Rationalistas - Pare Anasa στίχοι (lyrics)
[Rationalistas - Pare Anasa στίχοι lyrics]
Παιρνω ανασα βαθια κι αναβω ενα τσιγαρο
Κι απο το στομα τον καπνο στον αδη τον τραβαω
Ατσαλινη ψυχη και γυαλινο το σωμα
Σαν ποτηρακι απο κρασι που εσπασε στο χωμα
Και πως θες να 'μαι
Δεν σκεφτομαι μοναχα οταν κοιμαμαι
Οι παντες γυρω μου παραμιλανε
Χιλιαδες λογοι για να με χαλανε οσο παμε
Και κυριως οτι πουθενα δεν παμε οσο προχωραμε
Τερμα η φιεστα τωρα μονο ζορια και τα ρεστα
Κι οταν με ρωταν ''πως
Εισαι'' απανταω παντα ''χεστα''
Δεν μπορω το στομα μου να ανοιξω
Φυσαω καπνο κι ακουω αλλα αρνουμε να μιλησω
Οι ανθρωποι πνιγηκαν απ τα σκουρα τους
Τους καταβροχθησε ο
Τι ονομασανε μαστουρα τους
Απο ιδεες ειναι ολες στειρες
Γεμιζω τασακια κι αδιαζω μπιρες
Και εχω σκαλωσει με μια εγχρωμη μαρκιζα
Θα παιρνα ορκο πως αυτη η πολη ηταν γκριζα
Απο παντα, τωρα που καβατζαρω τα 30
Νιωθω αδρανης, νιωθω μικρος
Μετραω τις μερες μου και
Παιρνω ανασα βαθια κι αναβω ενα τσιγαρο
Κι απο το στομα τον καπνο στον αδη τον τραβαω
Ατσαλινη ψυχη και γυαλινο το σωμα
Σαν ποτηρακι απο κρασι που εσπασε στο χωμα
Φερε μου δυο γιατι ειναι η ωρα περασμενη
Το ενα για μενα το αλλο πετα το κατω
Το χωμα να δροσαίνει
Ποτισανε τα ρουχα μας κι μυρωδια δεν βγαινει
Ιδρωμενοι απο παλια μεσα σε
Πογκο γυρα ματωμενη
Που να ητανε γραφτο, τιποτα δεν τυχαινει
Σα γκραφιτι παλιο μες στην πολη που
Απο σεβασμο στον τοιχο μενει
Μωρο μου θα 'μαστε για παντα καυλω-μενοι
Ποτε δεν λεω ποτε μα το
Για παντα που πη-γαινει
Κι ελα τωρα, ξερουμε ολοι τι συμβαινει
Ο ερωτας πρωτα μας δενει μετα
Η ρουτινα μας πεθαινει
Χανομαστε και ξαναρχομαστε πιο δειψασμενοι
Ο δρομος ενα σφινακι βαρυ το
Πρωι στην δουλεια μεθυσμενοι
Κι ελα βαλτο, καθαρισε τα αιματα απ'το σακο
Για να ξαναματωσουμε στις μαυρες διχως αυριο
Κυνηγαμε το αδυνατο να κανουμε δυνατο
Χρονια καλα και οσα ερθουν, γαμα τα 100
Παιρνω ανασα βαθια κι αναβω ενα τσιγαρο
Κι απο το στομα τον καπνο στον αδη τον τραβαω
Ατσαλινη ψυχη και γυαλινο το σωμα
Σαν ποτηρακι απο κρασι που εσπασε στο χωμα
Κι απο το στομα τον καπνο στον αδη τον τραβαω
Ατσαλινη ψυχη και γυαλινο το σωμα
Σαν ποτηρακι απο κρασι που εσπασε στο χωμα
Και πως θες να 'μαι
Δεν σκεφτομαι μοναχα οταν κοιμαμαι
Οι παντες γυρω μου παραμιλανε
Χιλιαδες λογοι για να με χαλανε οσο παμε
Και κυριως οτι πουθενα δεν παμε οσο προχωραμε
Τερμα η φιεστα τωρα μονο ζορια και τα ρεστα
Κι οταν με ρωταν ''πως
Εισαι'' απανταω παντα ''χεστα''
Δεν μπορω το στομα μου να ανοιξω
Φυσαω καπνο κι ακουω αλλα αρνουμε να μιλησω
Οι ανθρωποι πνιγηκαν απ τα σκουρα τους
Τους καταβροχθησε ο
Τι ονομασανε μαστουρα τους
Απο ιδεες ειναι ολες στειρες
Γεμιζω τασακια κι αδιαζω μπιρες
Και εχω σκαλωσει με μια εγχρωμη μαρκιζα
Θα παιρνα ορκο πως αυτη η πολη ηταν γκριζα
Απο παντα, τωρα που καβατζαρω τα 30
Νιωθω αδρανης, νιωθω μικρος
Μετραω τις μερες μου και
Παιρνω ανασα βαθια κι αναβω ενα τσιγαρο
Κι απο το στομα τον καπνο στον αδη τον τραβαω
Ατσαλινη ψυχη και γυαλινο το σωμα
Σαν ποτηρακι απο κρασι που εσπασε στο χωμα
Φερε μου δυο γιατι ειναι η ωρα περασμενη
Το ενα για μενα το αλλο πετα το κατω
Το χωμα να δροσαίνει
Ποτισανε τα ρουχα μας κι μυρωδια δεν βγαινει
Ιδρωμενοι απο παλια μεσα σε
Πογκο γυρα ματωμενη
Που να ητανε γραφτο, τιποτα δεν τυχαινει
Σα γκραφιτι παλιο μες στην πολη που
Απο σεβασμο στον τοιχο μενει
Μωρο μου θα 'μαστε για παντα καυλω-μενοι
Ποτε δεν λεω ποτε μα το
Για παντα που πη-γαινει
Κι ελα τωρα, ξερουμε ολοι τι συμβαινει
Ο ερωτας πρωτα μας δενει μετα
Η ρουτινα μας πεθαινει
Χανομαστε και ξαναρχομαστε πιο δειψασμενοι
Ο δρομος ενα σφινακι βαρυ το
Πρωι στην δουλεια μεθυσμενοι
Κι ελα βαλτο, καθαρισε τα αιματα απ'το σακο
Για να ξαναματωσουμε στις μαυρες διχως αυριο
Κυνηγαμε το αδυνατο να κανουμε δυνατο
Χρονια καλα και οσα ερθουν, γαμα τα 100
Παιρνω ανασα βαθια κι αναβω ενα τσιγαρο
Κι απο το στομα τον καπνο στον αδη τον τραβαω
Ατσαλινη ψυχη και γυαλινο το σωμα
Σαν ποτηρακι απο κρασι που εσπασε στο χωμα