Beteo - Utopia tekst piosenki (lyrics)
[Beteo - Utopia tekst piosenki lyrics]
Byle jak żyć to nie dla nas skarbie
Chcemy hajs i melanże na jachcie
Nie utopić sie w utopii tej i dożyć jej kresu
Nie martwić się nawet pod wodą, na bezdechu
Ej pierdolę wasze drogi, wasze drogowskazy
Chcesz swoje, rozpisz
Dla mnie to jak bohomazy
Chcieli wszystko dać, ja od nich nic nie chcę
Bije w rytm serce, muszę żyć wiecznie, ej
Nie zawsze było okej, mówiłem to już nie raz
Plułem se w brodę i kląłem
Pod nosem, by nie powiedzieli, że cham
Ale mówili i tak, panny mówiły mi nie
Kiedy miałem się brać w
Garść słyszałem tylko weź
A dziś widzą, że są miliony
Są jeśli chodzi o odsłony
Jak się rodził mi nowy pomysł
No to każdy był poroniony
Chciałem budzić się cały w tuszu
Cały w złocie a nie mogłem się pozbyć
Bólu, smutku i wkurwienia, że nie mogę
Mogę!, Tu narazie jest ściernisko
Ale nie to, że nie wyszło
A tam gdzie to kretowisko
Będzie stał mój skład
I nie będzie już inaczej
Byłem głupi jak but, myślałem
Że jestem kozakiem nieeee, nieeee
Byle jak żyć to nie dla nas skarbie
Chcemy hajs i melanże na jachcie
Nie utopić sie w utopii tej i dożyć jej kresu
Nie martwić się nawet pod wodą, na bezdechu
Ej pierdolę wasze drogi, wasze drogowskazy
Chcesz swoje, rozpisz
Dla mnie to jak bohomazy
Chcieli wszystko dać, ja od nich nic nie chcę
Bije w rytm serce, muszę żyć wiecznie, ej
Chcemy hajs i melanże na jachcie
Nie utopić sie w utopii tej i dożyć jej kresu
Nie martwić się nawet pod wodą, na bezdechu
Ej pierdolę wasze drogi, wasze drogowskazy
Chcesz swoje, rozpisz
Dla mnie to jak bohomazy
Chcieli wszystko dać, ja od nich nic nie chcę
Bije w rytm serce, muszę żyć wiecznie, ej
Nie zawsze było okej, mówiłem to już nie raz
Plułem se w brodę i kląłem
Pod nosem, by nie powiedzieli, że cham
Ale mówili i tak, panny mówiły mi nie
Kiedy miałem się brać w
Garść słyszałem tylko weź
A dziś widzą, że są miliony
Są jeśli chodzi o odsłony
Jak się rodził mi nowy pomysł
No to każdy był poroniony
Chciałem budzić się cały w tuszu
Cały w złocie a nie mogłem się pozbyć
Bólu, smutku i wkurwienia, że nie mogę
Mogę!, Tu narazie jest ściernisko
Ale nie to, że nie wyszło
A tam gdzie to kretowisko
Będzie stał mój skład
I nie będzie już inaczej
Byłem głupi jak but, myślałem
Że jestem kozakiem nieeee, nieeee
Byle jak żyć to nie dla nas skarbie
Chcemy hajs i melanże na jachcie
Nie utopić sie w utopii tej i dożyć jej kresu
Nie martwić się nawet pod wodą, na bezdechu
Ej pierdolę wasze drogi, wasze drogowskazy
Chcesz swoje, rozpisz
Dla mnie to jak bohomazy
Chcieli wszystko dać, ja od nich nic nie chcę
Bije w rytm serce, muszę żyć wiecznie, ej