Arab - Włóczykij tekst piosenki (lyrics)
Arab [Gabriel Al-Sulwi] Podkarpacia, Polska
[Arab - Włóczykij tekst piosenki lyrics]
Przechodziłem w życiu różne etapy
Szukając siebie
A przecież mamy siebie w środku
Jestem tam gdzie mikrofon i statyw
Życiowa parabola, znów zaczynam od początku
Moja dusza to włóczykij
Samotny się dobrze czuję
Choć sam się nie znam i często nie rozumiem
Wciąż kusi mnie co złe
Wąż prowadzi swoją grę
Jestem dzieckiem we mgle
Czarną owcą w tłumie
Nie umiem układać płytek
Ale umiem nagrać płytę
W CV napiszę, że jestem w sumie spoko typem
Umiem lecieć se z bitem
Poskładać rymy z liter
Padać przy obaleniu, badać, co w nas ukryte
Lubię sport i muzykę
Raczej nie czytam książek
Chyba, że liczy się Andersen i "Mały Książę"
Do czego dążę? By duszy nie spieniężyć
Jak chcesz to wrzuć pieniążek
Napisałem wierszyk
Idę z ziomkiem dosyć ciętym w mowie
Powoli po Rzeszowie, a gdzie dojdziemy
Kto wie?
Pętla do pętli, rymów mętlik w głowie
Słowo po słowie, z drugim dnem jak posłowie
Zbyt lubię postoje, postoję se na scenie
Idę po swoje, to moje przeznaczenie
Jak Róża - ta jedyna, co ma dumę i parawan
I nie byłaby sobą, jakby przestała udawać
Ciekawe co u niej
Są fakty, których żałuję, są akty
Których nie czuję
Jakbym to nie był ja (rozumiesz?)
Dlaczego w tak młodym wieku
Decydujemy o życiu? Ale niczego nie zmienię
Zaszywając się w ukryciu myślałem kiedyś
Że chciałbym nigdy nie istnieć
Nie dostąpić życia, o zbawienie
W zamian, co przykre nigdy nie doświadczyć
Dziś wiem, że to dziecinne
Choć nie mamy zbyt wolnej woli
I to jest dziwne
Przechodziłem w życiu różne etapy
Szukając siebie
A przecież mamy siebie w środku
Jestem tam gdzie mikrofon i statyw
Życiowa parabola, znów zaczynam od początku
Szukając siebie
A przecież mamy siebie w środku
Jestem tam gdzie mikrofon i statyw
Życiowa parabola, znów zaczynam od początku
Moja dusza to włóczykij
Samotny się dobrze czuję
Choć sam się nie znam i często nie rozumiem
Wciąż kusi mnie co złe
Wąż prowadzi swoją grę
Jestem dzieckiem we mgle
Czarną owcą w tłumie
Nie umiem układać płytek
Ale umiem nagrać płytę
W CV napiszę, że jestem w sumie spoko typem
Umiem lecieć se z bitem
Poskładać rymy z liter
Padać przy obaleniu, badać, co w nas ukryte
Lubię sport i muzykę
Raczej nie czytam książek
Chyba, że liczy się Andersen i "Mały Książę"
Do czego dążę? By duszy nie spieniężyć
Jak chcesz to wrzuć pieniążek
Napisałem wierszyk
Idę z ziomkiem dosyć ciętym w mowie
Powoli po Rzeszowie, a gdzie dojdziemy
Kto wie?
Pętla do pętli, rymów mętlik w głowie
Słowo po słowie, z drugim dnem jak posłowie
Zbyt lubię postoje, postoję se na scenie
Idę po swoje, to moje przeznaczenie
Jak Róża - ta jedyna, co ma dumę i parawan
I nie byłaby sobą, jakby przestała udawać
Ciekawe co u niej
Są fakty, których żałuję, są akty
Których nie czuję
Jakbym to nie był ja (rozumiesz?)
Dlaczego w tak młodym wieku
Decydujemy o życiu? Ale niczego nie zmienię
Zaszywając się w ukryciu myślałem kiedyś
Że chciałbym nigdy nie istnieć
Nie dostąpić życia, o zbawienie
W zamian, co przykre nigdy nie doświadczyć
Dziś wiem, że to dziecinne
Choć nie mamy zbyt wolnej woli
I to jest dziwne
Przechodziłem w życiu różne etapy
Szukając siebie
A przecież mamy siebie w środku
Jestem tam gdzie mikrofon i statyw
Życiowa parabola, znów zaczynam od początku