Sadomas - Στο Παγκάκι Βολεμένοι (Sto Pagkaki Volemenoi) στίχοι (lyrics)
[Sadomas - Στο Παγκάκι Βολεμένοι Sto Pagkaki Volemenoi στίχοι lyrics]
Και προτιμάμε στο άπειρο κενό
Να 'μαστε ελεύθεροι
Παρά στο χάος καταιδρωμένοι δεύτεροι
Καλύτερα ν' απέχουμε να λέμε πως δεν ξέρουμε
Παρά στο ψέμα που φοβούνται να πιστεύουμεΝαι
φοβου τους πονηρους οχι τους ξενους
Φοβου τους απληστους οχι
Οσους ειπες τελειωμενους
Φοβου τους στασιμους οχι τους περιπλανημενους
Μαθε πως
Ανηκω στους τρελους αυτου του γενους
Σε μια κολαση με φωτα πολης
Κανω τραμπαλα απο τη μια εγω και
Απο την αλλη ο εγω καριολης
Απο τη μια το σημερα και το ποτε απτην αλλη
Τιναζομαι σα μυγα κλεισμενη μες'το μπουκαλι
Βαζω γαζα στη πληγη και συνεχιζω το περπατημα
Ειναι κατι να θυμαμαι απο
Ενα ακομα στραβοπατημα και
Με θεα τη δωδεκαοροφη κρυβω
Το ηλιοβασιλεμα για
Να το κανω δωρο στη πιο ομορφη
Αυτο θα μου κοστισει μια προσκρουση
Αποτομη, μια κινηση τυφλή, μια μερα αλλοκοτη
Ανηκω στη κερκιδα και παιζω για τη φανελα
Ειναι χαρα σα να πεταξα στον ανεμο μ'ομπρελα
Ανηκω μονο σ'οσους εμαθαν
Να νιωθουν βολεμενοι
Σ' ενα παγκακι νηστικοι και διπλωμενοι
Η τσιγγανα ειπε τ'αυριο αγριο περιμενει
Μα δε φοβαμαι την αναποδια δεν ειναι ξενη
Μα δε φοβαμαι την αναποδια δεν ειναι ξενη
Ενας πονος φευγει ενας νεος τον υποδεχετε
Το σκαω απ'τη μοναξια οταν
Αλλο πια δε μ'ανεχετε
Εζησα ταχητατα για να πεθανω νεος
Ομως ειμαι ζωντανος και η
Μεταφραση ειναι χρεος
Θελει τεχνη να σε κανω να χαμογελας
Μ'αφοσον δεν ειναι δεκαευρα δε το εκτιμας
Ξερω μας μαθαν οι γονεις
Η υπομονη ειναι αρετη
Αλλα η λεξη η σωστη ειναι ανοχη
Μα δεν ανεχομαι και δε πιστευω στην ανακοχη
Αφου οι πολεμοι διαμορφωνουν καθε εποχη
Ψυχολογια μικροαστικη, δε μου ταιριαζει
Κ'ιας ζω σε τσιμεντολιθα και
Το νταβανι σταζει
Ανθρωποι με α γραφικο μικρομεσαιο
Αχορταγοι με α λαμπρο και κεφαλαιο
Εν ονοματι του πεθαμενου
Μας πολιτισμου θελουν να βγουν
Πρωταθλητες ακραιου καπιταλισμου
Να 'μαστε ελεύθεροι
Παρά στο χάος καταιδρωμένοι δεύτεροι
Καλύτερα ν' απέχουμε να λέμε πως δεν ξέρουμε
Παρά στο ψέμα που φοβούνται να πιστεύουμεΝαι
φοβου τους πονηρους οχι τους ξενους
Φοβου τους απληστους οχι
Οσους ειπες τελειωμενους
Φοβου τους στασιμους οχι τους περιπλανημενους
Μαθε πως
Ανηκω στους τρελους αυτου του γενους
Σε μια κολαση με φωτα πολης
Κανω τραμπαλα απο τη μια εγω και
Απο την αλλη ο εγω καριολης
Απο τη μια το σημερα και το ποτε απτην αλλη
Τιναζομαι σα μυγα κλεισμενη μες'το μπουκαλι
Βαζω γαζα στη πληγη και συνεχιζω το περπατημα
Ειναι κατι να θυμαμαι απο
Ενα ακομα στραβοπατημα και
Με θεα τη δωδεκαοροφη κρυβω
Το ηλιοβασιλεμα για
Να το κανω δωρο στη πιο ομορφη
Αυτο θα μου κοστισει μια προσκρουση
Αποτομη, μια κινηση τυφλή, μια μερα αλλοκοτη
Ανηκω στη κερκιδα και παιζω για τη φανελα
Ειναι χαρα σα να πεταξα στον ανεμο μ'ομπρελα
Ανηκω μονο σ'οσους εμαθαν
Να νιωθουν βολεμενοι
Σ' ενα παγκακι νηστικοι και διπλωμενοι
Η τσιγγανα ειπε τ'αυριο αγριο περιμενει
Μα δε φοβαμαι την αναποδια δεν ειναι ξενη
Μα δε φοβαμαι την αναποδια δεν ειναι ξενη
Ενας πονος φευγει ενας νεος τον υποδεχετε
Το σκαω απ'τη μοναξια οταν
Αλλο πια δε μ'ανεχετε
Εζησα ταχητατα για να πεθανω νεος
Ομως ειμαι ζωντανος και η
Μεταφραση ειναι χρεος
Θελει τεχνη να σε κανω να χαμογελας
Μ'αφοσον δεν ειναι δεκαευρα δε το εκτιμας
Ξερω μας μαθαν οι γονεις
Η υπομονη ειναι αρετη
Αλλα η λεξη η σωστη ειναι ανοχη
Μα δεν ανεχομαι και δε πιστευω στην ανακοχη
Αφου οι πολεμοι διαμορφωνουν καθε εποχη
Ψυχολογια μικροαστικη, δε μου ταιριαζει
Κ'ιας ζω σε τσιμεντολιθα και
Το νταβανι σταζει
Ανθρωποι με α γραφικο μικρομεσαιο
Αχορταγοι με α λαμπρο και κεφαλαιο
Εν ονοματι του πεθαμενου
Μας πολιτισμου θελουν να βγουν
Πρωταθλητες ακραιου καπιταλισμου