Paluch - Nadciśnienie tekst piosenki (lyrics)
Paluch [Łukasz Paluszak] Poznań, Polska
[Paluch - Nadciśnienie tekst piosenki lyrics]
Rozbity doszczętnie jak odłamki
Pustej flaszki jak dziecko
Czyszczące ściany z fragmentów swej matki
Tu, gdzie życie, ziom, to nigdy nie był pop
Pozytywne myśli już od szczyla
Zmielone na proch
Chcesz czułości od rodzica? Ziomek
Nie w tych czasach
Domowe ciepło ogniska od tempa życia przygasa
Rośnie ciśnienie jak prasa
Rośnie najniższa kasta
Szczęście krzyczy na antenie
Na ukrytych pasmach
Przeżyć jesień i zimę, odłożyć hajs na ferie
Nowe buty przymierz, bo mama dostała premię
To rzeczywistość, witam cię w realnym świecie
Słuchasz tego z kompa
Robię ci do sieci przeciek
Mielizna uczuć, ludzie sukcesu płyną jachtem
Obok płynie pytanie, kim są tak naprawdę
Nie jestem z wyższych sfer
Mam kontakt ze światem
Od małolata na emocje znajduję swój patent
To, co mnie tworzy, to wieczna pogoń za dniem
Choć opuściłem nocy przytulny schron
Tam gdzieś pomiędzy złością a kochaniem
Gdy znowu tonę, ty podajesz mi dłoń
To, co mnie tworzy, to wieczna pogoń za dniem
Choć opuściłem nocy przytulny schron
Tam gdzieś pomiędzy złością a kochaniem
Gdy znowu tonę, ty podajesz mi dłoń
Dziewczyny mają wizję, że będą jak Kardashian
Zmulone tracą życie
Na mecie gdzieś po blantach
Ich ziomki wierzą wspólnie
Że będą kurwa trap stars
Zmuleni tracą życie
Na mecie gdzieś po blantach
Znam ten schemat
Bo ten świat znałem najlepiej
Czasy, gdzie wszystko to ściema
Tylko siła i pekiel
Części zamienne nic nie zmienią
Jak nie zmienisz siebie
Droga ucieczki nie ma mety
Dzisiaj jestem pewien
Zło we fraku z elegancją rozdaje szczęście
Dobro z prawdą dzielą między sobą resztki
Ludzie uprzejmie dla kurew robią przejście
Chory rozsądek idzie na koniec kolejki
Jeśli istnieje, to dzięki Bogu za mych ludzi
Chociaż jak wszędzie tu też
Nie brakuje fałszu
Jeśli ktokolwiek będzie chciał
W życiu nabrudzić
Pamiętaj, jestem z tobą, byku
Twój ziomek Paluch
To, co mnie tworzy, to wieczna pogoń za dniem
Choć opuściłem nocy przytulny schron
Tam gdzieś pomiędzy złością a kochaniem
Gdy znowu tonę, ty podajesz mi dłoń
To, co mnie tworzy, to wieczna pogoń za dniem
Choć opuściłem nocy przytulny schron
Tam gdzieś pomiędzy złością a kochaniem
Gdy znowu tonę, ty podajesz mi dłoń
Pustej flaszki jak dziecko
Czyszczące ściany z fragmentów swej matki
Tu, gdzie życie, ziom, to nigdy nie był pop
Pozytywne myśli już od szczyla
Zmielone na proch
Chcesz czułości od rodzica? Ziomek
Nie w tych czasach
Domowe ciepło ogniska od tempa życia przygasa
Rośnie ciśnienie jak prasa
Rośnie najniższa kasta
Szczęście krzyczy na antenie
Na ukrytych pasmach
Przeżyć jesień i zimę, odłożyć hajs na ferie
Nowe buty przymierz, bo mama dostała premię
To rzeczywistość, witam cię w realnym świecie
Słuchasz tego z kompa
Robię ci do sieci przeciek
Mielizna uczuć, ludzie sukcesu płyną jachtem
Obok płynie pytanie, kim są tak naprawdę
Nie jestem z wyższych sfer
Mam kontakt ze światem
Od małolata na emocje znajduję swój patent
To, co mnie tworzy, to wieczna pogoń za dniem
Choć opuściłem nocy przytulny schron
Tam gdzieś pomiędzy złością a kochaniem
Gdy znowu tonę, ty podajesz mi dłoń
To, co mnie tworzy, to wieczna pogoń za dniem
Choć opuściłem nocy przytulny schron
Tam gdzieś pomiędzy złością a kochaniem
Gdy znowu tonę, ty podajesz mi dłoń
Dziewczyny mają wizję, że będą jak Kardashian
Zmulone tracą życie
Na mecie gdzieś po blantach
Ich ziomki wierzą wspólnie
Że będą kurwa trap stars
Zmuleni tracą życie
Na mecie gdzieś po blantach
Znam ten schemat
Bo ten świat znałem najlepiej
Czasy, gdzie wszystko to ściema
Tylko siła i pekiel
Części zamienne nic nie zmienią
Jak nie zmienisz siebie
Droga ucieczki nie ma mety
Dzisiaj jestem pewien
Zło we fraku z elegancją rozdaje szczęście
Dobro z prawdą dzielą między sobą resztki
Ludzie uprzejmie dla kurew robią przejście
Chory rozsądek idzie na koniec kolejki
Jeśli istnieje, to dzięki Bogu za mych ludzi
Chociaż jak wszędzie tu też
Nie brakuje fałszu
Jeśli ktokolwiek będzie chciał
W życiu nabrudzić
Pamiętaj, jestem z tobą, byku
Twój ziomek Paluch
To, co mnie tworzy, to wieczna pogoń za dniem
Choć opuściłem nocy przytulny schron
Tam gdzieś pomiędzy złością a kochaniem
Gdy znowu tonę, ty podajesz mi dłoń
To, co mnie tworzy, to wieczna pogoń za dniem
Choć opuściłem nocy przytulny schron
Tam gdzieś pomiędzy złością a kochaniem
Gdy znowu tonę, ty podajesz mi dłoń