Rapsodos Filologos - Ατυχές (Atyxes) στίχοι (lyrics)
[Rapsodos Filologos - Ατυχές Atyxes στίχοι lyrics]
Ένα δύο ένα δύο με λαμβάνετε
Σήματα εκπέμπω απευθείας από μια
Γενιά που χάνεται
Κι αισθάνεται πως δεν θα μπορέσει
Να ζήσει μ' αξιοπρέπεια
Ξενιτεύεται από την ανέχεια
Μας νιώθεις Κι αν όχι δυνάμωσε τα ηχεία
Ανεργία πιστοποιημένη μέσα από πτυχία
Έπειτα από μία "δωδεκαετή"
Δευτεροβάθμια παιδεία
Στοιχισμένοι πηγαίνουμε στα σφαγεία
Και θλίβομαι μα απ' τη θλίψη
Μου δε βγαίνει κάτι
Κι οργή το πιθανότερο να οδηγήσει σε λάθη
Και πνιγόμαστε τι χειρότερο από
Ένα μικρό παιδί
Που λέει πως έναν Παπαδόπουλο χρειαζόμαστε
Στη χώρα αυτή που τη δημοκρατία γέννησε
Φέτος ένας στους τρεις να ψηφίσει δε θέλησε
Κι ένας στους δέκα απ' αυτούς που το 'καναν
Λύση θεώρησε το νεοναζισμό όταν το ανέλυσε
Και κάποιοι άλλοι περιμένουνε τον πόλεμο
Μα δεν κατάλαβαν πως έχει ήδη αρχίσει
Απλά το στράτευμα μπήκε με τρόπο εμβόλιμο
Ο εχθρός μας βρήκε νέους
Τρόπους να μας κατακτήσει
Χτύπησε την παιδεία, ρίζωσε την άγνοια
Πως αλλιώς να εξηγηθεί τόση απάθεια
Και σταθερά βαδίζουμε προς την
Αστάθεια σαν χώρα
Έλληνα μ' απογοητεύεις χρόνια τώρα
Και κατά βάθος δεδομένη η διαδρομή: θρανίο
Καναπές και τάφος
Έτσι προγραμμάτισε για μας το κράτος
Κι ο στρατός δεν σε
Μαθαίνει πως θα ελευθερωθείς
Κάνει απλά μια προσομοίωση του πως
Θα ζεις σαν σκλάβος
Οι φυλακές γεμάτες με τα λάθος άτομα
Χρωστάς ένα ευρώ κι αποτελεί παράπτωμα
Ενώ πολιτικοί μας κλέβουνε
Φανερά και ξεδιάντροπα
Φάση "Χέρια ψηλά, πέστε στο πάτωμα"
Λένε πως έχουμε τους ηγέτες που αξίζουμε
Μα πως τους βρίζουμε αφού
Πρώτα τους ψηφίζουμε τα ίδια δάχτυλα που στα
Ψηφοδέλτια τους σταυρώνεις
Τα τεντώνεις στο Σύνταγμα και μουντζώνεις
Γιατί ο Έλληνας κοιτάει μα δεν βλέπει
Κι αντιδρά μονάχα όταν του βάζουνε
Χέρι στην τσέπη και θυμώνει
Μα τριάντα χρόνια τώρα δεχόταν να τα τσεπώνει
Κι η νοοτροπία από παππού
Σ' εγγόνι συνεχίστηκε
Έγινε συνήθεια και διαπρέπει
Ζητάς αξιοκρατία μα δέχεσαι το ρουσφέτι
Αν δεν το 'κανες εσύ θα το 'κανε
Άλλος άρα κάντο κι ας μην πρέπει
Κι η σαπίλα συνεχίστηκε για έτη μέχρι σήμερα
Που από μέτρα και μνημόνια λύγισες
Πολιτικούς, Θεούς και δαίμονες απείλησες
Και δεν θυμάσαι πως εσύ ήσουν
