ΔΠΘ (Deltapithita) - Πίσω Aπό Tα Συρματοπλέγματα στίχοι (lyrics)
[ΔΠΘ Deltapithita - Πίσω Aπό Tα Συρματοπλέγματα στίχοι lyrics]
Ποιος ανισόρροπος ακούει τον ήχο
Μου για να φτιαχτεί ψημένος γυρνά αν του
Δώσουν αφορμή για να αρπαχτεί
Ανά πάσα στιγμή κι οι φίλοι
Σου γίνονται εχθροί
Σε κάποια φάση δεν ξέρεις από πού
Μπορεί να σε βρει
Πέφτουν σε λάθη πριν πέσουν νεκροί
Κάτι τύποι που στο μάτι μου φαίνονται
Τόσο μα τόσο μικροί
Απλά δεν ξέρουν τι πραγματικότητα αισχρή εστί
Πικρό ποτήρι θα πιεις κι αν
Την δεις απ' την ανάποδη, τι λες τώρα?
Έχω σκαλώσει εκεί έξω εδώ και χρόνια
Σ' αυτή τη νεκρή χώρα
Το σώμα μου δάπεδο κάθε βράδυ
Στρώνει για να κοιμηθεί
? αθάνατη? και ελκυστική για να
Την πληρώνεις με την ώρα
Ενήλικος στο δυο χιλιάδες
Τώρα αν με ρωτήσεις θα σου πω δεν την παλεύω
Ν' ανέβω θέλω μόνο, να φτιαχτώ και να αλητεύω
Επιλέγω στίχους να ξοδεύω
Μη ρωτάς σε τι πιστεύω
Οδεύω σε κατήφορο μ' όλα αυτά που ανακατεύω
Καμιά φορά το νιώθω ότι χαζεύω
Σκέψη επέκτασης σε χρώματα
Αποκόμματα από σώματα
Και πτώματα, κυκλώματα, βίας συμπτώματα
Ασθένεια κι αντισώματα
Μέτρα πατώματα μετά, πέτρες και χώματα
Παιδιά φυτά
Νύχτες με ονόματα που γράφουν κάθετα?
Πως δε νιώθεις άνετα
Την ώρα που περνάνε αδιάκριτα βλέμματα
Μπερδέματα καμιά φορά ανάβουνε τα αίματα
Ζωή πίσω από τα συρματοπλέγματα
Και βγαίνω λαίμαργα
Ποτέ δεν ήτανε αργά για μας μην υποτιμάς
Μείνε μ' αυτούς που ακούς και προτιμάς
Αφού αποδείχτηκες πουτάνας παιδί
Και δεν εκτιμάς, σε χτυπάμε εκεί που πονάς
Γι' αυτό μην κουνάς πολύ
Στα δυο το κεφάλι σου θα σπάσει σα γυαλί
Κι είναι λίγοι εκείνοι που έχουν ψυχή
Όσα μ' αγγίζουνε τα κάνω μουσική
Πιθήκι μες στη ζούγκλα
Που όλοι προσαρμόζονται
Ανάλογα με τις ανάγκες που δημιουργείς
Απρόβλεπτα κινείσαι, αυτόνομα ενεργείς
Στη σκιά του ήλιου ζω και ζεις
Μέτρα καλά αυτά που θα πεις σε δύσκολη
Θέση αν δε θες να βρεθείς
Μου για να φτιαχτεί ψημένος γυρνά αν του
Δώσουν αφορμή για να αρπαχτεί
Ανά πάσα στιγμή κι οι φίλοι
Σου γίνονται εχθροί
Σε κάποια φάση δεν ξέρεις από πού
Μπορεί να σε βρει
Πέφτουν σε λάθη πριν πέσουν νεκροί
Κάτι τύποι που στο μάτι μου φαίνονται
Τόσο μα τόσο μικροί
Απλά δεν ξέρουν τι πραγματικότητα αισχρή εστί
Πικρό ποτήρι θα πιεις κι αν
Την δεις απ' την ανάποδη, τι λες τώρα?
Έχω σκαλώσει εκεί έξω εδώ και χρόνια
Σ' αυτή τη νεκρή χώρα
Το σώμα μου δάπεδο κάθε βράδυ
Στρώνει για να κοιμηθεί
? αθάνατη? και ελκυστική για να
Την πληρώνεις με την ώρα
Ενήλικος στο δυο χιλιάδες
Τώρα αν με ρωτήσεις θα σου πω δεν την παλεύω
Ν' ανέβω θέλω μόνο, να φτιαχτώ και να αλητεύω
Επιλέγω στίχους να ξοδεύω
Μη ρωτάς σε τι πιστεύω
Οδεύω σε κατήφορο μ' όλα αυτά που ανακατεύω
Καμιά φορά το νιώθω ότι χαζεύω
Σκέψη επέκτασης σε χρώματα
Αποκόμματα από σώματα
Και πτώματα, κυκλώματα, βίας συμπτώματα
Ασθένεια κι αντισώματα
Μέτρα πατώματα μετά, πέτρες και χώματα
Παιδιά φυτά
Νύχτες με ονόματα που γράφουν κάθετα?
Πως δε νιώθεις άνετα
Την ώρα που περνάνε αδιάκριτα βλέμματα
Μπερδέματα καμιά φορά ανάβουνε τα αίματα
Ζωή πίσω από τα συρματοπλέγματα
Και βγαίνω λαίμαργα
Ποτέ δεν ήτανε αργά για μας μην υποτιμάς
Μείνε μ' αυτούς που ακούς και προτιμάς
Αφού αποδείχτηκες πουτάνας παιδί
Και δεν εκτιμάς, σε χτυπάμε εκεί που πονάς
Γι' αυτό μην κουνάς πολύ
Στα δυο το κεφάλι σου θα σπάσει σα γυαλί
Κι είναι λίγοι εκείνοι που έχουν ψυχή
Όσα μ' αγγίζουνε τα κάνω μουσική
Πιθήκι μες στη ζούγκλα
Που όλοι προσαρμόζονται
Ανάλογα με τις ανάγκες που δημιουργείς
Απρόβλεπτα κινείσαι, αυτόνομα ενεργείς
Στη σκιά του ήλιου ζω και ζεις
Μέτρα καλά αυτά που θα πεις σε δύσκολη
Θέση αν δε θες να βρεθείς