Maryla Rodowicz - Tango na głos, orkiestrę i jeszcze jeden głos tekst piosenki (lyrics)
[Maryla Rodowicz - Tango na głos, orkiestrę i jeszcze jeden głos tekst piosenki lyrics]
Było ciemno więc niewiele co widziałam
I pamiętam też niewiele
Było ciemno wiem że z pochyloną głową stałam
Tak jak stoi się w Kościele
A więc stałam nie widziałam
Było ciemno lecz słyszyłam
Wciąż ten głos ten głos ten głos ten głos
Podejdź bliżej więc podeszłam
Jak skruszony obywatel do
Przedstawiciela władzy
Podejdź bliżej już wiedziałam
Że ucieczka błyskawiczna tu
Niczemu nie zaradzi
Więc podeszłam posłuchałam było
Ciemno lecz słyszałam
Wciąż ten głos ten głos ten głos ten głos
To nie wróg był bo głos cichy i subtelny
Ale polski i nieskazitelny
To nie wróg był ten by zaraz mnie zapytał
Czy mój światapogląd celny
Więc to nie był wróg na pewno
Bo nad głową tuż nade mną
Usłyszałam ten głos ten głos
Ten głos ten głos
Ty to masz szczęście że w tym momencie
Żyć ci przyszło w kraju nad Wisłą
Ty to masz szczęście twój kraj szczęśliwy
Piękny prawdziwy ludzie uczynni
W sercach niewinni twój kraj szczęśliwy
Było ciemno więc nie mogłam stwierdzić
Komu pomyliły się epoki lub stulecia
Było ciemno może to Mickiewicz jaki
Bo tak zgrabnie romantyczną wiarę krzesał
Trochę niezorientowany bo w tym
Kraju tak kochanym
Dawno nie był już widziany
Może Norwid bo coś plótł
Że łza gdzie znad planety
Spada i groby przecieka
Ale skądby skądby wiedział
Że na jego słowa ktoś tu jeszcze może czekać?
Teraz w modzie nie
Norwidy filozofio-okryjbidy
Więc czyj ten głos ten głos ten głos ten głos
Było ciemno sama nie wiem
Jak do domu wprost doszłam i do siebie
Było ciemno a ja czułam się jak w niebie
I dlaczego nie wiem nie wiem
Z pochyloną głową stałam wierzcie
Ja nie zwariowałam
Lecz jak dziecko powatarzałam na głos
Na głos na głos
Ja to mam szczęście
I pamiętam też niewiele
Było ciemno wiem że z pochyloną głową stałam
Tak jak stoi się w Kościele
A więc stałam nie widziałam
Było ciemno lecz słyszyłam
Wciąż ten głos ten głos ten głos ten głos
Podejdź bliżej więc podeszłam
Jak skruszony obywatel do
Przedstawiciela władzy
Podejdź bliżej już wiedziałam
Że ucieczka błyskawiczna tu
Niczemu nie zaradzi
Więc podeszłam posłuchałam było
Ciemno lecz słyszałam
Wciąż ten głos ten głos ten głos ten głos
To nie wróg był bo głos cichy i subtelny
Ale polski i nieskazitelny
To nie wróg był ten by zaraz mnie zapytał
Czy mój światapogląd celny
Więc to nie był wróg na pewno
Bo nad głową tuż nade mną
Usłyszałam ten głos ten głos
Ten głos ten głos
Ty to masz szczęście że w tym momencie
Żyć ci przyszło w kraju nad Wisłą
Ty to masz szczęście twój kraj szczęśliwy
Piękny prawdziwy ludzie uczynni
W sercach niewinni twój kraj szczęśliwy
Było ciemno więc nie mogłam stwierdzić
Komu pomyliły się epoki lub stulecia
Było ciemno może to Mickiewicz jaki
Bo tak zgrabnie romantyczną wiarę krzesał
Trochę niezorientowany bo w tym
Kraju tak kochanym
Dawno nie był już widziany
Może Norwid bo coś plótł
Że łza gdzie znad planety
Spada i groby przecieka
Ale skądby skądby wiedział
Że na jego słowa ktoś tu jeszcze może czekać?
Teraz w modzie nie
Norwidy filozofio-okryjbidy
Więc czyj ten głos ten głos ten głos ten głos
Było ciemno sama nie wiem
Jak do domu wprost doszłam i do siebie
Było ciemno a ja czułam się jak w niebie
I dlaczego nie wiem nie wiem
Z pochyloną głową stałam wierzcie
Ja nie zwariowałam
Lecz jak dziecko powatarzałam na głos
Na głos na głos
Ja to mam szczęście