Tymek, Kartky - Detroit tekst piosenki (lyrics)
Tymek [Tymoteusz Bucki]
Kartky [Jakub Jankowski] Radomsko, Polska 🇵🇱
[Tymek, Kartky - Detroit tekst piosenki lyrics]
Kochani, specjalnie dla was. Kartky, Tymek, FAVST
Dom na skraju niczego
Łapy, jadą!
Ja na prawdę nie umiem kłamać
I myślę tylko, by rozjebać to
Nie wiem na chuj mi ten dramat
Już dwa razy przecież mnie nadała psom
Ten lamus mi znowu wydzwania,a ja go zapraszam tam do mnie pod dom
I mówię: "Ty kurwa pajacu, wpadnijcie, to wyrucham ciebie i ją"
Nie chcę ponurych dni, straconych szans
Ludzi w domach, syf, przemilczanych kłamstw
Ty powiedz mi, po co ten płacz?
I dlaczego dziś, już mnie nie chcesz znać?
Nie mam czasu na sen, przeżyłem ponure chwile
Rozbijam głową ten mur, za którym bardzo tęskniłem
Zabieram ją statkiem tylko w podróż
Miłosne sny o początku
90' na bloku, dzisiaj mam forsy jak lodu
Nie pytaj się mnie proszę, ile razy teraz
Szmuglowałem rozum, a za plecami był melanż
Jak on wyciągnął asa, to ja wyciągałem temat
Mówię sobie: "Chociaż zapalę na do widzenia"
Wychodzę z cienia, w którym sobie leżę
Tak od czasów Shadowplay'a
Wchodzimy na scenę, potem by was sponiewierać
Bez palonego Jana, chyba, że Johny Walkera
Ona zagryza usta i pyta czy jest trema
Ma zajebiste oczy, chyba pociągniemy temat
Chyba napiszę poemat, po kolejnej nocy
Która rozjebała schemat
Ja lubię drinki z wódką, ona odpala schaftera
Ma osiemnaście lat i to dopiero od teraz
Jest siedem po północy, dobrze, że jutro niedziela
Ona pyta: "Co będzie teraz?"
Nie wiem, może obejrzymy Harrego Pottera
Emma Watson, wyczaruję jej nowy kosmos
Niemanieba, i prosto, siedzę w Detroit, nie w Toronto
Demony robią nam melanż i tańczymy z nimi w piekle
Do teraz
Nie chcę ponurych dni, straconych szans
Ludzi w domach, syf, przemilczanie kłamstw
Ty powiedz mi, po co ten płacz?
I dlaczego dziś, już mnie nie chcesz znać?
Nie chcę ponurych dni, straconych szans
Ludzi w domach, syf, przemilczanie kłamstw
Ty powiedz mi, po co ten płacz?
I dlaczego dziś, już mnie nie chcesz znać?
Nie mam czasu na sen, przeżyłem ponure chwile
Rozbijam głową ten mur, za którym bardzo tęskniłem
Zabieram ją statkiem tylko w podróż
Miłosne sny o początku
90' na bloku, dzisiaj mam forsy jak lodu
Zabiorę co moje, typie, coś mi każe żyć
Wszystko jest niebezpieczne, lubię to jak ty
Lubię to jak patrzą na nas, chcieliby tak żyć
Nie mają jaj, żeby móc tak śnić
Jestem pojebanym instrumentem, zwierzam włosy twojej sztuce
Gdy tak pędzę, pędzę
Leszcze wokół myślą, że są fajni, nieźle
Wyglądają jak , tak se kręcę beczkę
Nie chcę ponurych dni, straconych szans
Ludzi w domach, syf, przemilczanie kłamstw
Ty powiedz mi, po co ten płacz?
I dlaczego dziś, już mnie nie chcesz znać?
Nie chcę ponurych dni, straconych szans
Ludzi w domach, syf, przemilczanie kłamstw
Ty powiedz mi, po co ten płacz?
I dlaczego dziś, już mnie nie chcesz znać?
