Golin - 7 lat w drodze tekst piosenki (lyrics)
[Golin - 7 lat w drodze tekst piosenki lyrics]
2009, nikt nie wierzy, że wyjadę w świat
Jednym pierdolonym zdaniem wprawiam moją
Mamę w płacz
Edukacja wisi mi, całym moim życiem rap
Dziś na ścianie wisi ten brytyjski licencjat
Andaluzja - tu poznaję, co to szczęścia smak
Gdybym miał ze sobą hajs
To bym chciał zamieszkać tam
Ale nie mam, więc życia nie biorę na serio
W Maroku tyle haszu
Mam problemy z żandarmerią
W Marrakeszu nie mam keszu
Znowu wpadam w dół chcę zostać kimś innym
Więc się uczę garbowania skór
Żyją, by polować albo polują by przeżyć
Wokół mnie jest tyle skalpów
Że na głowie włos się jeży
Biorę życie na klatę i niekoniecznie rodzinne
Zarzucam je na plecy
Po czym wyruszam przez Indie
To tam zrozumiałem coś o obracaniu w proch
Moje życie w rozsypce dopiero
Po spaleniu zwłok
Nie ufam nikomu, jestem sam na placu boju
Nie ufam nikomu, jestem daleko od domu
Nie ufam nikomu, jestem sam na placu boju
Nie ufam nikomu, nie opuszczę mikrofonu
W Azji choroby biorą mnie na brzeg Styksu
Zaczynam niknąć w oczach
Jakbym uprawiał ninjutsu
Kąpiel w wodospadach oraz
Noclegi w świątyniach
(Głód) to jedyne słowo
Jakie na język przynosi ślina
W górach Laosu nie potrafię zmrużyć oczu
Czyżby Golin Eripe
Do snu wszystkich tuli opium
Mnisi pokazują jak się żyje bez awantur
Ich życie legło w gruzach
Jak świątynie w Katmandu
Przemierzam całe Chiny
Gdzie chanowie karmią mnie
Duchy moich przodków nie śpią
Ale martwią się przemierzam cały Wietnam
Widzę okrucieństwa ślad
Tunele pod Sajgonem zawiodą do piekła bram
Nie zliczę godzin na dworcach
Na plan drugi schodzi forsa
Jestem całkowicie sam, Budda robi mi za ojca
W tym jebanym rapie chodzi o to
Aby robić szum ja nie radzę sobie z presją
Chcę się wtopić w tłum
Nie ufam nikomu, jestem sam na placu boju
Nie ufam nikomu, jestem daleko od domu
Nie ufam nikomu, jestem sam na placu boju
Nie ufam nikomu, nie opuszczę mikrofonu
Tacy jak ja kończą na peryferiach
Takim jak ja wolność płynie w arteriach
Tacy jak ja kończą martwi na peryferiach
Takim jak ja wolność płynie w arteriach
Jednym pierdolonym zdaniem wprawiam moją
Mamę w płacz
Edukacja wisi mi, całym moim życiem rap
Dziś na ścianie wisi ten brytyjski licencjat
Andaluzja - tu poznaję, co to szczęścia smak
Gdybym miał ze sobą hajs
To bym chciał zamieszkać tam
Ale nie mam, więc życia nie biorę na serio
W Maroku tyle haszu
Mam problemy z żandarmerią
W Marrakeszu nie mam keszu
Znowu wpadam w dół chcę zostać kimś innym
Więc się uczę garbowania skór
Żyją, by polować albo polują by przeżyć
Wokół mnie jest tyle skalpów
Że na głowie włos się jeży
Biorę życie na klatę i niekoniecznie rodzinne
Zarzucam je na plecy
Po czym wyruszam przez Indie
To tam zrozumiałem coś o obracaniu w proch
Moje życie w rozsypce dopiero
Po spaleniu zwłok
Nie ufam nikomu, jestem sam na placu boju
Nie ufam nikomu, jestem daleko od domu
Nie ufam nikomu, jestem sam na placu boju
Nie ufam nikomu, nie opuszczę mikrofonu
W Azji choroby biorą mnie na brzeg Styksu
Zaczynam niknąć w oczach
Jakbym uprawiał ninjutsu
Kąpiel w wodospadach oraz
Noclegi w świątyniach
(Głód) to jedyne słowo
Jakie na język przynosi ślina
W górach Laosu nie potrafię zmrużyć oczu
Czyżby Golin Eripe
Do snu wszystkich tuli opium
Mnisi pokazują jak się żyje bez awantur
Ich życie legło w gruzach
Jak świątynie w Katmandu
Przemierzam całe Chiny
Gdzie chanowie karmią mnie
Duchy moich przodków nie śpią
Ale martwią się przemierzam cały Wietnam
Widzę okrucieństwa ślad
Tunele pod Sajgonem zawiodą do piekła bram
Nie zliczę godzin na dworcach
Na plan drugi schodzi forsa
Jestem całkowicie sam, Budda robi mi za ojca
W tym jebanym rapie chodzi o to
Aby robić szum ja nie radzę sobie z presją
Chcę się wtopić w tłum
Nie ufam nikomu, jestem sam na placu boju
Nie ufam nikomu, jestem daleko od domu
Nie ufam nikomu, jestem sam na placu boju
Nie ufam nikomu, nie opuszczę mikrofonu
Tacy jak ja kończą na peryferiach
Takim jak ja wolność płynie w arteriach
Tacy jak ja kończą martwi na peryferiach
Takim jak ja wolność płynie w arteriach