Rapsodos Filologos - Φρουροί πάνω από το Αδράχτι (Frouroi Pano Apo To Adraxti) στίχοι (lyrics)
[Rapsodos Filologos - Φρουροί πάνω από το Αδράχτι Frouroi Pano Apo To Adraxti στίχοι lyrics]
Ο ήλιος σήμερα δεν ρίχνει τις αχτίδες του
Το φως σκεπάζει η σκοτεινιά
Και πέφτει χειμώνας
Κι οι πιο πιστοί ακόμα χάνουν τις
Ελπίδες τους
Με το καλό δεν υπάρχει συνδαιτυμόνας
Σήμερα χάνονται τα θέλω κι οι ορίζοντες
Ιθάκη και Πηνελόπες γίνανε στάχτη
Κι εμείς εδώ οι τελευταίοι επιζήσαντες
Μείναμε άγρυπνοι φρουροί πάνω απ’ τ’ αδράχτι
Η νύχτα κρύα οι προβλέψεις πέσαν έξω
Δεν έπεσε η Τροία
Ο Δούρειος Ίππος στις πύλες έπιασε βρύα
Κι είναι θρίαμβος: νικητής ο
Πρίαμος και νους ιθύνων
Πανωλεθρία στο στράτευμα των Ελλήνων
Καίγονται πλοία στις ακτές του Ιλίου
Μυρίζει κάρβουνο και αίμα σ’
Απόσταση ενός μιλίου, δες:
Νεκροί ο Αγαμέμνονας, ο Αχιλλέας ο ανίκητος
Και ο πολυμήχανος Οδυσσεύς
Τελειώσαν οι αθώες οι μέρες, οι αθρόες
Ξεραίνονται κι οι πιο καταπράσινες χλόες
Κι ούτε οι ψυχές που μείναν
Πίσω θα μείνουνε σώες
Προς την Ιθάκη προελαύνουνε οι Τρώες
Και διαφυγής για να σωθείς
Δεν υπάρχουνε τρόποι
Νεκροί οι μνηστήρες, ο Άργος κι η Πηνελόπη
Καίγεται το παλάτι, καίγεται η Ιθάκη
Μα οι εχθροί ξεχάσανε να κάψουν κάτι
Ο ήλιος σήμερα δε ρίχνει τις αχτίδες του
Το φως σκεπάζει η σκοτεινιά
Και πέφτει χειμώνας κι οι πιο πιστοί ακόμα
Χάνουν τις ελπίδες τους
Με το καλό δεν υπάρχει συνδαιτυμόνας
Σήμερα χάνονται τα θέλω κι οι ορίζοντες
Ιθάκη και Πηνελόπες γίνανε στάχτη
Κι εμείς εδώ οι τελευταίοι επιζήσαντες
Μείναμε άγρυπνοι φρουροί πάνω απ’ τ’ αδράχτι
Έμεινε αθέατο
Άθικτο κι απ’τις φλόγες ανέπαφο
Σαν έπαθλο και φρέσκες οι ξηλωμένες ραφές του
Μα ο βασιλιάς δεν θα επιστρέψει ζητιάνος
Κι η βασίλισσα πια δεν ζει να
Ράβει κάθε πρωί τις κλωστές του
Και πια του θρόνου δεν ζουν οι διεκδικητές
Πτώματα όλοι στις αυλές
Πια το κρασί δεν τους φέρνει ζαλάδα
Δεν θα υπάρξουν επιστροφές με τιμές
Οι Θεοί δεν θα δεχτούνε σπονδές
Δεν θα ‘ρθει η Παλλάδα
Μα το πλεκτό βρίσκεται ακόμα
Στ’ αδράχτι κι ελπίδα
Μπορούσε να ‘ναι για τους
Ελάχιστους που έζησαν
Να διαπερνούσε τους καπνούς
Σαν φωτός ηλιαχτίδα
Κίνητρο την Ιθάκη τους να ξαναέχτιζαν
Γιατί ακόμα κι όταν όλα
Τελειώνουν χαμένη δύναμη
Κρύβει ο καθένας κάτω από τη στάχτη του
Κι ας μη σε δει ποτέ κανείς
Εικόνα πρέπει να πλεχτείς
Να γίνει σύμβολο ο άνθρωπος
Και τ’ αδράχτι του
Ο ήλιος σήμερα δεν ρίχνει τις αχτίδες του
Το φως σκεπάζει η σκοτεινιά
Και πέφτει χειμώνας κι οι πιο πιστοί ακόμα
Χάνουν τις ελπίδες τους
Με το καλό δεν υπάρχει συνδαιτυμόνας
Σήμερα χάνονται τα θέλω κι οι ορίζοντες