Αυτός που το ξεκίνησες
Τι να το κάνω τώρα που ξύπνησες
Σήματα εκπέμπω απευθείας από μια
Γενιά που χάνεται
Κι αισθάνεται πως δεν θα μπορέσει
Να ζήσει μ' αξιοπρέπεια
Ξενιτεύεται από την ανέχεια
Μας νιώθεις Κι αν όχι δυνάμωσε τα ηχεία
Ανεργία πιστοποιημένη μέσα από πτυχία
Έπειτα από μία "δωδεκαετή"
Δευτεροβάθμια παιδεία
Στοιχισμένοι πηγαίνουμε στα σφαγεία
Και θλίβομαι μα απ' τη θλίψη
Μου δε βγαίνει κάτι
Κι οργή το πιθανότερο να οδηγήσει σε λάθη
Και πνιγόμαστε τι χειρότερο από
Ένα μικρό παιδί
Που λέει πως έναν Παπαδόπουλο χρειαζόμαστε
Στη χώρα αυτή που τη δημοκρατία γέννησε
Φέτος ένας στους τρεις να ψηφίσει δε θέλησε
Κι ένας στους δέκα απ' αυτούς που το 'καναν
Λύση θεώρησε το νεοναζισμό όταν το ανέλυσε
Και κάποιοι άλλοι περιμένουνε τον πόλεμο
Μα δεν κατάλαβαν πως έχει ήδη αρχίσει
Απλά το στράτευμα μπήκε με τρόπο εμβόλιμο
Ο εχθρός μας βρήκε νέους
Τρόπους να μας κατακτήσει
Χτύπησε την παιδεία, ρίζωσε την άγνοια
Πως αλλιώς να εξηγηθεί τόση απάθεια
Και σταθερά βαδίζουμε προς την
Αστάθεια σαν χώρα
Έλληνα μ' απογοητεύεις χρόνια τώρα
Και κατά βάθος δεδομένη η διαδρομή: θρανίο
Καναπές και τάφος
Έτσι προγραμμάτισε για μας το κράτος
Κι ο στρατός δεν σε
Μαθαίνει πως θα ελευθερωθείς
Κάνει απλά μια προσομοίωση του πως
Θα ζεις σαν σκλάβος
Οι φυλακές γεμάτες με τα λάθος άτομα
Χρωστάς ένα ευρώ κι αποτελεί παράπτωμα
Ενώ πολιτικοί μας κλέβουνε
Φανερά και ξεδιάντροπα
Φάση "Χέρια ψηλά, πέστε στο πάτωμα"
Λένε πως έχουμε τους ηγέτες που αξίζουμε
Μα πως τους βρίζουμε αφού
Πρώτα τους ψηφίζουμε τα ίδια δάχτυλα που στα
Ψηφοδέλτια τους σταυρώνεις
Τα τεντώνεις στο Σύνταγμα και μουντζώνεις
Γιατί ο Έλληνας κοιτάει μα δεν βλέπει
Κι αντιδρά μονάχα όταν του βάζουνε
Χέρι στην τσέπη και θυμώνει
Μα τριάντα χρόνια τώρα δεχόταν να τα τσεπώνει
Κι η νοοτροπία από παππού
Σ' εγγόνι συνεχίστηκε
Έγινε συνήθεια και διαπρέπει
Ζητάς αξιοκρατία μα δέχεσαι το ρουσφέτι
Αν δεν το 'κανες εσύ θα το 'κανε
Άλλος άρα κάντο κι ας μην πρέπει
Κι η σαπίλα συνεχίστηκε για έτη μέχρι σήμερα
Που από μέτρα και μνημόνια λύγισες
Πολιτικούς, Θεούς και δαίμονες απείλησες
Και δεν θυμάσαι πως εσύ ήσουν
Αυτός που το ξεκίνησες
Τι να το κάνω τώρα που ξύπνησες