Cira, Nikone, Hukos, Kasia Kubik - Cichy dzieciak tekst piosenki (lyrics)

Na ostatniej ławce sam siedzi cichy dzieciak
Zahukany talent
Co łamie głos w odpowiedziach
Nawet wiedział
Ale nie znosi nerwowego tempru
Zainteresowania centrum i masa lęku
Nauczycielka beszta, reszta klasy ma ubaw
Mniejsza o ten żal, "kiedyś mi się uda, taa
Kiedyś krzyknę sobą i usną masy"
Słyszy dzwonek cichy ziomek, wybija z klasy
Zrywka na bazę, bo zobaczył anioła
Mówił: "musisz komuś pomóc" i do domu wołał:
"Goń" tak popędził klatka, winda, drzwi
Widok mierzi, dramat – mama cała we krwi
Rozbity nos, podbity boss się wycofał
A już nóż go korcił, mogła być katastrofa
Taa parę spojrzeń, mały nic nie powiedział
Wygrał to bez pychy on – cichy dziecia

Cichy dzieciak, cichy dzieciak
Jego krzyk jest pełen łez
Cichy dzieciak, cichy dzieciak
Jego wiarą w życie rządzi szewc

W kamiennym ogrodzie sam
Siedzi cichy młodzieniec
Ucałował krzyż matki, ułożył dla niej wieniec
Kwiatki, jeszcze znicz, jeszcze chwila
Musi zmykać ustawiony ze znajomym
Który robił w narkotykach
Młody student, cudem przetrwał szkołę średnią
Musiał mieć na czesne co
Miech sumę odpowiednią
Inaczej by nie brną stąd ta ustawka
Miał na życie patent
Jednak w tym temacie kaska –
Masz to się trzymasz miał jednak bodziec
Który kazał się zatrzymać mu –
To kobieta z jego snów
Trud bycia dzielili razem
Się miotali na sztandarze życia
Dziś myśląc o niej poszedł
Znów zarobić sianko
Mówi: "Pójdę ja do matki
Ty idź baw się z koleżanką
Kotku" buziak na rozchodne, duża presja
Godnie stoi na miejscówie
Zwolna mijają przechodnie
W tłumie widzi ziomka: "Siema", zbita piątka
Nie zauważyli, że ktoś za nimi podąża
Psy, już zwęszyły cel tu na prerii ulic
Oni serii oczu na poboczu nie wyczuli
Z ręki do ręki, nabrali powietrza
Już odkryli prawdę, taa, trzeba spieprzać
Więc ucieka przez ulicę, za przystanek
W pogoni wspomina dotyk dłoni ukochanej
A niech to diabli chwila dalej stoi ona
Czas się nagli mu już nie, ta w ramionach
Spleciona z innym typem psy na glebę go
Przytrzymują butem łypę
Wszystko wpizdu poszło ona się odwraca
Doszło do spotkania oczu cichego przepraszam
Nawet nie podbiegnąc, nie trafiła w sedno
Jemu wszystko jedno, jemu już na pewno
Bo na życie plan jak domek
Z kart się rozleciał
Pozostał sam on, ta cichy dzieciak

Cichy dzieciak, cichy dzieciak
Jego krzyk jest pełen łez
Cichy dzieciak, cichy dzieciak
Jego wiarą w życie rządzi szewc

Siedzi cichy dzieciak
Całkiem sam wobec ogromu domu
A skrzypiące krzesło jak by postawiono
W środku oka cyklonu
Meblościanka z PRL-u, sufit, podłoga
Blok moloch ujmując to obrazowo przez
Żaluzje wpada słońce
Obnażając smugi dymu szluga
Tępa pustka, piszczy w uszach
A on nawet nie przypuszczał
Że tak bardzo można pragnąć
Żeby ktoś go słuchał
Strzepnął popiół z Monte Carlo
W kryształowy okrąg rzeźbionej popielniczki
We wzory z kwiatów z cepelii
To mu przypomniało bliskich
Nie jedna kłótnia ojciec często nią rzucał
Ona jednak się nie stłukła
Zagasił szluga szybki bilans błędów
Zabrakło mu pazurów, zębów
Złe powinowactwo genów
Żeby wyrwać murom zęby krat
Jak u Kaczmarskiego, odsunął krzesło, wstał
Odpłynął prędko strach
Dzieciak już postanowił
Powoli zamknął drzwi od drugiej strony
Jakby pierwszy raz to robił, winda
Ostatnie piętro tam spojrzy w oczy Bogowi
Leniwe popołudnie w myślach nazwał pięknym
Wszystkie zachody słońca muszą zawrzeć
Się w tym jednym
Czasem człowieczeństwo to wybór
Sposobu śmierci
Stanął na krawędzi choć nie słyszał 17 nastki
To jego pierwszy krok w chmurach
Jak uch łaski nie pamiętał treści
Pamiętał, pożółkłe kartki
Lekko zmrużył oczy
Nie zobaczył z życia kliszy
Więc to kłamstwo co mówili
On już poznał smak tej chwili
Pisklę wyfrunęło z gniazda
Przez chwilę z góry na asfalt
Pierwszy raz w życiu był wolny
Przez tą chwilę
Którą leciał jeszcze zdążył krzyknąć tak
Jak sobie to obiecał
Więc dotrzymał obietnicy, on cichy dzieciak

Cichy dzieciak, cichy dzieciak
Jego krzyk jest pełen łez
Cichy dzieciak, cichy dzieciak
Jego wiarą w życie rządzi szewc