Rationalistas - Στο Ποτό πoυ Πίνoυμε στίχοι (lyrics)
[Rationalistas - Στο Ποτό πoυ Πίνoυμε στίχοι lyrics]
Έλα αλανάκι μου σήμερα να τα πούμε
Με κούρασε να αφήνουμε ότι θέλουμε να ζούμε
Το αύριο μας βρίσκει και βρίσκουμε την
Ώρα να χαθούμε
(δεν βαριέσαι) θα μου πεις έλα να ξεχαστούμε
Και έτσι κάπως πάλι θα συναντηθούνε
Τα ποτήρια μας κάπως έτσι θα ακουστούνε
Στα χέρια θα πιαστούμε οι
Δύο φιλιά θα σταυρωθούμε
Και το χειλάκι μας θα σκάσει
Όπως και να το δούμε
Και πριν προλάβουμε να το σκεφτούμε
Σκεφτόμαστε πως δεν προλάβαμε να ασχοληθούμε
Εγωισμοί μες στο κεφάλι μας θα καρφωθούνε
Σφυριά κι εσύ κι εγώ
Αποφεύγουμε να ενωθούνε και
Είναι καλύτερα να μετανιώσουμε
Για αυτά που κάναμε κι ας ξενερώσουμε
Παρά να μετανιώνουμε για μια
Ζωή που μένουμε στην
Ίδια τάξη και πάλι απ' την αρχή
Σαν να μην βρίσκομαι εδώ σαν να
'μαι ψέμα σαν κάτι νεκρό, τον εαυτό μου χάνω
Δεν θέλω λόγια να πω
Μόνο αγάπα με λιγάκι παραπάνω
Θέλω να συνεχίσεις με φορτωμένη την πλάτη
Να χαμογελάς ξυπόλυτος ανεβαίνοντας βράχια
Κι αν από τ' αγκάθια ματώσουν
Τα πόδια σου μην κολλήσεις
Επάνω να ρίξεις το βλέμμα σου και
Να μη σαστίσεις δε θέλω
Να νιώθεις ντάξει με σένα και τα όνειρά σου
Να επεκτείνεις τα όριά σου, το
Πνεύμα και την καρδιά σου, στο τέρμα
Μέχρι να ακουμπήσεις τον πυθμένα
Να γίνεις καλύτερος από μένα
Στο ποτό που πίνουμε και στα
Μεθυσμένα μας λόγια ακόμα
Αυτά που δεν τολμούσε να προφέρει το στόμα
Να είσαι ανώτερος οι
Άνθρωποι λογίζονται λάθος
Πολύ συχνά για να τους κρίνεις με πάθος
Σαν να μην βρίσκομαι εδώ σαν να
'μαι ψέμα σαν κάτι νεκρό, τον εαυτό μου χάνω
Δεν θέλω λόγια να πω
Μόνο αγάπα με λιγάκι παραπάνω
Πώς σε λένε πού πας, ποιον έχεις σόι
Μετράει και ζυγιάζει τα πάντα το φτωχολόι
Από πού κρατάει η σκούφια σου
Και ποιους έχεις πλάτη
Το ελέγχεις ή σε ελέγχει η γαμημένη σου άκρη
Είναι το soundtrack της πόλης
Που μας κρατά ζωντανούς
Αδύναμοι και δυνατοί παλεύουν
Να σπάσουν δεσμούς
Αρρωστημένες οι ζωές μας σαν
Ταινίες του Lynch που ένα καρέ της θα δείξει
Σε ποιους ανήκουμε εμείς
Το σκαρώνω στο Λιούμπη, πίσω από την εκκλησία
Και το ηχογραφώ πιο πάνω απ'τα σκαλιά τα τρία
Το φτύνω για τα ρώσικα και την τσογλαναρία
Και ταξιδεύει πάνω στους κουμπάρους στην Αγία
Για τα αλάνια που δε χάθηκαν για το όνομα
Πατρίδα τους εκεί που 'ναι το ζόρι μόνιμα
Μην ψάχνεις το ψεγάδι μες στην τελειότητα
Ούτε στο μπάτσο για να βρεις προσωπικότητα
Σαν να μην βρίσκομαι εδώ σαν να
'μαι ψέμα σαν κάτι νεκρό, τον εαυτό μου χάνω
