Molesta, Eldo, Pjus - Wiem, że można się zmusić do snu tekst piosenki (lyrics)
Zobacz wszystkie teksty piosenek Molesta
Zobacz wszystkie teksty piosenek Eldo
Zobacz wszystkie teksty piosenek Pjus
[Molesta, Eldo, Pjus - Wiem, że można się zmusić do snu tekst piosenki lyrics]
Dziś muzykę miasta tworzą krople z parapetem
Znów nie mogę spać, choć omijam łukiem fetę
Usiadł na oknie anioł stróż tym razem
Ej, mam parę pytań a propos dawnych marzeń
Czemu pozwoliłeś by legły w gruzach?
Gdzie byłeś
Gdy lekarz mówił o moich płucach?
To były moje urodziny dwunaste
A miałem biegać po murawie
Być jak Van Basten
Nie mam pretensji i nie chcę rozliczać
W końcu dostałem drugą szansę od życia
Tak wiem, do snu też można się zmusić
Można też usnąć i już nigdy nie wrócić
Jednym daje złagodzić ból wódki szklanka
Innym strzykawka, albo sznurek i klamka
Ale to jest zbyt proste, to jest tchórzostwem
Trzeba przetrwać zimę, żeby móc poczuć wiosnę
Jest już późno, piszę by nie myśleć o niej
O tym, że w życiu jest trudno doczekać
Się na dnia koniec przez te lata
Ciemność stała się dobrym kumplem
Mówię jej - hello
Jak Paul Simon i Art Garfunkel
Nie jestem z tych, którzy łzami się dzielą
Gonię marzenia i wierzę w to
Że kiedyś się spełnią
Wiesz, sam je spełniam, bo mam odwagę marzyć
I cholerny upór by pragnienia
Prawdą się stały
I niech żyje życie, nie umiem poddać się
Położyć
Odpuścić, z rezygnacją, czekać na śmierć
Zazdroszczę tym, co umieją zmusić się do snu
Ja w taką noc umiem
Tylko płakać potokiem słów
Wychodzę z domu, bo słowa są za mocne
Jedyny towarzysz, księżyc nad uśpionym Solcem
Ławka, kartka, czarna noc i ja
Jest już późno - piszę i
Chcę jak najwięcej z życia
Tak wiem, można zmusić się do snu
W małym pokoju ciemniejszym niż grób
Lecz co mam zrobić gdy się wszystkie zna
Cierpienia i rozkosze, które daje ten świat
Późno w nocy ściskam w ręku kilka kartek
Mogę tchnąć w nie życie, one wciąż są martwe
To taka noc, kiedy dusza robi bilans
A ja chwytam się wszystkiego
Byle do rana wytrzymać
Widziałem siebie - zawód archeolog
Zamiast skończyć szkołę
To skończyłem pod szkołą
Często bolą tego typu porażki
Tak los naprawdę potrafi z nas zakpić
Pytanie do matki co było gorsze
To jak ojciec kłamał czy jak od nas odszedł?
Teraz sam jestem ojcem - kopią bez wzoru
Nie dać plamy w tej kwestii
- to kwestia honoru
W tym pokoju, na tych emocjach
Buduję upór do walki gdy nie
Mogę spać po nocach
I nie po prochach - poznasz to po oczach
Ten człowiek wierzy w siebie
Wcale nie chce się poddać
Tak wiem, że można się zmusić do snu
Wiem, że można tak nie używać tych słów
Typu mój słuch, typu moje zdrowie
Te same myśli są wciąż jak spowiedź
Na poduszki połowie jest konfesjonał
Ten dla którego nie jesteś pionkiem
Skonałbyś mógł podzielić się każdym szeptem
Wyznam ci słowa, wyznam ci grzech ten
Wyznam ci to co mówiłem setki razy
To co już było, to co może się zdarzyć
Nie kryję urazy za to, że mam ten uraz
Dupa dzwoni, że w ciąży, wiem, to bzdura
Narzekam na wszystko - to takie polskie
Matematyka - ile dziś wypił mój ojciec
Słucham go i proszę żeby to nie był zawał
Dlatego jeszcze nie śpię i to ci opowiadam
Znów nie mogę spać, choć omijam łukiem fetę
Usiadł na oknie anioł stróż tym razem
Ej, mam parę pytań a propos dawnych marzeń
Czemu pozwoliłeś by legły w gruzach?
