Eh-eh-eh-eh-eh (Ya-ya)
Bunalımlar gelir kabullenmek evresine
Gün batırdığı kadar güneş doğar ardı sıra
Akıllı olmak zehir, ne zaman bulmak keyifli?
Saklanmak istemiyor çift yüzlerin arkasına
Kendi gözlerime bakmaktan ruh hastasıyım (Pa-pa-pa-pa)
Söyle, neye yarar artık arkası? Ya-ah (Ya-ya)
Ezildim sadece, yanıldım sadece
Artık kendim için bir başkasıyım
Kapıldım giderek karanlık furyasına
Dün gece gördüm, gene denk geldik, ayrılması ne?
"Kavuştun ya" dedim, "Mutlusun ya" dedim
Çok şükür, alışkınken başkasına
Kendi sözlerimе takmaktan ruh hastasıyım
Söyle, söyle, neyе yarar artık arkası? Ya-ah
Ezildim sadece, yanıldım sadece
Artık kendim için bir başkasıyım
Oh-of, of-of-of-oh-oh-oh
Kendim için bir başkasıyım, ah
Ezildim sadece, yanıldım sadece
Artık kendim için bir başkasıyım
Gekko, ape, rap bu, magic
Hissizlere gıcık, yolum açık seçik
Yüzyıllardır kaçık, ez ji bejim, başım
Zincirli queen, Kaldırım puffy babacım
Taşta yatan keşim, düşte yatan kızım
Ben de bir hırsızım, kendimden hafızamı çaldım
Her gün çelimsizim, bedel gibi sakızı
Serim gibi denizi, ya Sebeb ya Meded
Ruhum gibi temizi, sen içimde bir sızı
(Ya-ya)
İnceleme, görüşler, yorumlar Ahiyan - Kabullenmek Evresi
Ahiyan'ın "Kabullenmek Evresi" şarkısı, bana oldukça karmaşık duygular uyandırıyor. Bir yandan, gerçekten özgün ve sıradışı bir eser; Arap ve Türk müziği öğelerini mükemmel bir şekilde birleştirerek benzersiz bir şey yaratıyor. Hint ve Türk müziği geleneklerinden alınan ilham hissediliyor ve bu, Türk rap sahnesinde şarkıyı diğerlerinden ayıran cesur bir seçim olarak nitelendirilebilir. Bu çalışmada hem derin bir duygusal yük var, hem de felsefi bir alt metin, bu da ilginç bir paradoksa yol açıyor: Şarkı, hem kabullenmeyi hem de kadere karşı durmayı anlatıyor. Şarkıyı tek bir türe koymak oldukça zor ve bu, onu özgün kılan şey tam olarak bu. Burada, hem arabesk öğeleri, hem de alışılmadık ve özgün bir aksanla duyulan akılda kalıcı rap kafiye dizileri var. Bazı dinleyiciler bu karışımı tam olarak anlamazken, diğerleri ona özel bir uyum görüyor. Özellikle, ilk başta alışılmadık gelebilecek eski tarz seslerin kullanımı şaşırtıcı; ancak zamanla bunlar, doğal bir şeymiş gibi algılanmaya başlıyor.
Şarkının sözleri, içsel bir mücadele, umutsuzluk ve kendini kabul etme üzerine düşünmeye itiyor ki bu, birçok insana yakın olabilir. Bu bağlamda, şarkı neredeyse terapötik olarak kabul edilebilir; yalnızlık ve derin özfarkındalık atmosferi yaratıyor. Bununla birlikte, herkes bu şarkıyı aynı şekilde algılamıyor. Bazıları şarkıyı fazla karanlık, aşırı melankolik veya karmaşık bulabilir. Ancak onun anlamına inmeye hazır olanlar için, bu sadece bir şarkı değil, gerçek bir deneyim haline geliyor. Autotune kullanımı da tartışma yaratıyor: bazıları bunun gerekli bir öğe olduğunu ve istenen ruh halini iletmeye yardımcı olduğunu söylerken, diğerleri bu efektin aşırı kullanıldığını ve müziğin özünü gölgeleyeceğini düşünüyor. Ancak şarkıdaki autotune'un, genel atmosferle gerçekten uyum içinde olduğunu ve yabancılaşma ve içsel bölünme hissini güçlendirmeye yardımcı olduğunu kabul etmek gerekiyor.
Performans açısından, Ahiyan yüksek bir ustalık seviyesi sergiliyor: onun vokali ve icra tarzı gerçekten dikkat çekiyor, bu da onu birçok yeni sanatçı arasında tanınabilir kılıyor. Ayrıca şarkının hikâyesinde açıkça bir samimiyet ve derin bir yansıma isteği izleniyor, bu bazen algılamak zor olabiliyor ama bir o kadar da değerli. Genel olarak, bu şarkı arka planda çalan sıradan bir müzikten daha fazlasını arayanlar için. Bu eser dikkat ve düşünce gerektiriyor ve dediğim gibi, herkese hitap etmiyor. Ancak, onu tam anlamıyla kabul etmeye hazır olanlar için "Kabullenmek Evresi" gerçek bir aydınlanma ve müziğin sadece eğlencelik değil, aynı zamanda derin kişisel bir şey olabileceğine dair bir örnek olabilir.