Ksiaze - Enfants Riches Deprimes tekst piosenki (lyrics)
[Ksiaze - Enfants Riches Deprimes tekst piosenki lyrics]
Rubinowa krew, twoja, tylko taką chcę
Choćby ze krwi padał deszcz
To ja tylko twoją chcę
Pozwolę sobie w końcu nie istnieć
Znajduję się tu przez pomyłkę
Świat pamięta o zwycięzcach, pamiętaj
I daj mi przegrać, przysięgam
Serpentynami dróg
By być w innym miejscu niż tu
Nieszczerość i w ranach sól
Zamknięci aż po sam grób, czyli już
Serpentynami dróg
By być w innym miejscu niż tu
Nieszczerość i w ranach sól
Zamknięci aż po sam grób, czyli już
Dzieci bogate w depresję
Nie wiem w jakim jestem mieście
Wieczory zamieniają się w dni
Koszmary dalej są, bo są, ale gdzie są sny
Nie zmuszam audytorium do śmierci
Sam chyba nie potrafię być lepszy
Moi idole nie żyją, albo bardzo blisko
By przestać istnieć przez pomyłkę
Biały Lincoln i mulе, w kieliszkach krew
Okulary i jasny trencz
Enfants Richеs Deprimes
Biały Lincoln i mule, w kieliszkach krew
Okulary i jasny trencz
Enfants Riches Deprimes
Dzieci bogate w depresję
Nie wiem w jakim jestem mieście
Wieczory zamieniają się w dni
Koszmary dalej są, bo są, ale gdzie są sny
Nie zmuszam audytorium do śmierci
Sam chyba nie potrafię być lepszy
Moi idole nie żyją, albo bardzo blisko
By przestać istnieć przez pomyłkę
Przez pomyłkę przez pomyłkę
Przez pomyłkę rubinowa krew, bo taką chcę
Przez pomyłkę, chodź już znikł i pora odejść
Przez pomyłkę
Pozwolę sobie w końcu nie istnieć
Pozwolę sobie w końcu nie istnieć
Nie mam przyjaciół, mam złodziei czasu
Mam wokół oszustów
Kłamią, że podadzą rękę, gdy usłyszą ratuj
(Ratuj)
Serpentynami dróg
By być w innym miejscu niż tu
Nieszczerość i w ranach sól
Zamknięci aż po sam grób, czyli już
Serpentynami dróg
By być w innym miejscu niż tu
Nieszczerość i w ranach sól
Zamknięci aż po sam grób, czyli już
Aż po sam grób aż po sam grób
Aż po sam grób
Choćby ze krwi padał deszcz
To ja tylko twoją chcę
Pozwolę sobie w końcu nie istnieć
Znajduję się tu przez pomyłkę
Świat pamięta o zwycięzcach, pamiętaj
I daj mi przegrać, przysięgam
Serpentynami dróg
By być w innym miejscu niż tu
Nieszczerość i w ranach sól
Zamknięci aż po sam grób, czyli już
Serpentynami dróg
By być w innym miejscu niż tu
Nieszczerość i w ranach sól
Zamknięci aż po sam grób, czyli już
Dzieci bogate w depresję
Nie wiem w jakim jestem mieście
Wieczory zamieniają się w dni
Koszmary dalej są, bo są, ale gdzie są sny
Nie zmuszam audytorium do śmierci
Sam chyba nie potrafię być lepszy
Moi idole nie żyją, albo bardzo blisko
By przestać istnieć przez pomyłkę
Biały Lincoln i mulе, w kieliszkach krew
Okulary i jasny trencz
Enfants Richеs Deprimes
Biały Lincoln i mule, w kieliszkach krew
Okulary i jasny trencz
Enfants Riches Deprimes
Dzieci bogate w depresję
Nie wiem w jakim jestem mieście
Wieczory zamieniają się w dni
Koszmary dalej są, bo są, ale gdzie są sny
Nie zmuszam audytorium do śmierci
Sam chyba nie potrafię być lepszy
Moi idole nie żyją, albo bardzo blisko
By przestać istnieć przez pomyłkę
Przez pomyłkę przez pomyłkę
Przez pomyłkę rubinowa krew, bo taką chcę
Przez pomyłkę, chodź już znikł i pora odejść
Przez pomyłkę
Pozwolę sobie w końcu nie istnieć
Pozwolę sobie w końcu nie istnieć
Nie mam przyjaciół, mam złodziei czasu
Mam wokół oszustów
Kłamią, że podadzą rękę, gdy usłyszą ratuj
(Ratuj)
Serpentynami dróg
By być w innym miejscu niż tu
Nieszczerość i w ranach sól
Zamknięci aż po sam grób, czyli już
Serpentynami dróg
By być w innym miejscu niż tu
Nieszczerość i w ranach sól
Zamknięci aż po sam grób, czyli już
Aż po sam grób aż po sam grób
Aż po sam grób