No Call ‘Recently’ - Yusuf Atılgan Benim Hakkımda Ne Biliyor? Şarkı sözleri (lyrics)
[No Call ‘Recently’ - Yusuf Atılgan Benim Hakkımda Ne Biliyor? Şarkı sözleri lyrics]
Hayat türlü acılarla doludur, onlara dayanmak
Ve de yenmek zorundayız anlat
Baba her şeyi bilmelidir
Külden adam dağılıyor nasırlı dudakta
Göz kapaklarından bırakıyor kendini koltuğa
Bi' ben mi yanıldım, bi' ben mi yanlış
Bi' ben mi darmadağın diyor kendine
Hayatı boyunca
Izliyor tenezzül etmeden
Bir ahşap gülümseme sarkıyor
Nostaljiyi resmeden
Kaktüsün dibinde nadasa yatan çöl gibi
Kurtuluş bekliyor İspanyol ölümler gibi
Avuçlarından kaldırımlar damlıyor
Porselen göğsüne
Yani dünya dönse de olur ya dönmese
O kadar sessiz kio kadar duyulmuyor ki
Rütbeli apolet sesleri
Sonsuz olmayan çukurlar lekeli gölge
Görünmez adamdan akan kanın da rengi gölge
Sana derimden kukla oydum diyor ve
Ilk oyuncağım karakterim elimde
Yoksa, o da yoksa
Çürük olmaz mı hiç duraksadıkça
Zaman akmaz, oda dolmaz
Eğer akşamüstleri ol yaşamayacaksa
Kalender organlar dağılıyor içinde
Küf birikmiş göğüs kafesinin
Karınca kaplı zemininde zift kusuyor
Simsiyah şilteden silinmeyecek kadar siyah
Hazırlanıyor ölmeye
Turkuaz hasetinden payına düşen
Ihtiyarlık iken
Unutuyor bizim alelade bunak hiç
Düşünmeden diyor ki:
"Ölürsem mezarımdan ektiğim kadar dik
Ve iki lale kopart"
Bırak rüzgara, bu kanser yayılmazsa
Cesede karşı suç işleriz tümör kadar
Kumbara içinde bozuk para
Yani gövdeye çivilenen bi boynu
Tahrik ediyoruz biz halatla
Yuvasına düşen adam iki hayat arasına
Bi' çukura saklanan iki gözüm arasına
Tanrıdan öç alma pahasına
Damarını kemiriyor bakmıyor yarasına
Yürüyerek küçülüyor odasına
Adım atamasa da o çarpıyor duvarına
Yarı kalan şarabının anısına
Dökülüyor aşağıya kaldırım pahasına
Ve de yenmek zorundayız anlat
Baba her şeyi bilmelidir
Külden adam dağılıyor nasırlı dudakta
Göz kapaklarından bırakıyor kendini koltuğa
Bi' ben mi yanıldım, bi' ben mi yanlış
Bi' ben mi darmadağın diyor kendine
Hayatı boyunca
Izliyor tenezzül etmeden
Bir ahşap gülümseme sarkıyor
Nostaljiyi resmeden
Kaktüsün dibinde nadasa yatan çöl gibi
Kurtuluş bekliyor İspanyol ölümler gibi
Avuçlarından kaldırımlar damlıyor
Porselen göğsüne
Yani dünya dönse de olur ya dönmese
O kadar sessiz kio kadar duyulmuyor ki
Rütbeli apolet sesleri
Sonsuz olmayan çukurlar lekeli gölge
Görünmez adamdan akan kanın da rengi gölge
Sana derimden kukla oydum diyor ve
Ilk oyuncağım karakterim elimde
Yoksa, o da yoksa
Çürük olmaz mı hiç duraksadıkça
Zaman akmaz, oda dolmaz
Eğer akşamüstleri ol yaşamayacaksa
Kalender organlar dağılıyor içinde
Küf birikmiş göğüs kafesinin
Karınca kaplı zemininde zift kusuyor
Simsiyah şilteden silinmeyecek kadar siyah
Hazırlanıyor ölmeye
Turkuaz hasetinden payına düşen
Ihtiyarlık iken
Unutuyor bizim alelade bunak hiç
Düşünmeden diyor ki:
"Ölürsem mezarımdan ektiğim kadar dik
Ve iki lale kopart"
Bırak rüzgara, bu kanser yayılmazsa
Cesede karşı suç işleriz tümör kadar
Kumbara içinde bozuk para
Yani gövdeye çivilenen bi boynu
Tahrik ediyoruz biz halatla
Yuvasına düşen adam iki hayat arasına
Bi' çukura saklanan iki gözüm arasına
Tanrıdan öç alma pahasına
Damarını kemiriyor bakmıyor yarasına
Yürüyerek küçülüyor odasına
Adım atamasa da o çarpıyor duvarına
Yarı kalan şarabının anısına
Dökülüyor aşağıya kaldırım pahasına