Rationalistas - Σφυρoκόπημα στίχοι (lyrics)

Σκάει ο ήχος μας σα σφυροκόπημα
Περνάει από στόματα και αυτιά
Κι όταν τ'αφήσει όλα γύρω είναι κόκκινα

Από γειτονιά σε γειτονιά

Είμαστε βράχοι απέναντι σε κύματα καιρούς
Που μας παραμορφώνουνε και
Μας αλλάζουνε ακούυυς
Είμαστε τάγματα ταγμένα ν'
Αντιτάσσονται τον τρόμο
Αρνούμενα να αποσυρθούν στιγμή από το δρόμο
Σε περιμένω, χαμόγελο ξενιτεμένο
Άγρυπνος μένω με ηθικό διαμελισμένο
Είναι γραμμένο να είμαι το μυστήριο τρένο
Συμπλεκτάρω πρώτη δίνω γκάζι άφησα το φρένο
Δεν έχω πρόβλημα μ' αυτούς που
Δεν ξέρουν τι πράττουν
Πρόβλημα έχω με αυτούς που
Δε θέλουν να μάθουν
Μ' όσους διατηρούν πιστεύω ανυπόστατα
Τρύπια και ελαφριά σαν αερόστατα
Δεν έχει κανόνες ο κόσμος για να εφαρμόσεις
Είμαστ' όλοι ιδιάζουσες περιπτώσεις
Μικροί, χρυσοί που αναβιώνουνε τα πάθη
Ζητάμε στάχτη, είμαστε κάτι ρεφρέν
Από γειτονιά σε γειτονιά
Σκάει ο ήχος μας σα σφυροκόπημα
Περνάει από στόματα και αυτιά
Κι όταν τ'αφήσει όλα γύρω είναι κόκκινα x2

Είμαστε κάτι
Άνθρωποι γεμάτοι με μάτια από πάθη
Κάτι, μικρά σημάδια πάνω στο χάρτη
Έξω βράδυ, όταν βαδίζουμε είναι σημάδι
Κουκούλες και παρακλάδες εν δράσει
Και το σκοτάδι
Ατενίζουμε, καταστρέφοντας χτίζουμε
Κι ελπίζουμε αφού ζούμε και γυρίζουμε τον
Κόσμο φως αγγίζουμε
ΣΚΥΛΙΑ, που το φόβο σου μυρίζουνε θηλιά
Που σε πνίγει σα μιας μάνας αγκαλιά βιαστικά
Ζούμε κι αναπνέουμε σπασμωδικά
Κι είναι φυσικό να θέλουμ'
Όλοι να 'μασταν παιδιά
Σα συμφωνία που στράβωσε ενώ πήγε να κλείσει
Άγχη, πεθαίνουμε όλοι πια εν κινήσει
Ποια πλήξη τον εαυτό σου σε μια
Κουταλιά νερό έχεις πνίξει
Ή άλλοτε σε μια χούφτα χασίσι
Ποιος θα με πείσει
Για το αντίθετο αντίδοτο ποτίζω το
Στίχο και βγάζω το φίμωτρο θεριό ανήμερο

Από γειτονιά σε γειτονιά
Σκάει ο ήχος μας σα σφυροκόπημα
Περνάει από στόματα και αυτιά
Κι όταν τ'αφήσει όλα γύρω είναι κόκκινα