ΔΠΘ (Deltapithita) - Θέμα Προσωπικό - ΔΠΘ Verse στίχοι (lyrics)
[ΔΠΘ Deltapithita - Θέμα Προσωπικό - ΔΠΘ Verse στίχοι lyrics]
Ναι ναι
Αν τύχει ν' ακούσεις φωνές μέσα στη νύχτα
Αν πέσεις θύμα της παράλυσης
- Μιας ανεπιθύμητης επανάληψης
Εν μέσω μίας κοινωνίας διάλυσης
Γαμώ τις ώρες της ανάλυσης
Το θέμα γίνεται προσωπικό κι αυτό
Είναι κάτι το επικίνδυνα προκλητικό
Τ' ανοίγω λοιπόν δίχως να 'χω θέμα
Κι εσύ μαζί με φλέμα φτύνεις αίμα
Μα το υποκριτικό σου βλέμμα μαρτυρά
Το βρώμικο σου ψέμα τελικά
Δεν είναι και τόσο απλό
Το να προσπαθείς να βγάλεις άκρη μες στο χάος
Είναι κάτι που θυμάμαι ανέκαθεν
Να με μπερδεύει
Μέσα σ' αυτήν τη βρώμικη και σκοτεινή πόλη
Όπου σταθώ μπροστά μου βλέπω αδιέξοδο
Το περιβάλλον μου και τ' οξυγόνο
Που ρουφάω μ' ανακατεύει
Το σώμα ζητά μέσο για ν' ανέβει
Τι είν' αυτό που εγκεφαλικά
Και ψυχικά με κυριεύει
Είδα το διάβολο κι απόψε κάτω απ'
Το χλωμό φεγγάρι να χορεύει
Ψυχές κλέβει - Παίρνει μορφή μικρού παιδιού
Κρύβεται μέσα στις σκιές και μας παιδεύει
Αλλάζει φωνές και μας κοροϊδεύει
Στην άκρη του δρόμου
Διπλώνεται και ζητιανεύει
Μη ζητάς, δεν έχω τίποτα
Τίποτα πια δεν περισσεύει
Ειδικά για 'σένα, μουνί
Που θυμάμαι πάντα να
Παρεκκλίνεις όπου βολεύει
Αδέρφια ερπετά ξέρουν καλά πως καμουφλάρεται
Η πουστιά και βασιλεύει
Γυναίκα βαμπίρ που με πρόσχημα την
Ομορφιά της σε πλανεύει
Τι σκατά συμβαίνει μέσα μου
Τι μου κάνει η πουτάνα κι όλο με μπερδεύει
Είναι σύννεφο καπνού
Ύπουλα εισβάλει στα συστήματα μου
Και με ταξιδεύει αλλού
Η πιο σωστή κουβέντα μες
Στις ασυναρτησίες ενός τρελού
Κακόγουστο πείραγμα - Ύπνου τίναγμα
Ζωντανός αριθμός είσαι μες στο πείραμα
Μέχρι τη στιγμή που πήρες γραμμή
Πως στο κυνήγι που ξεκίνησε
Εσύ είσαι το θήραμα
Αν τύχει ν' ακούσεις φωνές μέσα στη νύχτα
Αν πέσεις θύμα της παράλυσης
- Μιας ανεπιθύμητης επανάληψης
Εν μέσω μίας κοινωνίας διάλυσης
Γαμώ τις ώρες της ανάλυσης
Το θέμα γίνεται προσωπικό κι αυτό
Είναι κάτι το επικίνδυνα προκλητικό
Τ' ανοίγω λοιπόν δίχως να 'χω θέμα
Κι εσύ μαζί με φλέμα φτύνεις αίμα
Μα το υποκριτικό σου βλέμμα μαρτυρά
Το βρώμικο σου ψέμα τελικά
Δεν είναι και τόσο απλό
Το να προσπαθείς να βγάλεις άκρη μες στο χάος
Είναι κάτι που θυμάμαι ανέκαθεν
Να με μπερδεύει
Μέσα σ' αυτήν τη βρώμικη και σκοτεινή πόλη
Όπου σταθώ μπροστά μου βλέπω αδιέξοδο
Το περιβάλλον μου και τ' οξυγόνο
Που ρουφάω μ' ανακατεύει
Το σώμα ζητά μέσο για ν' ανέβει
Τι είν' αυτό που εγκεφαλικά
Και ψυχικά με κυριεύει
Είδα το διάβολο κι απόψε κάτω απ'
Το χλωμό φεγγάρι να χορεύει
Ψυχές κλέβει - Παίρνει μορφή μικρού παιδιού
Κρύβεται μέσα στις σκιές και μας παιδεύει
Αλλάζει φωνές και μας κοροϊδεύει
Στην άκρη του δρόμου
Διπλώνεται και ζητιανεύει
Μη ζητάς, δεν έχω τίποτα
Τίποτα πια δεν περισσεύει
Ειδικά για 'σένα, μουνί
Που θυμάμαι πάντα να
Παρεκκλίνεις όπου βολεύει
Αδέρφια ερπετά ξέρουν καλά πως καμουφλάρεται
Η πουστιά και βασιλεύει
Γυναίκα βαμπίρ που με πρόσχημα την
Ομορφιά της σε πλανεύει
Τι σκατά συμβαίνει μέσα μου
Τι μου κάνει η πουτάνα κι όλο με μπερδεύει
Είναι σύννεφο καπνού
Ύπουλα εισβάλει στα συστήματα μου
Και με ταξιδεύει αλλού
Η πιο σωστή κουβέντα μες
Στις ασυναρτησίες ενός τρελού
Κακόγουστο πείραγμα - Ύπνου τίναγμα
Ζωντανός αριθμός είσαι μες στο πείραμα
Μέχρι τη στιγμή που πήρες γραμμή
Πως στο κυνήγι που ξεκίνησε
Εσύ είσαι το θήραμα