Ιθάκη και Πηνελόπες γίνανε στάχτη
Κι εμείς εδώ οι τελευταίοι επιζήσαντες
Μείναμε άγρυπνοι φρουροί πάνω απ’ τ’ αδράχτι
Το φως σκεπάζει η σκοτεινιά
Και πέφτει χειμώνας
Κι οι πιο πιστοί ακόμα χάνουν τις
Ελπίδες τους
Με το καλό δεν υπάρχει συνδαιτυμόνας
Σήμερα χάνονται τα θέλω κι οι ορίζοντες
Ιθάκη και Πηνελόπες γίνανε στάχτη
Κι εμείς εδώ οι τελευταίοι επιζήσαντες
Μείναμε άγρυπνοι φρουροί πάνω απ’ τ’ αδράχτι
Η νύχτα κρύα οι προβλέψεις πέσαν έξω
Δεν έπεσε η Τροία
Ο Δούρειος Ίππος στις πύλες έπιασε βρύα
Κι είναι θρίαμβος: νικητής ο
Πρίαμος και νους ιθύνων
Πανωλεθρία στο στράτευμα των Ελλήνων
Καίγονται πλοία στις ακτές του Ιλίου
Μυρίζει κάρβουνο και αίμα σ’
Απόσταση ενός μιλίου, δες:
Νεκροί ο Αγαμέμνονας, ο Αχιλλέας ο ανίκητος
Και ο πολυμήχανος Οδυσσεύς
Τελειώσαν οι αθώες οι μέρες, οι αθρόες
Ξεραίνονται κι οι πιο καταπράσινες χλόες
Κι ούτε οι ψυχές που μείναν
Πίσω θα μείνουνε σώες
Προς την Ιθάκη προελαύνουνε οι Τρώες
Και διαφυγής για να σωθείς
Δεν υπάρχουνε τρόποι
Νεκροί οι μνηστήρες, ο Άργος κι η Πηνελόπη
Καίγεται το παλάτι, καίγεται η Ιθάκη
Μα οι εχθροί ξεχάσανε να κάψουν κάτι
Ο ήλιος σήμερα δε ρίχνει τις αχτίδες του
Το φως σκεπάζει η σκοτεινιά
Και πέφτει χειμώνας κι οι πιο πιστοί ακόμα
Χάνουν τις ελπίδες τους
Με το καλό δεν υπάρχει συνδαιτυμόνας
Σήμερα χάνονται τα θέλω κι οι ορίζοντες
Ιθάκη και Πηνελόπες γίνανε στάχτη
Κι εμείς εδώ οι τελευταίοι επιζήσαντες
Μείναμε άγρυπνοι φρουροί πάνω απ’ τ’ αδράχτι
Έμεινε αθέατο
Άθικτο κι απ’τις φλόγες ανέπαφο
Σαν έπαθλο και φρέσκες οι ξηλωμένες ραφές του
Μα ο βασιλιάς δεν θα επιστρέψει ζητιάνος
Κι η βασίλισσα πια δεν ζει να
Ράβει κάθε πρωί τις κλωστές του
Και πια του θρόνου δεν ζουν οι διεκδικητές
Πτώματα όλοι στις αυλές
Πια το κρασί δεν τους φέρνει ζαλάδα
Δεν θα υπάρξουν επιστροφές με τιμές
Οι Θεοί δεν θα δεχτούνε σπονδές
Δεν θα ‘ρθει η Παλλάδα
Μα το πλεκτό βρίσκεται ακόμα
Στ’ αδράχτι κι ελπίδα
Μπορούσε να ‘ναι για τους
Ελάχιστους που έζησαν
Να διαπερνούσε τους καπνούς
Σαν φωτός ηλιαχτίδα
Κίνητρο την Ιθάκη τους να ξαναέχτιζαν
Γιατί ακόμα κι όταν όλα
Τελειώνουν χαμένη δύναμη
Κρύβει ο καθένας κάτω από τη στάχτη του
Κι ας μη σε δει ποτέ κανείς
Εικόνα πρέπει να πλεχτείς
Να γίνει σύμβολο ο άνθρωπος
Και τ’ αδράχτι του
Ο ήλιος σήμερα δεν ρίχνει τις αχτίδες του
Το φως σκεπάζει η σκοτεινιά
Και πέφτει χειμώνας κι οι πιο πιστοί ακόμα
Χάνουν τις ελπίδες τους
Με το καλό δεν υπάρχει συνδαιτυμόνας
Σήμερα χάνονται τα θέλω κι οι ορίζοντες
Ιθάκη και Πηνελόπες γίνανε στάχτη
Κι εμείς εδώ οι τελευταίοι επιζήσαντες
Μείναμε άγρυπνοι φρουροί πάνω απ’ τ’ αδράχτι