L.U.C, Rahim - W kałamażu fałszu tekst piosenki (lyrics)
[L.U.C, Rahim - W kałamażu fałszu tekst piosenki lyrics]
Kłamią (kłamią, kłamią)
W kałamażu fałszu, do ramion
Słowa idą niczym kłamią (kłamią, kłamią)
Kłamią (kłamią, kłamią)
Kłamią, kłamią, kłamią słowa łamią
Kłamią, w kałamażu fałszu toną do ramion
Zaprawdę, naprawdę znacie prawdę pchełki
Adoptując słowa na wasze kukiełki
Dzięki, połamanym nim macie zgiełki
Smugę, mgiełki, niedomówień, uwierz
Szczerość barierą zbyt łamliwą
To kruszywo, które kończy żywot
Blef z komitywą robią radości piwo
Znacie prawdę najbardziej prawdziwą
Posłuchajcie o tej ponadelitarnej
Totalitarnej, namacalnej, werbalnej
W prawdzie jej nie ma pośrod was
Jest ponad wami I śmieje
Się z plagi zakłamanych
Kłamstwo nie włada ludźmi
Gdyż ludzie władają kłamstwem
Przy swoim sztywno jak sztelaż prawdą jest
Że czas rozprawia się ze łgarstwem
Ale ciiiii, to tajemnica Poliszynela
W pajęczyne połamanych słow
Sześć miliardów głów
W kałuży obłudy krząta się tu
Niczym po winylu szum chromosomów tłum
Każdy to mikrokosmos
Umm nie Katyń dywiduum plików
Umówieni konstytucją toną w mętliku
Podział w pragnień, norm i nawyków
Dziesiątki religii, miliony fanatyków
Tysiące dialektów, setki języków
Kłócą się ustami polityków i prawników
Poróżnienie tkwi już nawet w naleśniku
Pochodzeniu barwników
Ku płynienie porozum iesiu chiński mur
Woła z kosmosu wojen turbulencje
Intencje w myśli myśli w sentencje
Sentencje w słowa słowa w esemesencje
Czterokrotne transkrypcje
Zniekształceń latencje
Audio-komunikacyjny krach
Kłamstwo jako wygoda i zemsta
Kłamstwo jako lenistwo i strach
Kłamią, kłamią, kłamią słowa łamią
Kłamią, w kałamażu fałszu toną do ramion
W kałamażu fałszu, do ramion
Słowa idą niczym kłamią (kłamią, kłamią)
Kłamią (kłamią, kłamią)
Kłamią, kłamią, kłamią słowa łamią
Kłamią, w kałamażu fałszu toną do ramion
Zaprawdę, naprawdę znacie prawdę pchełki
Adoptując słowa na wasze kukiełki
Dzięki, połamanym nim macie zgiełki
Smugę, mgiełki, niedomówień, uwierz
Szczerość barierą zbyt łamliwą
To kruszywo, które kończy żywot
Blef z komitywą robią radości piwo
Znacie prawdę najbardziej prawdziwą
Posłuchajcie o tej ponadelitarnej
Totalitarnej, namacalnej, werbalnej
W prawdzie jej nie ma pośrod was
Jest ponad wami I śmieje
Się z plagi zakłamanych
Kłamstwo nie włada ludźmi
Gdyż ludzie władają kłamstwem
Przy swoim sztywno jak sztelaż prawdą jest
Że czas rozprawia się ze łgarstwem
Ale ciiiii, to tajemnica Poliszynela
W pajęczyne połamanych słow
Sześć miliardów głów
W kałuży obłudy krząta się tu
Niczym po winylu szum chromosomów tłum
Każdy to mikrokosmos
Umm nie Katyń dywiduum plików
Umówieni konstytucją toną w mętliku
Podział w pragnień, norm i nawyków
Dziesiątki religii, miliony fanatyków
Tysiące dialektów, setki języków
Kłócą się ustami polityków i prawników
Poróżnienie tkwi już nawet w naleśniku
Pochodzeniu barwników
Ku płynienie porozum iesiu chiński mur
Woła z kosmosu wojen turbulencje
Intencje w myśli myśli w sentencje
Sentencje w słowa słowa w esemesencje
Czterokrotne transkrypcje
Zniekształceń latencje
Audio-komunikacyjny krach
Kłamstwo jako wygoda i zemsta
Kłamstwo jako lenistwo i strach
Kłamią, kłamią, kłamią słowa łamią
Kłamią, w kałamażu fałszu toną do ramion