Rapsodos Filologos - Άκρα τoυ Tάφου Σιωπή στίχοι (lyrics)
[Rapsodos Filologos - Άκρα τoυ Tάφου Σιωπή στίχοι lyrics]
Άκρα του τάφου σιωπή
Κάποτε τ’ άκρα του είχαν κοπεί
Κι ότι από σάρκα του πήραν
Το πήρε διπλά σε ψυχή
Κι όρθωσε τ’ ανάστημά του στη σιγή
Άκρα του τάφου σιωπή
Άδειες σελίδες ζητάνε γραφή
Άγραφες ρίμες ζητάν’ εγγραφή
Και ζητάνε μονάχα ΡΦ
Δεν έχουν στίχο ούτε ύφος
Δεν έχουν λόγο ξίφος
Κι ως συνήθως δεν έχουν ουτ’ ίχνος ήθος
Προσελκύουνε τα φώτα και το πλήθος
Ήχος στο ίδιο πλάτος μα και μήκος κύματος
Σου λέω χύμα πως πια δίχως
Κανένα δισταγμό ζωντανό το κρατώ στο ημίφως
Κι έγινε η καρδιά μου ο μυστικός του κήπος
Κομμένη κι η ευγένεια κι ο κάθε τύπος
Κάθε χτύπος του beat, κάθε στίχος
Στόχο θέτει μήπως
Κι οι λέξεις γίνουν κάτι πιο πολύ από θόρυβοι
Κι αν γίνει η αρχή θ’ ακολουθήσουν
Κι οι υπόλοιποι de facto
Σε τετράδια και μικρόφωνα βροντώ κι αστράφτω
Δε βιάστηκα ν’ ανέβω γι’ αυτό δε σκοντάφτω μα
Στο πρόγραμμα και το παραμικρό
Παράπτωμα που κάνω
Χρήσιμο να λανθάνω αν παράπλευρα
Αποκομίζω και κάτι
Ένα ποσοστό από σωστό κρύβεται και στα λάθη
Κι αυτό μου ‘χει γίνει μάθημα
Τον εαυτό μου εξελίσσω
Καταγράφω σκέψεις για να με γνωρίσω και
Τα δεσμά μου να λύσω
Λέω απόψεις, δεν πασχίζω να σε πείσω
Να σου δώσω θέλω και να πάρω πίσω
Να σπείρω και να θερίσω τη σοδειά
Πέσανε στη φάση φράγκα και το πήραν μυρωδιά
Βγήκε ενωμένο το τσίρκο τους παγανιά
Να πάρουν απ’ την πίτα καμιά δαγκωνιά
Κι έφαγαν την πετονιά μα επέστρεψα
Πούλο παίρνουν για τη χρονιά γεια
Περιπλάνηση δίχως τέλος μέσα και
Έξω από το έλος
Επαναλαμβάνεται χειμώνα θέρος λανθάνων βέρος
Έμαθα απ’ αυτό εγκαίρως
Τη σωστή στιγμή στο σωστό μέρος
Βέλος, ρίμες, έρως rap amores perros
Ιδιαιτέρως δουλεμένο κι αποδουλωμένο
Κι αποδεσμευμένο κι εμπνευσμένο
Και δυσφημισμένο
Δίστιχο – δίστιχο θα το δεις
Πως τη δύση τους φέρνω
Δις δεν παίρνω μα τους
Αναιδείς δες ευθύς παρασέρνω
Σε λεκτικούς χειμμάρους ιδιαίτερου βάρους
Για εγκεφάλους μεγάλους
Αδιαφορώ για τους άλλους
Για όσους αρθρώνουν λόγο, όχι για παπαγάλους
Τους τη χάριζα
Τώρα τα κομμάτια τους σε πασσάλους θέλω
Η σκηνή μας μπουρδέλο δε
Μ’ αγγίζει κανείς τους
Από ηλίθιους πολλούς κι
Από άπληστους πλείστους
Πως είναι λάθος πεισ’ τους
Θύμα της αισθητικής τους
Τον εαυτό σου αν σεβόσουν θα
Σου ΄λεγες "κλεισ’ τους"
Η φάση δίχως πήχη, ήχοι και στίχοι στην τύχη
Φαρδύ, καπέλο, αλυσίδα και δαχτυλίδι
Επιτήδειοι και πόζεροι στα
Πόστα θέλουν φράγκα, δωσ’ τα
Κι αφού το ξεπουλάς το παίρνω, πόσα θέλεις
Πόσα στην τελική τι πήρατε μα και τι δώσατε
Έλειπα φαίνεται καιρό και ξεφαντώσατε
