Maryla Rodowicz - Tango na orkiestrê g³os i jeszcze jeden g³os tekst piosenki (lyrics)
[Maryla Rodowicz - Tango na orkiestrê g³os i jeszcze jeden g³os tekst piosenki lyrics]
By³o ciemno, wiêc niewiele co widzia³am
I pamiêtam te¿ niewiele by³o ciemno, wiem
¿e z pochylon¹ g³ow¹ sta³am
Tak jak stoi siê w Koœciele
A wiêc sta³am, nie widzia³am, by³o ciemno
Lecz s³yszy³am
Wci¹¿ ten g³os, ten g³os, ten g³os, ten g³os
PodejdŸ bli¿ej, wiêc podesz³am
Jak skruszony obywatel do
Przedstawiciela w³adzy
PodejdŸ bli¿ej, ju¿ wiedzia³am
¯e ucieczka b³yskawiczna tu
Niczemu nie zaradzi
Wiêc podesz³am, pos³ucha³am, by³o ciemno
Lecz s³ysza³am
Wci¹¿ ten g³os, ten g³os, ten g³os, ten g³os
To nie wróg by³, bo g³os cichy i subtelny
Ale polski i nieskazitelny
To nie wróg by³, ten by zaraz mnie zapyta³
Czy mój œwiatapogl¹d celny
Wiêc to nie by³ wróg na pewno, bo nad g³ow¹
Tu¿ nade mn¹
Us³ysza³am ten g³os, ten g³os, ten g³os
Ten g³os ty to masz szczêœcie
¯e w tym momencie â¯yæ ci przysz³o
W kraju nad Wis³Â¹ ty to masz szczêœcie
Twój kraj szczêœliwy piêkny, prawdziwy
Ludzie uczynni w sercach niewinni
Twój kraj szczêœliwy
By³o ciemno, wiêc nie mog³am stwierdziæ
Komu pomyli³y siê stulecia
By³o ciemno, mo¿e to Mickiewicz jaki
Bo tak zgrabnie romantyczn¹ wiarê krzesa³
Trochê niezorientowany
Bo w tym kraju tak kochanym
Dawno nie by³ ju¿ widziany
Mo¿e Norwid, bo coœ plót³
¯e ³za gdzie znad planety
Spada i groby przecieka
Ale sk¹dby, sk¹dby wiedzia³
¯e na jego s³owa ktoœ
Tu jeszcze mo¿e czekaæ? Teraz w modzie nie
Norwidy filozofio-okryjbidy
Wiêc czyj ten g³os, ten g³os, ten g³os
Ten g³os by³o ciemno, sama nie wiem
Jak do domu wprost dosz³am i do siebie
By³o ciemno, a ja czu³am siê jak w niebie
I dlaczego nie wiem, nie wiem
Z pochylon¹ g³ow¹ sta³am, wierzcie
Ja nie zwariowa³am
Lecz jak dziecko powatarza³am na
G³os, na g³os, na g³os
Ja to mam szczêœcie â¯e w tym momencie
¯yæ mi przysz³o w kraju nad Wis³Â¹
Ja to mam szczêœcie mój kraj szczêœliwy
Piêkny, prawdziwy ludzie uczynni
W sercach niewinni mój kraj szczêœliwy
I pamiêtam te¿ niewiele by³o ciemno, wiem
¿e z pochylon¹ g³ow¹ sta³am
Tak jak stoi siê w Koœciele
A wiêc sta³am, nie widzia³am, by³o ciemno
Lecz s³yszy³am
Wci¹¿ ten g³os, ten g³os, ten g³os, ten g³os
PodejdŸ bli¿ej, wiêc podesz³am
Jak skruszony obywatel do
Przedstawiciela w³adzy
PodejdŸ bli¿ej, ju¿ wiedzia³am
¯e ucieczka b³yskawiczna tu
Niczemu nie zaradzi
Wiêc podesz³am, pos³ucha³am, by³o ciemno
Lecz s³ysza³am
Wci¹¿ ten g³os, ten g³os, ten g³os, ten g³os
To nie wróg by³, bo g³os cichy i subtelny
Ale polski i nieskazitelny
To nie wróg by³, ten by zaraz mnie zapyta³
Czy mój œwiatapogl¹d celny
Wiêc to nie by³ wróg na pewno, bo nad g³ow¹
Tu¿ nade mn¹
Us³ysza³am ten g³os, ten g³os, ten g³os
Ten g³os ty to masz szczêœcie
¯e w tym momencie â¯yæ ci przysz³o
W kraju nad Wis³Â¹ ty to masz szczêœcie
Twój kraj szczêœliwy piêkny, prawdziwy
Ludzie uczynni w sercach niewinni
Twój kraj szczêœliwy
By³o ciemno, wiêc nie mog³am stwierdziæ
Komu pomyli³y siê stulecia
By³o ciemno, mo¿e to Mickiewicz jaki
Bo tak zgrabnie romantyczn¹ wiarê krzesa³
Trochê niezorientowany
Bo w tym kraju tak kochanym
Dawno nie by³ ju¿ widziany
Mo¿e Norwid, bo coœ plót³
¯e ³za gdzie znad planety
Spada i groby przecieka
Ale sk¹dby, sk¹dby wiedzia³
¯e na jego s³owa ktoœ
Tu jeszcze mo¿e czekaæ? Teraz w modzie nie
Norwidy filozofio-okryjbidy
Wiêc czyj ten g³os, ten g³os, ten g³os
Ten g³os by³o ciemno, sama nie wiem
Jak do domu wprost dosz³am i do siebie
By³o ciemno, a ja czu³am siê jak w niebie
I dlaczego nie wiem, nie wiem
Z pochylon¹ g³ow¹ sta³am, wierzcie
Ja nie zwariowa³am
Lecz jak dziecko powatarza³am na
G³os, na g³os, na g³os
Ja to mam szczêœcie â¯e w tym momencie
¯yæ mi przysz³o w kraju nad Wis³Â¹
Ja to mam szczêœcie mój kraj szczêœliwy
Piêkny, prawdziwy ludzie uczynni
W sercach niewinni mój kraj szczêœliwy