Gdzie byłeś
Gdy lekarz mówił o moich płucach?
To były moje urodziny dwunaste
A miałem biegać po murawie
Być jak Van Basten
Nie mam pretensji i nie chcę rozliczać
W końcu dostałem drugą szansę od życia
Tak wiem, do snu też można się zmusić
Można też usnąć i już nigdy nie wrócić
Jednym daje złagodzić ból wódki szklanka
Innym strzykawka, albo sznurek i klamka
Ale to jest zbyt proste, to jest tchórzostwem
Trzeba przetrwać zimę, żeby móc poczuć wiosnę
Jest już późno, piszę by nie myśleć o niej
O tym, że w życiu jest trudno doczekać
Się na dnia koniec przez te lata
Ciemność stała się dobrym kumplem
Mówię jej - hello
Jak Paul Simon i Art Garfunkel
Nie jestem z tych, którzy łzami się dzielą
Gonię marzenia i wierzę w to
Że kiedyś się spełnią
Wiesz, sam je spełniam, bo mam odwagę marzyć
I cholerny upór by pragnienia
Prawdą się stały
I niech żyje życie, nie umiem poddać się
Położyć
Odpuścić, z rezygnacją, czekać na śmierć
Zazdroszczę tym, co umieją zmusić się do snu
Ja w taką noc umiem
Tylko płakać potokiem słów
Wychodzę z domu, bo słowa są za mocne
Jedyny towarzysz, księżyc nad uśpionym Solcem
Ławka, kartka, czarna noc i ja
Jest już późno - piszę i
Chcę jak najwięcej z życia
Tak wiem, można zmusić się do snu
W małym pokoju ciemniejszym niż grób
Lecz co mam zrobić gdy się wszystkie zna
Cierpienia i rozkosze, które daje ten świat
Późno w nocy ściskam w ręku kilka kartek
Mogę tchnąć w nie życie, one wciąż są martwe
To taka noc, kiedy dusza robi bilans
A ja chwytam się wszystkiego
Byle do rana wytrzymać
Widziałem siebie - zawód archeolog
Zamiast skończyć szkołę
To skończyłem pod szkołą
Często bolą tego typu porażki
Tak los naprawdę potrafi z nas zakpić
Pytanie do matki co było gorsze
To jak ojciec kłamał czy jak od nas odszedł?
Teraz sam jestem ojcem - kopią bez wzoru
Nie dać plamy w tej kwestii
- to kwestia honoru
W tym pokoju, na tych emocjach
Buduję upór do walki gdy nie
Mogę spać po nocach
I nie po prochach - poznasz to po oczach
Ten człowiek wierzy w siebie
Wcale nie chce się poddać
Tak wiem, że można się zmusić do snu
Wiem, że można tak nie używać tych słów
Typu mój słuch, typu moje zdrowie
Te same myśli są wciąż jak spowiedź
Na poduszki połowie jest konfesjonał
Ten dla którego nie jesteś pionkiem
Skonałbyś mógł podzielić się każdym szeptem
Wyznam ci słowa, wyznam ci grzech ten
Wyznam ci to co mówiłem setki razy
To co już było, to co może się zdarzyć
Nie kryję urazy za to, że mam ten uraz
Dupa dzwoni, że w ciąży, wiem, to bzdura
Narzekam na wszystko - to takie polskie
Matematyka - ile dziś wypił mój ojciec
Słucham go i proszę żeby to nie był zawał
Dlatego jeszcze nie śpię i to ci opowiadam