Üvey - Enfarktüs Şarkı sözleri (lyrics)

Tanınmaz hale gelir çekmecen
İçinde ne varsa hayatına renk veren
Ben ki yıkılmazdım 100 yıl Bulvarında
Yanıldım, ziyanı yok kırılsa üzülmem pencerem

Cüzdanımdan çıkan kimliğin getirdiği
Karakter yerle yeksan
Doğum günüm falan filan
Alkışlar akrilik vekaleti bilinmiyor
Vivalde senkronunda 4 mevsim geçmiyor

Sonra tüm şehir bambaşkadır
Hiç sevmediğin sokakta dahil
Bütün ağaçlar yaşlanır, siyah kolumda sahil
Aslında kaybedecek milyonlarca sebep varken
Kaybolmayı tercih ediyor, tek bi malup
Tek bi cahil

Tırnak dibine biriken mıktanıs, kutup seç
Hak'katеn uzaktan baktığımda zerafetin yetеr
Yalan söyledim bi kafiyeye evvel ne ilki
Ne sonuncu ne de nezlimde devamı cehennem

Merak etme, merak etme beni bugün
Nasılsa var edilmiş derdin
Mahvedilmiş hastasıyız
Sokaklar ağzına kadar hayat dolu
Tutundum saçlarından
Doğmak üzere bir insandım, hastane taşlarında

Kehribar, aç tamah, sükut ve vaveyla
O apartman, o trabzan, o açılmayan barıyla
Şehir delirtir ve kırmızı ve beyazla
Boş sahafta pinekler plastik curcuna

Evimde sahibim, cebimde katilim bu denli
Biçimce gerçeğim, içince transparan tenli
Yakında mavi hoşcakal düşerse aklıma
Nasılsa önemi yok
Nasılsa ben bi' toprağım kahverengi

Azaldık heyhat çoğaltma bizi
Veli nimetim yeşil çuha, oğlak derisi
O kadar yürüdüm ki gazi caddesinde sorma
Ya safsak
Ya da gittiğim yer sandığımdan muğlak

İçme diyor, İçme diyor
Bi ses gelip içme diyor
Camel durup durup garip suratıyla küfrediyor
Kıvılcım tiryakisi parmak uçlarım
Ister istermez
Masaya doğru tüm iradesiyle çark ediyor