Sürveyan, Da Poet - Ruh Piyesi Şarkı sözleri (lyrics)
Da Poet [Ozan Erdoğan] İstanbul, Türkiye 🇹🇷
[Sürveyan, Da Poet - Ruh Piyesi Şarkı sözleri lyrics]
Boşlukta etlerim çürürken
Tanrının ellerinde hür kal dilimde hüzzam
Vurdumduymazlık son noktan, avucum tutanak
Betonlar sığınak, duaların kaçamak
Var mı defterde saatlerce ölü yaşamak?
Ruh piyesine saçma roller yazıp katmak
Taşra kentlerin kadını buraya kalkmaz
Hiçbir taşıt
Senin bahçelerinde balçığa sıvandı yaşım
Seher vakti mektebinde senin avındayım ben
Gerilimle oynarken çocukluğu yedim, ben
Göğsümde yıkılan çaresiz bir krallık
Ücra kaldırımlara nasip oldun, elim kanlı
Beni katma, yoluna katma
Çaresizlik burada en alt katman
Yağmurların sevdiği adresin aslında
Yağmurlar bir tek beni sevmedi aslında
Yalnız sen yoksun sokaklar düşman
Yalnız, sen yoksun, herkes pişman
Beni ararlarken fire verdi yüzüm, eşkal
Yalnız sen yoksun sokaklar düşman
Yalnız, sen yoksun, herkes pişman
Beni ararlarken fire verdi yüzüm, eşkal
Yıkılan krallığının enkazındayım
Kan içinde fotoğraflar kalp
Yığınları arasında
Geçmişin saçma sapan tekrarındayım
Bir damla keşke bile şimdi çok uzakta aslında
Beynim yalnızlığı bir tümör gibi benimsedi
Artık hiç bilmediğim bir ülkenin elçisiyim
Kahkahanın eskisi, bir meczubun bestesi
Bir tek günlük olsa bile
En rüzgarlı mevsimiyim
Ben estikçe eskidim, hatıralar şahidim
Seni yok etmeye en çok kendime tahribim
Huzuruna talibim ey bir çınarın gölgesi
Köklerim takribi bir kaç milyon sene öncesi
Gözlerim sis, ellerim toz
Söz verip yok oldu, gitti yine en derin dost
Beklemek zor, yelkovan zamanı damara saplıyor
Ve tüm timsahlar yine hüngür hüngür ağlıyor
Yalnız sen yoksun sokaklar düşman
Yalnız, sen yoksun, herkes pişman
Beni ararlarken fire verdi yüzüm, eşkal
Yalnız sen yoksun sokaklar düşman
Yalnız, sen yoksun, herkes pişman
Beni ararlarken fire verdi yüzüm, eşkal
Tanrının ellerinde hür kal dilimde hüzzam
Vurdumduymazlık son noktan, avucum tutanak
Betonlar sığınak, duaların kaçamak
Var mı defterde saatlerce ölü yaşamak?
Ruh piyesine saçma roller yazıp katmak
Taşra kentlerin kadını buraya kalkmaz
Hiçbir taşıt
Senin bahçelerinde balçığa sıvandı yaşım
Seher vakti mektebinde senin avındayım ben
Gerilimle oynarken çocukluğu yedim, ben
Göğsümde yıkılan çaresiz bir krallık
Ücra kaldırımlara nasip oldun, elim kanlı
Beni katma, yoluna katma
Çaresizlik burada en alt katman
Yağmurların sevdiği adresin aslında
Yağmurlar bir tek beni sevmedi aslında
Yalnız sen yoksun sokaklar düşman
Yalnız, sen yoksun, herkes pişman
Beni ararlarken fire verdi yüzüm, eşkal
Yalnız sen yoksun sokaklar düşman
Yalnız, sen yoksun, herkes pişman
Beni ararlarken fire verdi yüzüm, eşkal
Yıkılan krallığının enkazındayım
Kan içinde fotoğraflar kalp
Yığınları arasında
Geçmişin saçma sapan tekrarındayım
Bir damla keşke bile şimdi çok uzakta aslında
Beynim yalnızlığı bir tümör gibi benimsedi
Artık hiç bilmediğim bir ülkenin elçisiyim
Kahkahanın eskisi, bir meczubun bestesi
Bir tek günlük olsa bile
En rüzgarlı mevsimiyim
Ben estikçe eskidim, hatıralar şahidim
Seni yok etmeye en çok kendime tahribim
Huzuruna talibim ey bir çınarın gölgesi
Köklerim takribi bir kaç milyon sene öncesi
Gözlerim sis, ellerim toz
Söz verip yok oldu, gitti yine en derin dost
Beklemek zor, yelkovan zamanı damara saplıyor
Ve tüm timsahlar yine hüngür hüngür ağlıyor
Yalnız sen yoksun sokaklar düşman
Yalnız, sen yoksun, herkes pişman
Beni ararlarken fire verdi yüzüm, eşkal
Yalnız sen yoksun sokaklar düşman
Yalnız, sen yoksun, herkes pişman
Beni ararlarken fire verdi yüzüm, eşkal