Nie mam czasu na sen, przeżyłem ponure chwile
Rozbijam głową ten mur, za którym bardzo tęskniłem
Zabieram ją statkiem tylko w podróż
Miłosne sny o początku
90' na bloku, dzisiaj mam forsy jak lodu
Grał dla was, Hazel
Dom na skraju niczego
Łapy, jadą!
Ja na prawdę nie umiem kłamać
I myślę tylko, by rozjebać to
Nie wiem na chuj mi ten dramat
Już dwa razy przecież mnie nadała psom
Ten lamus mi znowu wydzwania,a ja go zapraszam tam do mnie pod dom
I mówię: "Ty kurwa pajacu, wpadnijcie, to wyrucham ciebie i ją"
Nie chcę ponurych dni, straconych szans
Ludzi w domach, syf, przemilczanych kłamstw
Ty powiedz mi, po co ten płacz?
I dlaczego dziś, już mnie nie chcesz znać?
Nie mam czasu na sen, przeżyłem ponure chwile
Rozbijam głową ten mur, za którym bardzo tęskniłem
Zabieram ją statkiem tylko w podróż
Miłosne sny o początku
90' na bloku, dzisiaj mam forsy jak lodu
Nie pytaj się mnie proszę, ile razy teraz
Szmuglowałem rozum, a za plecami był melanż
Jak on wyciągnął asa, to ja wyciągałem temat
Mówię sobie: "Chociaż zapalę na do widzenia"
Wychodzę z cienia, w którym sobie leżę
Tak od czasów Shadowplay'a
Wchodzimy na scenę, potem by was sponiewierać
Bez palonego Jana, chyba, że Johny Walkera
Ona zagryza usta i pyta czy jest trema
Ma zajebiste oczy, chyba pociągniemy temat
Chyba napiszę poemat, po kolejnej nocy
Która rozjebała schemat
Ja lubię drinki z wódką, ona odpala schaftera
Ma osiemnaście lat i to dopiero od teraz
Jest siedem po północy, dobrze, że jutro niedziela
Ona pyta: "Co będzie teraz?"
Nie wiem, może obejrzymy Harrego Pottera
Emma Watson, wyczaruję jej nowy kosmos
Niemanieba, i prosto, siedzę w Detroit, nie w Toronto
Demony robią nam melanż i tańczymy z nimi w piekle
Do teraz
Nie chcę ponurych dni, straconych szans
Ludzi w domach, syf, przemilczanie kłamstw
Ty powiedz mi, po co ten płacz?
I dlaczego dziś, już mnie nie chcesz znać?
Nie chcę ponurych dni, straconych szans
Ludzi w domach, syf, przemilczanie kłamstw
Ty powiedz mi, po co ten płacz?
I dlaczego dziś, już mnie nie chcesz znać?
Nie mam czasu na sen, przeżyłem ponure chwile
Rozbijam głową ten mur, za którym bardzo tęskniłem
Zabieram ją statkiem tylko w podróż
Miłosne sny o początku
90' na bloku, dzisiaj mam forsy jak lodu
Zabiorę co moje, typie, coś mi każe żyć
Wszystko jest niebezpieczne, lubię to jak ty
Lubię to jak patrzą na nas, chcieliby tak żyć
Nie mają jaj, żeby móc tak śnić
Jestem pojebanym instrumentem, zwierzam włosy twojej sztuce
Gdy tak pędzę, pędzę
Leszcze wokół myślą, że są fajni, nieźle
Wyglądają jak , tak se kręcę beczkę
Nie chcę ponurych dni, straconych szans
Ludzi w domach, syf, przemilczanie kłamstw
Ty powiedz mi, po co ten płacz?
I dlaczego dziś, już mnie nie chcesz znać?
Nie chcę ponurych dni, straconych szans
Ludzi w domach, syf, przemilczanie kłamstw
Ty powiedz mi, po co ten płacz?
I dlaczego dziś, już mnie nie chcesz znać?
Nie mam czasu na sen, przeżyłem ponure chwile
Rozbijam głową ten mur, za którym bardzo tęskniłem
Zabieram ją statkiem tylko w podróż
Miłosne sny o początku
90' na bloku, dzisiaj mam forsy jak lodu
Grał dla was, Hazel