Ποτέ δε νιώσατε, όσο χώσατε, χώσατε
Τελειώσατε πίσω στη σειρά σας
Για να παλιώσετε
Κάποτε τ’ άκρα του είχαν κοπεί
Κι ότι από σάρκα του πήραν
Το πήρε διπλά σε ψυχή
Κι όρθωσε τ’ ανάστημά του στη σιγή
Άκρα του τάφου σιωπή
Άδειες σελίδες ζητάνε γραφή
Άγραφες ρίμες ζητάν’ εγγραφή
Και ζητάνε μονάχα ΡΦ
Δεν έχουν στίχο ούτε ύφος
Δεν έχουν λόγο ξίφος
Κι ως συνήθως δεν έχουν ουτ’ ίχνος ήθος
Προσελκύουνε τα φώτα και το πλήθος
Ήχος στο ίδιο πλάτος μα και μήκος κύματος
Σου λέω χύμα πως πια δίχως
Κανένα δισταγμό ζωντανό το κρατώ στο ημίφως
Κι έγινε η καρδιά μου ο μυστικός του κήπος
Κομμένη κι η ευγένεια κι ο κάθε τύπος
Κάθε χτύπος του beat, κάθε στίχος
Στόχο θέτει μήπως
Κι οι λέξεις γίνουν κάτι πιο πολύ από θόρυβοι
Κι αν γίνει η αρχή θ’ ακολουθήσουν
Κι οι υπόλοιποι de facto
Σε τετράδια και μικρόφωνα βροντώ κι αστράφτω
Δε βιάστηκα ν’ ανέβω γι’ αυτό δε σκοντάφτω μα
Στο πρόγραμμα και το παραμικρό
Παράπτωμα που κάνω
Χρήσιμο να λανθάνω αν παράπλευρα
Αποκομίζω και κάτι
Ένα ποσοστό από σωστό κρύβεται και στα λάθη
Κι αυτό μου ‘χει γίνει μάθημα
Τον εαυτό μου εξελίσσω
Καταγράφω σκέψεις για να με γνωρίσω και
Τα δεσμά μου να λύσω
Λέω απόψεις, δεν πασχίζω να σε πείσω
Να σου δώσω θέλω και να πάρω πίσω
Να σπείρω και να θερίσω τη σοδειά
Πέσανε στη φάση φράγκα και το πήραν μυρωδιά
Βγήκε ενωμένο το τσίρκο τους παγανιά
Να πάρουν απ’ την πίτα καμιά δαγκωνιά
Κι έφαγαν την πετονιά μα επέστρεψα
Πούλο παίρνουν για τη χρονιά γεια
Περιπλάνηση δίχως τέλος μέσα και
Έξω από το έλος
Επαναλαμβάνεται χειμώνα θέρος λανθάνων βέρος
Έμαθα απ’ αυτό εγκαίρως
Τη σωστή στιγμή στο σωστό μέρος
Βέλος, ρίμες, έρως rap amores perros
Ιδιαιτέρως δουλεμένο κι αποδουλωμένο
Κι αποδεσμευμένο κι εμπνευσμένο
Και δυσφημισμένο
Δίστιχο – δίστιχο θα το δεις
Πως τη δύση τους φέρνω
Δις δεν παίρνω μα τους
Αναιδείς δες ευθύς παρασέρνω
Σε λεκτικούς χειμμάρους ιδιαίτερου βάρους
Για εγκεφάλους μεγάλους
Αδιαφορώ για τους άλλους
Για όσους αρθρώνουν λόγο, όχι για παπαγάλους
Τους τη χάριζα
Τώρα τα κομμάτια τους σε πασσάλους θέλω
Η σκηνή μας μπουρδέλο δε
Μ’ αγγίζει κανείς τους
Από ηλίθιους πολλούς κι
Από άπληστους πλείστους
Πως είναι λάθος πεισ’ τους
Θύμα της αισθητικής τους
Τον εαυτό σου αν σεβόσουν θα
Σου ΄λεγες "κλεισ’ τους"
Η φάση δίχως πήχη, ήχοι και στίχοι στην τύχη
Φαρδύ, καπέλο, αλυσίδα και δαχτυλίδι
Επιτήδειοι και πόζεροι στα
Πόστα θέλουν φράγκα, δωσ’ τα
Κι αφού το ξεπουλάς το παίρνω, πόσα θέλεις
Πόσα στην τελική τι πήρατε μα και τι δώσατε
Έλειπα φαίνεται καιρό και ξεφαντώσατε
Ποτέ δε νιώσατε, όσο χώσατε, χώσατε
Τελειώσατε πίσω στη σειρά σας
Για να παλιώσετε