Parias - Bezczelni tekst piosenki (lyrics)
[Parias - Bezczelni tekst piosenki lyrics]
Heh! Jesteśmy rakiem, zarażamy przez słowa
Oddziałujemy myślą
Establishment ma w nas wroga
"El" musi pyszczeć bo gdy swędzi to drapie
Wymiatam prawdę spod dywanu
Trupy chowam w szafie
Świadomość - raz, dwa, rozum - trzy, sumienie
Cztery, siła - pięć
W pięści ściskam kamienie
Nigdy nie kupią nas mass media za żeton
To jest rap, a recenzentem zawsze jest beton
Śmieć z fleszem, wyłapałby flesz na tróje
Tu nie ma cool i luz, bo facet reaguje
Facet, atrapy zdań, liczyć pozory
Emocjonalne przedszkolaki, marsz do szkoły!
Nędznicy z wyboru, nas trzech
Spytasz o cenę wolności
To usłyszysz nasz śmiech
Nas trzech etosowi rapu wiernych
Nigdy biernych, warszawski klan bezczelnych
Jak nocny złodziej w twój eter się wkrada
"P"! Jego łupem jest twoja uwaga
Nie złożył broni
Czytaj - nie przestał myśleć
Choć chce tego cały establishment
Patrzę prawdzie w oczy, widzę wroga w nim
Mój strach dla nich - woda na młyn
Ale strachu nie ma, dziś kpić śmiem
Tak żyję, czuję, nie umiem być tłem
Tabloidowe emocje, masowy eskapizm
Pachnie łatwym życiem, on tak nie potrafi
Prowadzi go instynkt i spragniony umysł
Często wbrew, na przekór, zawsze pełen dumy
I niepotrzebny mu tani splendor
Bo tacy jak on byli, są i będą
Prawdy uczą ich łzy, upadki życia
Nigdy w opcji "żyj i nie zadawaj pytań"
Walczymy słowem, głos to broń
Szesnaście wersów prosto w skroń (heh)
Bezczelni non stop kpią
Ze świata, gdzie szczęśliwi z forsą śpią
Tu, gdzie raperzy zamienili bunt na
Czerwony dywan, to lalki na sznurkach
Prosty układ, raz bądź błaznem
Pokochaj branżę i nie wracaj na podwórka
"Wu" i tych dwóch - elita wyklętych
Na zawsze odrzucone komercyjne oferty
Te gazety nie napiszą nic o nas
Nie chcą muzyki, chcą ogłosić czyjś romans
Wolny umysł, serce szczere
Ręka pewna między nim a papierem
THC menel kontra notable
Zakulisowe gry i ten świata fragment
To jest warszawska sprawa, sprawa, sprawa
Tu należy szukać wyjaśnień w problemach
I tradycjach naszego miasta
W nastrojach, kolorycie wielkiej Warszawy
Tu chodzi o duże rzeczy panowie
Oddziałujemy myślą
Establishment ma w nas wroga
"El" musi pyszczeć bo gdy swędzi to drapie
Wymiatam prawdę spod dywanu
Trupy chowam w szafie
Świadomość - raz, dwa, rozum - trzy, sumienie
Cztery, siła - pięć
W pięści ściskam kamienie
Nigdy nie kupią nas mass media za żeton
To jest rap, a recenzentem zawsze jest beton
Śmieć z fleszem, wyłapałby flesz na tróje
Tu nie ma cool i luz, bo facet reaguje
Facet, atrapy zdań, liczyć pozory
Emocjonalne przedszkolaki, marsz do szkoły!
Nędznicy z wyboru, nas trzech
Spytasz o cenę wolności
To usłyszysz nasz śmiech
Nas trzech etosowi rapu wiernych
Nigdy biernych, warszawski klan bezczelnych
Jak nocny złodziej w twój eter się wkrada
"P"! Jego łupem jest twoja uwaga
Nie złożył broni
Czytaj - nie przestał myśleć
Choć chce tego cały establishment
Patrzę prawdzie w oczy, widzę wroga w nim
Mój strach dla nich - woda na młyn
Ale strachu nie ma, dziś kpić śmiem
Tak żyję, czuję, nie umiem być tłem
Tabloidowe emocje, masowy eskapizm
Pachnie łatwym życiem, on tak nie potrafi
Prowadzi go instynkt i spragniony umysł
Często wbrew, na przekór, zawsze pełen dumy
I niepotrzebny mu tani splendor
Bo tacy jak on byli, są i będą
Prawdy uczą ich łzy, upadki życia
Nigdy w opcji "żyj i nie zadawaj pytań"
Walczymy słowem, głos to broń
Szesnaście wersów prosto w skroń (heh)
Bezczelni non stop kpią
Ze świata, gdzie szczęśliwi z forsą śpią
Tu, gdzie raperzy zamienili bunt na
Czerwony dywan, to lalki na sznurkach
Prosty układ, raz bądź błaznem
Pokochaj branżę i nie wracaj na podwórka
"Wu" i tych dwóch - elita wyklętych
Na zawsze odrzucone komercyjne oferty
Te gazety nie napiszą nic o nas
Nie chcą muzyki, chcą ogłosić czyjś romans
Wolny umysł, serce szczere
Ręka pewna między nim a papierem
THC menel kontra notable
Zakulisowe gry i ten świata fragment
To jest warszawska sprawa, sprawa, sprawa
Tu należy szukać wyjaśnień w problemach
I tradycjach naszego miasta
W nastrojach, kolorycie wielkiej Warszawy
Tu chodzi o duże rzeczy panowie