Stanlej - 2112 tekst piosenki (lyrics)
[Stanlej - 2112 tekst piosenki lyrics]
Moja jedyna, jedyne, kochanie
Co mam Ci do zarzucenia to rękę na ramię
Szczelnie wypełniasz przestrzeń
W mej panoramie
To czwarty rok oddajemy Mu się w panowanie
Wiem, wiem liczy się zaufanie
A nie zakochanie czy zadufanie
Za dużo zadurzeń, za dużo powtórzeń
Tego samego błędu
By zamieszkać razem przed ślubem
By pójść za uczuciem i w nomenklaturze
Zdefiniować miłość jako coś co się czuje
Coś co jest w górze gdy dostajesz róże
Lub coś między wami gdy ściśniesz ją dłużej
Raz jeszcze podkreślę szczególnie podwójnie
Powtórzę, że szczęście bardziej celą jest
Niż celem w ogóle
Tę teorie połówek czym prędzej
Na półkę połóżcie uklęknijcie ludzie i się
Wreszcie wspólnie, kurcze, pomódlcie
Chociaż spróbujcie
Wyjdźcie poza schemat i zobaczcie
Jak wam pójdzie wiem, wiem
Piękne buzie swe otwórzcie
Rozmawiajcie konstruktywnie jak nie chcecie
To się zmuście zobaczcie - ja i ona
Choć nawet nie sprzeczamy to problemów
Jest od groma zatem
Czasem ja i ona się bawimy w translatora
Bo ta Wieża Babel jest naprawdę nieskończona
Moja jedyna, jedyne, kochanie
Co mam Ci do zarzucenia to
Na wieżę to nagranie
Ona wie że jestem z nią ja nie wierzę
Że to błąd oboje nie dowierzamy
Że może być tak wspaniale 0616-1219
Nasza droga z ławki w
Parku na ślubny kobierzec
Jak ślad dwóch ścieżek co w
Tempie obok siebie biegną to brzmi pięknie
Zupełnie jak audio w stereo! Kobieto
Wiem, wiem wiem to paradoks i banał
Dajemy sobie przestrzeń choć się
Nie wpuszczamy w kanał
Wiemy dobrze, że różnie być może
Raz na górze raz na dole
Jak w graficznym korektorze
Związek to nie wojna tylko piękna łąka
Na której jak to bywa czasem
Zdarzy się pokrzywa przecież
Myślisz, że w związkach można
Mieć słodko jak Wonka
To się mylisz, można mieć sto razy lepiej
My sobie ufamy my siebie słuchamy
Naprawdę niedobrze ciągle doszukiwać
Się nieprawdy odkąd się znamy, zakładamy
Wobec siebie tak dobre intencje
Że nic tylko Mszę odprawić
Pamiętaj, nigdy nie będziesz pewien 100%
Masz 51 - działaj
Bo stu tu się nie doczekasz
Dajcie mi tu tera obrączki i prezbitera
Bo na męża to ja robię tu najlepszy materiał
Co mam Ci do zarzucenia to rękę na ramię
Szczelnie wypełniasz przestrzeń
W mej panoramie
To czwarty rok oddajemy Mu się w panowanie
Wiem, wiem liczy się zaufanie
A nie zakochanie czy zadufanie
Za dużo zadurzeń, za dużo powtórzeń
Tego samego błędu
By zamieszkać razem przed ślubem
By pójść za uczuciem i w nomenklaturze
Zdefiniować miłość jako coś co się czuje
Coś co jest w górze gdy dostajesz róże
Lub coś między wami gdy ściśniesz ją dłużej
Raz jeszcze podkreślę szczególnie podwójnie
Powtórzę, że szczęście bardziej celą jest
Niż celem w ogóle
Tę teorie połówek czym prędzej
Na półkę połóżcie uklęknijcie ludzie i się
Wreszcie wspólnie, kurcze, pomódlcie
Chociaż spróbujcie
Wyjdźcie poza schemat i zobaczcie
Jak wam pójdzie wiem, wiem
Piękne buzie swe otwórzcie
Rozmawiajcie konstruktywnie jak nie chcecie
To się zmuście zobaczcie - ja i ona
Choć nawet nie sprzeczamy to problemów
Jest od groma zatem
Czasem ja i ona się bawimy w translatora
Bo ta Wieża Babel jest naprawdę nieskończona
Moja jedyna, jedyne, kochanie
Co mam Ci do zarzucenia to
Na wieżę to nagranie
Ona wie że jestem z nią ja nie wierzę
Że to błąd oboje nie dowierzamy
Że może być tak wspaniale 0616-1219
Nasza droga z ławki w
Parku na ślubny kobierzec
Jak ślad dwóch ścieżek co w
Tempie obok siebie biegną to brzmi pięknie
Zupełnie jak audio w stereo! Kobieto
Wiem, wiem wiem to paradoks i banał
Dajemy sobie przestrzeń choć się
Nie wpuszczamy w kanał
Wiemy dobrze, że różnie być może
Raz na górze raz na dole
Jak w graficznym korektorze
Związek to nie wojna tylko piękna łąka
Na której jak to bywa czasem
Zdarzy się pokrzywa przecież
Myślisz, że w związkach można
Mieć słodko jak Wonka
To się mylisz, można mieć sto razy lepiej
My sobie ufamy my siebie słuchamy
Naprawdę niedobrze ciągle doszukiwać
Się nieprawdy odkąd się znamy, zakładamy
Wobec siebie tak dobre intencje
Że nic tylko Mszę odprawić
Pamiętaj, nigdy nie będziesz pewien 100%
Masz 51 - działaj
Bo stu tu się nie doczekasz
Dajcie mi tu tera obrączki i prezbitera
Bo na męża to ja robię tu najlepszy materiał