Δεν θέλω λόγια να πω
Μόνο αγάπα με λιγάκι παραπάνω
Με κούρασε να αφήνουμε ότι θέλουμε να ζούμε
Το αύριο μας βρίσκει και βρίσκουμε την
Ώρα να χαθούμε
(δεν βαριέσαι) θα μου πεις έλα να ξεχαστούμε
Και έτσι κάπως πάλι θα συναντηθούνε
Τα ποτήρια μας κάπως έτσι θα ακουστούνε
Στα χέρια θα πιαστούμε οι
Δύο φιλιά θα σταυρωθούμε
Και το χειλάκι μας θα σκάσει
Όπως και να το δούμε
Και πριν προλάβουμε να το σκεφτούμε
Σκεφτόμαστε πως δεν προλάβαμε να ασχοληθούμε
Εγωισμοί μες στο κεφάλι μας θα καρφωθούνε
Σφυριά κι εσύ κι εγώ
Αποφεύγουμε να ενωθούνε και
Είναι καλύτερα να μετανιώσουμε
Για αυτά που κάναμε κι ας ξενερώσουμε
Παρά να μετανιώνουμε για μια
Ζωή που μένουμε στην
Ίδια τάξη και πάλι απ' την αρχή
Σαν να μην βρίσκομαι εδώ σαν να
'μαι ψέμα σαν κάτι νεκρό, τον εαυτό μου χάνω
Δεν θέλω λόγια να πω
Μόνο αγάπα με λιγάκι παραπάνω
Θέλω να συνεχίσεις με φορτωμένη την πλάτη
Να χαμογελάς ξυπόλυτος ανεβαίνοντας βράχια
Κι αν από τ' αγκάθια ματώσουν
Τα πόδια σου μην κολλήσεις
Επάνω να ρίξεις το βλέμμα σου και
Να μη σαστίσεις δε θέλω
Να νιώθεις ντάξει με σένα και τα όνειρά σου
Να επεκτείνεις τα όριά σου, το
Πνεύμα και την καρδιά σου, στο τέρμα
Μέχρι να ακουμπήσεις τον πυθμένα
Να γίνεις καλύτερος από μένα
Στο ποτό που πίνουμε και στα
Μεθυσμένα μας λόγια ακόμα
Αυτά που δεν τολμούσε να προφέρει το στόμα
Να είσαι ανώτερος οι
Άνθρωποι λογίζονται λάθος
Πολύ συχνά για να τους κρίνεις με πάθος
Σαν να μην βρίσκομαι εδώ σαν να
'μαι ψέμα σαν κάτι νεκρό, τον εαυτό μου χάνω
Δεν θέλω λόγια να πω
Μόνο αγάπα με λιγάκι παραπάνω
Πώς σε λένε πού πας, ποιον έχεις σόι
Μετράει και ζυγιάζει τα πάντα το φτωχολόι
Από πού κρατάει η σκούφια σου
Και ποιους έχεις πλάτη
Το ελέγχεις ή σε ελέγχει η γαμημένη σου άκρη
Είναι το soundtrack της πόλης
Που μας κρατά ζωντανούς
Αδύναμοι και δυνατοί παλεύουν
Να σπάσουν δεσμούς
Αρρωστημένες οι ζωές μας σαν
Ταινίες του Lynch που ένα καρέ της θα δείξει
Σε ποιους ανήκουμε εμείς
Το σκαρώνω στο Λιούμπη, πίσω από την εκκλησία
Και το ηχογραφώ πιο πάνω απ'τα σκαλιά τα τρία
Το φτύνω για τα ρώσικα και την τσογλαναρία
Και ταξιδεύει πάνω στους κουμπάρους στην Αγία
Για τα αλάνια που δε χάθηκαν για το όνομα
Πατρίδα τους εκεί που 'ναι το ζόρι μόνιμα
Μην ψάχνεις το ψεγάδι μες στην τελειότητα
Ούτε στο μπάτσο για να βρεις προσωπικότητα
Σαν να μην βρίσκομαι εδώ σαν να
'μαι ψέμα σαν κάτι νεκρό, τον εαυτό μου χάνω
Δεν θέλω λόγια να πω
Μόνο αγάπα με λιγάκι παραπάνω