Rationalistas - Oi Stigmes Mou στίχοι (lyrics)
[Rationalistas - Oi Stigmes Mou στίχοι lyrics]
Είμαι εγώ, γνωρίζω ποιος είμαι κι είμαι καλά
Είμαι ο Σχίζο από Ορθολογιστές, πατάω γερά
Πάνω σε μπότες και
Ταμπούρα απομνημονεύοντάς τα
Σκορπάω κομμάτια της ψυχής μου:
Έλα και πιασ' τα
Εγώ δεν είμαι ποίητης, δε θέλω παράσημα
Μοναχικό στοιχείο, σε μία πόλη φάντασμα
Φλέρταρα τη θλίψη και με κέρναγε αντοχή
Για μένα ο δρόμος ήταν η μόνη μου επιλογή
Δεν ήταν θέμα άποψης, ούτε και επανάστασης
Και προφανώς δε καμαρώνω για
Όλο αυτό όπως εσείς
Είχα προβλήματα και τρέξιμο από μικρός
Δούλευα σαν το πούστη κι
Απ'την κούραση έπεφτα νεκρός
Είμαι αραγμένος στο σταθμό, δεν περιμένω
Κούνισα το μαντήλι, στο τελευταίο μου τρένο
Το να μπορώ να τριγυρνάω, μόνο με νοιάζει
Γιατί ξέρω ότι η πέτρα
Που κυλάει δε χορταριάζει
Μες στο μυαλό μου υπάρχει μόνο μία ρήση
Ότι άμα δε πηδήξεις τη ζωή
Θα σε πηδήξει κι εγώ
Διαλέγω πλευρά και σπάω το μπουκάλι
Ξημέρωσε πια και λέω καλημέρα Μιχάλη
Είναι φορές που τριγυρνάω
Είναι φορές (που το χρόνο) σταματάω
Με το κεφάλι στραμμένο στον ουρανό
Ακόμα περπατάω νομίζω σε γνώριμα μέρη
Λακούβες και ανώμαλα λοφάκια προσπερνώ
Ρώτα καθένα από αυτά και θα σου πεί
(ότι) με ξέρει μαθαίνουμε απ' τα λάθη μας
Σοφότεροι γινόμαστε
Μα σκέφτομαι πολλές φορές να
Κάνω τα ίδια λάθη είναι η σύγχυση ή το πάθος
Που όλοι αρνιόμαστε ε?
Πολλές φορές με αναζήτησα στο χάρτη
Και ξέρεις λύση δε βρήκα αλλιώς δε θα 'γραφα
Συγχώρεσέ με αν σ' αγγίζω έστω και λίγο
Γιατί αν σ' αγγίζω θα νιώθεις
Τον πόνο που δεν άντεχα
Να 'μαι μόνος κάποια στιγμή μόνος να μείνω
Χωρίς τους φίλους και χωρίς την οικογένεια
Πραγματικά τρομάζω με αυτή τη σκέψη
Είμαι απ' αυτούς που σέβονται την κάθε έννοια
Απ' τους ρομαντικούς ποιητές που
Δε θέλουν στέψη
Είναι φορές που τριγυρνάω
Είναι φορές (που το χρόνο) σταματάω
Είμαι ο Σχίζο από Ορθολογιστές, πατάω γερά
Πάνω σε μπότες και
Ταμπούρα απομνημονεύοντάς τα
Σκορπάω κομμάτια της ψυχής μου:
Έλα και πιασ' τα
Εγώ δεν είμαι ποίητης, δε θέλω παράσημα
Μοναχικό στοιχείο, σε μία πόλη φάντασμα
Φλέρταρα τη θλίψη και με κέρναγε αντοχή
Για μένα ο δρόμος ήταν η μόνη μου επιλογή
Δεν ήταν θέμα άποψης, ούτε και επανάστασης
Και προφανώς δε καμαρώνω για
Όλο αυτό όπως εσείς
Είχα προβλήματα και τρέξιμο από μικρός
Δούλευα σαν το πούστη κι
Απ'την κούραση έπεφτα νεκρός
Είμαι αραγμένος στο σταθμό, δεν περιμένω
Κούνισα το μαντήλι, στο τελευταίο μου τρένο
Το να μπορώ να τριγυρνάω, μόνο με νοιάζει
Γιατί ξέρω ότι η πέτρα
Που κυλάει δε χορταριάζει
Μες στο μυαλό μου υπάρχει μόνο μία ρήση
Ότι άμα δε πηδήξεις τη ζωή
Θα σε πηδήξει κι εγώ
Διαλέγω πλευρά και σπάω το μπουκάλι
Ξημέρωσε πια και λέω καλημέρα Μιχάλη
Είναι φορές που τριγυρνάω
Είναι φορές (που το χρόνο) σταματάω
Με το κεφάλι στραμμένο στον ουρανό
Ακόμα περπατάω νομίζω σε γνώριμα μέρη
Λακούβες και ανώμαλα λοφάκια προσπερνώ
Ρώτα καθένα από αυτά και θα σου πεί
(ότι) με ξέρει μαθαίνουμε απ' τα λάθη μας
Σοφότεροι γινόμαστε
Μα σκέφτομαι πολλές φορές να
Κάνω τα ίδια λάθη είναι η σύγχυση ή το πάθος
Που όλοι αρνιόμαστε ε?
Πολλές φορές με αναζήτησα στο χάρτη
Και ξέρεις λύση δε βρήκα αλλιώς δε θα 'γραφα
Συγχώρεσέ με αν σ' αγγίζω έστω και λίγο
Γιατί αν σ' αγγίζω θα νιώθεις
Τον πόνο που δεν άντεχα
Να 'μαι μόνος κάποια στιγμή μόνος να μείνω
Χωρίς τους φίλους και χωρίς την οικογένεια
Πραγματικά τρομάζω με αυτή τη σκέψη
Είμαι απ' αυτούς που σέβονται την κάθε έννοια
Απ' τους ρομαντικούς ποιητές που
Δε θέλουν στέψη
Είναι φορές που τριγυρνάω
Είναι φορές (που το χρόνο) σταματάω