του Λουντέμη
Μένει μόνο με όλα εκεί δίπλα
Να τζόγαρω ξανά σε εσένα
Και να ξανα αναζωπυρώσω τη φωτιά που
Κάποιοι άφησαν να σβήσει εσκεμμένα
Μα για μένα ζωής και θανάτου θα
Ναι να την ανάψω ξανά
Και να πως τα κενά γεμίζω μ'ένα φου
Απλά είναι τα πράγματα ξανά αφού
Μονοπάτι βρήκα να βαδίσω μες
Στον γκρίζο κόσμο
Λόγια που δεν αναιρώ και βήματα δεν κάνω πίσω
Δεν ελπίζω, την ζωή ζω και ζορίζω το μάτι μου
Την ομορφιά να δει που κρύβεται
Πίσω από την πλάτη μου
Για να μην εστιάζω σε αυτή γίνομαι ξυράφι
Σκέψη για τον τύπο που ασυναρτυσίες γράφει
Άχτι βγάζω και να μην μιλάς
Που νομίζεις ότι η Ελλάδα κινδυνεύει από εμάς
Στην εμφάνιση κολλάς, είμαστε σκέτος μπελάς
ΓΑΜΙΕΤΑΙ Η ΕΛ τελεία ΑΣ και
Χώνεψέ το δεν το συζητάω κυλάω
Με τον λόγο μου συνδιασμένο
Με αυτό που λέμε μέτρο
Αρμονικά, κανονικά αυτό το ξέρεις ήδη
Δεν συμβαδίζω με νοοτροπίες fake ghetto
Λόγος Απειλή: Αν μιλώ στο κράτος που ζω
Το όνειρό μου είναι νεκρό
Αφού το κήδεψαν παππάδες
Βουλευτάδες και λεφτάδες
Που μου μάθαν την ζωή χωρίς να
Έχω παράδες μέσα στην τσέπη μια του κλέφτη
Δυο του κλέφτη και είναι λούης
Απευθείας επιβίωση ζητάνε μετά βίας
Μετανάστες που ζουν σε καταστάσεις
Που είναι άστες
Όλοι πια τριγύρω μου σε κόμματα
Και πάστες για συμφέρον
Και τυχαίνει να διαφέρω
Ενδιαφέρον δε μου φαίνεται
Και ξέρω την καταστροφή πριν φέρω
Γιατί λέω και μιλάω, ζητάω την ανθρωπιά
Φθάσαμε σε ποταμό να κυλάμε χωρίς κουπιά
Και είναι αδύνατον, ήμαρτον τι άλλο να πω
Να χαίρεσαι τον κόσμο, και άσε με να σκοτωθώ
Άσε με να σκοτωθώ με χτύπημα στον
Λαιμό από το πιο κοφτερό στυλό
Πίστεψε πως δε θα κλάψω
Μα θα χαμογελώ γιατί ότι αγαπώ
Με έστειλε στον άλλο κόσμο και
Άλλες ψυχές να χάσω
Άσε με να σκοτωθώ με χτύπημα στον
Λαιμό από το πιο κοφτερό στυλό
Πίστεψε πως δε θα κλάψω
Μα θα χαμογελώ γιατί ότι αγαπώ
Με έστειλε στον άλλο κόσμο και
Άλλες φωτιές να ανάψω