Raziel Nisroc - Mekan-ı Cehennem Şarkı sözleri (lyrics)
[Raziel Nisroc - Mekan-ı Cehennem Şarkı sözleri lyrics]
Mekan-ı cehennem
Mekan-ı cehennem bir dünya ve bir oda
Bu varoluş bir kayboluş aslı
Kan son duman nefessiz
Sigaralar söner günahla çift
Dikişti bedenimiz
Zaman biziz birimiz galibi çaresiz gözümün
Önündeki ilk perdeydi hayat
Kan çanaklarımda yaş akıttım
Paslı kalplerinde yattım
Uykularım kabustu bir çığlık
Tetikledi zihnimi sinir krizlerinde yaş 11
Hastane koridorları yanlız koştuğum bir
Bahçe çiçekler yeşil
Tozpembe düşleri kurmak için de
Polyannalar geldi geçti yolumdan
Ama gecelerimde hep bir katilin adı seçildi
Nedense uçurtmalar yırtık ve sahilin
Ucunda bir hüzün şimdi
Kırık hayallerimse cebimde kazandığım
Misketlerin rolünde
Oysa hayatın dikenli yollarında ben
Sevincin adını karalarken
Bu yüzlerle kardeştik o yüzler hep güleçti
Şu güneş battı ve kardeş kardeşi
Vurdu sokağım kan koktu
Bir çocuk evine kapandı adına
Ağladı mevsimler döndü sonbahar
Dur daha sevinci yaşamadan girdiğin
Kuyuda kaçıncı elveda
Her güne dikilen kaçıncı mum bu
Merhabanda ve de bin duanda
Büyüdüm derken elimde kalan
Birçok kirli hatırayla
Mısra olup süzüldüm tek
Tek armonilerimin semasına
Mekan-ı cehennem bir dünya ve bir oda
Bu varoluş bir kayboluş
Aslı kan son duman nefessiz
Sigaralar söner günahla çift
Dikişti bedenimiz
Zaman biziz birimiz galibiz çaresiz
Ufacık bir düş
Yarattı ve kaçtı aynalardan gerçeği yok saydı
Sevgiyi kanattı elleriyle doğurdu
Ancak sancaklara diktiği her
Ritimde bir eksik
Yazdığı herbir satırda kör bir çocuk
Vardı tuttu elinden çekti kendine
Yorgundu hasta düştü bir kış günü
Vuruldu tek bir sözle
Yarattığı mabet mateme döndü şaraba
Battı doğacak güneşi
Heryer geceleri kör dumandı bende izledim
Pandomimlerimle bir öykü yarattım
Şaytanla dansa kalktım ve sarıldım hayata
Gözlerini kaparken tuttum kolundan
Soktum harflere kelimeler yoruldu fakat ben
Yorulmadım söylemekten
Ben emindim ben razieldim
Depresif bu alemin içinde
Akli dengemi yitirip
Suikast notları tuttum kendime
Şimdi mürekkebim
Bıktım sabırdan kestim umudu
Hayattan ve yazdım
Ölüm kokardım adımı binlerce
Yıl önceden çıkardım
Sakladım içimdeki çocukları
Kalbimin odalarına
Tek bir süngüyle bir mısrada
Koştum soyut savaşlarıma
Mekan-ı cehennem bir dünya ve bir oda
Bu varoluş bir kayboluş aslı
Kan son duman nefessiz
Sigaralar söner günahla çift
Dikişti bedenimiz
Zaman biziz birimiz galibiz çaresiz
Mekan-ı cehennem bir dünya ve bir oda
Bu varoluş bir kayboluş aslı
Kan son duman nefessiz
Sigaralar söner günahla çift
Dikişti bedenimiz
Zaman biziz birimiz galibi çaresiz gözümün
Önündeki ilk perdeydi hayat
Kan çanaklarımda yaş akıttım
Paslı kalplerinde yattım
Uykularım kabustu bir çığlık
Tetikledi zihnimi sinir krizlerinde yaş 11
Hastane koridorları yanlız koştuğum bir
Bahçe çiçekler yeşil
Tozpembe düşleri kurmak için de
Polyannalar geldi geçti yolumdan
Ama gecelerimde hep bir katilin adı seçildi
Nedense uçurtmalar yırtık ve sahilin
Ucunda bir hüzün şimdi
Kırık hayallerimse cebimde kazandığım
Misketlerin rolünde
Oysa hayatın dikenli yollarında ben
Sevincin adını karalarken
Bu yüzlerle kardeştik o yüzler hep güleçti
Şu güneş battı ve kardeş kardeşi
Vurdu sokağım kan koktu
Bir çocuk evine kapandı adına
Ağladı mevsimler döndü sonbahar
Dur daha sevinci yaşamadan girdiğin
Kuyuda kaçıncı elveda
Her güne dikilen kaçıncı mum bu
Merhabanda ve de bin duanda
Büyüdüm derken elimde kalan
Birçok kirli hatırayla
Mısra olup süzüldüm tek
Tek armonilerimin semasına
Mekan-ı cehennem bir dünya ve bir oda
Bu varoluş bir kayboluş
Aslı kan son duman nefessiz
Sigaralar söner günahla çift
Dikişti bedenimiz
Zaman biziz birimiz galibiz çaresiz
Ufacık bir düş
Yarattı ve kaçtı aynalardan gerçeği yok saydı
Sevgiyi kanattı elleriyle doğurdu
Ancak sancaklara diktiği her
Ritimde bir eksik
Yazdığı herbir satırda kör bir çocuk
Vardı tuttu elinden çekti kendine
Yorgundu hasta düştü bir kış günü
Vuruldu tek bir sözle
Yarattığı mabet mateme döndü şaraba
Battı doğacak güneşi
Heryer geceleri kör dumandı bende izledim
Pandomimlerimle bir öykü yarattım
Şaytanla dansa kalktım ve sarıldım hayata
Gözlerini kaparken tuttum kolundan
Soktum harflere kelimeler yoruldu fakat ben
Yorulmadım söylemekten
Ben emindim ben razieldim
Depresif bu alemin içinde
Akli dengemi yitirip
Suikast notları tuttum kendime
Şimdi mürekkebim
Bıktım sabırdan kestim umudu
Hayattan ve yazdım
Ölüm kokardım adımı binlerce
Yıl önceden çıkardım
Sakladım içimdeki çocukları
Kalbimin odalarına
Tek bir süngüyle bir mısrada
Koştum soyut savaşlarıma
Mekan-ı cehennem bir dünya ve bir oda
Bu varoluş bir kayboluş aslı
Kan son duman nefessiz
Sigaralar söner günahla çift
Dikişti bedenimiz
Zaman biziz birimiz galibiz çaresiz