Zeval - Ben Ne Bileyim Şarkı sözleri (lyrics)
[Zeval - Ben Ne Bileyim Şarkı sözleri lyrics]
Yoksa, yoksa ben kötü bir adam mıyım?
Ya dininize imanınıza söyleyin be, ben
Yapma etme Kazım
Yaşlanıyorsun gücün kalmıyor bak
Bozuk çalıyorsun
Eskiyi unut sokul insanlara
Sevdir kendini bir gayret et be he?
Dokundukça büyüyen insanlığın
Kendi çerçevemde gelişmeme
Imkan tanımadığından bugun tedirginim
Yakar yaklaşık, bi volkan tüter ardışık
Bi duman çıkar karmaşık
İnan hayat çok yapmacık
Çizgi filmler çizemez yolun darlığını
Insanın daraldığını
Kabuk kırıp çıktığını, bak bu kapı har!
Harmanır ihtimal, sorun varsa kapımı çal
Çünkü penceremde yerim dar
Böyle dokundukça içini titreten biri
Oldu mu hiç
Hani sabahlara kadar onu bekleyebildiğin
Hani düşünmekten beynini dahi kemirebildiğin
Ve bildiğin gibi
Içindeki aşk aslında senin bencilliğin
Dönüp arkama bakarsam biliyorum
Değişmeyecek düzenin görüyorum
Yakınım sana, ama uzaklaşıyorum
Korkak adamlarla işim yok
Yapamam, yapamam alay ettiremem kendimle
Bu sabah uyandığımda gözlerimin önünden geçen
Tek bir şey var "hatrı kalan vefaya kalıp
Olan bir belirsizlik"
Sen hatrın var diye, kendini ne sanıyorsun?
Kimdir kimliğin? Benden yararlanıyorsun
Ben olmasam orda
Başını sokacak bi evin olmazdı
Evi bulacak yeteneğin sende gram zerresi yok!
Aç kalırdın, doyurmadık mı karnını?
İnsan böyle işte, aldın ahı yedin kahrını
Çok meraklısın, anlatıyorum dur da dinle
Brooklyn'de kimse sana bi albüm yapmayacak
Doğrusu buna senin vaktin olmayacak
Modern kölelik, çalışmak yaşama gereklilik
Gerçek samimiyete inancımı kaybettim
Yeni insan tanımaya üşenir
Oldu bütün sistemim! Böyle olmasın
Tekrar güvenebileyim tekrar yanılayım
Ama yeter ki özeneyim dimi yeni umutlara
Özenebileyim, ben ne bileyim
Tekrar yanılayım aşk bencilliğin
Ya dininize imanınıza söyleyin be, ben
Yapma etme Kazım
Yaşlanıyorsun gücün kalmıyor bak
Bozuk çalıyorsun
Eskiyi unut sokul insanlara
Sevdir kendini bir gayret et be he?
Dokundukça büyüyen insanlığın
Kendi çerçevemde gelişmeme
Imkan tanımadığından bugun tedirginim
Yakar yaklaşık, bi volkan tüter ardışık
Bi duman çıkar karmaşık
İnan hayat çok yapmacık
Çizgi filmler çizemez yolun darlığını
Insanın daraldığını
Kabuk kırıp çıktığını, bak bu kapı har!
Harmanır ihtimal, sorun varsa kapımı çal
Çünkü penceremde yerim dar
Böyle dokundukça içini titreten biri
Oldu mu hiç
Hani sabahlara kadar onu bekleyebildiğin
Hani düşünmekten beynini dahi kemirebildiğin
Ve bildiğin gibi
Içindeki aşk aslında senin bencilliğin
Dönüp arkama bakarsam biliyorum
Değişmeyecek düzenin görüyorum
Yakınım sana, ama uzaklaşıyorum
Korkak adamlarla işim yok
Yapamam, yapamam alay ettiremem kendimle
Bu sabah uyandığımda gözlerimin önünden geçen
Tek bir şey var "hatrı kalan vefaya kalıp
Olan bir belirsizlik"
Sen hatrın var diye, kendini ne sanıyorsun?
Kimdir kimliğin? Benden yararlanıyorsun
Ben olmasam orda
Başını sokacak bi evin olmazdı
Evi bulacak yeteneğin sende gram zerresi yok!
Aç kalırdın, doyurmadık mı karnını?
İnsan böyle işte, aldın ahı yedin kahrını
Çok meraklısın, anlatıyorum dur da dinle
Brooklyn'de kimse sana bi albüm yapmayacak
Doğrusu buna senin vaktin olmayacak
Modern kölelik, çalışmak yaşama gereklilik
Gerçek samimiyete inancımı kaybettim
Yeni insan tanımaya üşenir
Oldu bütün sistemim! Böyle olmasın
Tekrar güvenebileyim tekrar yanılayım
Ama yeter ki özeneyim dimi yeni umutlara
Özenebileyim, ben ne bileyim
Tekrar yanılayım aşk bencilliğin