Rationalistas - Spasmeni Lepida στίχοι (lyrics)
[Rationalistas - Spasmeni Lepida στίχοι lyrics]
Και ξαπλώσαμε στο χώμα μέσα στο ίδιο σώμα
Και ντύσαμε τα αστέρια με
Κλωστή και με βελόνα
Με ένα μαχαίρι καρφωμένο μες την καροτίδα
Μέχρι να φτάσει κόκκαλο και
Να σπάσει η λεπίδα
Πατήσαμε σε δρόμους μπόμπιρες
Με τρύπια γόνατα
Έρωτες ανάκατα κρεβάτια γυμνά σώματα
Στους τσαμπουκάδες και στα πρώτα μπαγλαρώματα
Στις κουφάλες που όλο δίνανε
Παιδιά με ονόματα
Πάντα στην τσίτα κι μ΄ανοιγμένη μύτη
Κι άλλες φορές καπάκια στη
Δουλειά από ξενύχτι
Να θέλει ο κόσμος να μας φτιάξει φυλακές
Και μεις να τις τρυπάμε με
Σφυριά και με κλωτσιές
Κι αν τελικά κάτι μας έμεινε μωρό μου
Ήταν ο άτυπος νόμος του δρόμου
Και γαληνεύουμε σε βρώμικες πλατείες
Σε πολυκατοικίες μες σε λούμπεν συνοικίες
Συζητάμε το μυαλό για να δουλεύει
Το μεροκάματο το νου χαζεύει -
Είπα το νου χαζεύει
Το τελευταίο θρανίο στην τάξη
Μέχρι την κατώτερη τάξη
Ψάχνει δρόμο να σκάψει για να αποδράσει
Εγώ δεν έχω πολλά κι αν το παιχνίδι τελειώσει
Γράψε στον τοίχο για μια στιγμή
Όσα έχουμε δανεικά κι όσο το κέρμα γυρνά
Το match δεν έδιξε νικητή
Γράφω για τα κουμάσια πίσω πίσω στην κερκίδα
Για τα παιδιά που ξύνουνε την πινακίδα
Γι αυτούς που μεγαλώνουμε μαζί
Κι αυτούς που όχι δικοί μας όλοι αυτοί που
Μπαινοβγαίνουν στην απόχη
Το δύσκολο μας έψησε και μείνανε τα κάπαλα
Κι αν ξέρω κάτι είναι πως
Το θάρρος δε θέλει κάκκαλα
Από μικροί στα βάσανα με
Καγκουριές και μπάχαλα
Στα κρατητήρια γράφουν οι τοίχοι το παράκανα
Ίδιοι μαλάκες όπως και πέρσυ
Τα παιδιά του όλα ή τίποτα που
Δε τους φτάνει η μέση
Καλύτερα να είμαι τελευταίος να ΄χω στόχο
Να φάω τον πρώτο πάρα να
΄μαι μέτριος να πιάνω τόπο
Και φέτος στις δουλειές ψάχνουνε δούλους
Με 2, 5 την ώρα κι άμα δε σου κάνει μπούλους
Λένε όποιος το παλέυει δε μιζεριάζει ποτέ
Και στον καναπέ όποιος
Βουλιάζει γρήγορα νυστάζει
Εγώ δεν έχω πολλά κι αν το παιχνίδι τελειώσει
Γράψε στον τοίχο για μια στιγμή
Όσα έχουμε δανεικά κι όσο το κέρμα γυρνά
Το match δεν έδιξε νικητή
Μη με κοιτάς που σκοτεινιάζω
Τι να λέμε την παλεύω
Κάποια μέρα θα τους φάμε το έχω δει το έργο
Αδειάζω το ποτήρι μου πληρώνω και πουλεύω
Και ντύσαμε τα αστέρια με
Κλωστή και με βελόνα
Με ένα μαχαίρι καρφωμένο μες την καροτίδα
Μέχρι να φτάσει κόκκαλο και
Να σπάσει η λεπίδα
Πατήσαμε σε δρόμους μπόμπιρες
Με τρύπια γόνατα
Έρωτες ανάκατα κρεβάτια γυμνά σώματα
Στους τσαμπουκάδες και στα πρώτα μπαγλαρώματα
Στις κουφάλες που όλο δίνανε
Παιδιά με ονόματα
Πάντα στην τσίτα κι μ΄ανοιγμένη μύτη
Κι άλλες φορές καπάκια στη
Δουλειά από ξενύχτι
Να θέλει ο κόσμος να μας φτιάξει φυλακές
Και μεις να τις τρυπάμε με
Σφυριά και με κλωτσιές
Κι αν τελικά κάτι μας έμεινε μωρό μου
Ήταν ο άτυπος νόμος του δρόμου
Και γαληνεύουμε σε βρώμικες πλατείες
Σε πολυκατοικίες μες σε λούμπεν συνοικίες
Συζητάμε το μυαλό για να δουλεύει
Το μεροκάματο το νου χαζεύει -
Είπα το νου χαζεύει
Το τελευταίο θρανίο στην τάξη
Μέχρι την κατώτερη τάξη
Ψάχνει δρόμο να σκάψει για να αποδράσει
Εγώ δεν έχω πολλά κι αν το παιχνίδι τελειώσει
Γράψε στον τοίχο για μια στιγμή
Όσα έχουμε δανεικά κι όσο το κέρμα γυρνά
Το match δεν έδιξε νικητή
Γράφω για τα κουμάσια πίσω πίσω στην κερκίδα
Για τα παιδιά που ξύνουνε την πινακίδα
Γι αυτούς που μεγαλώνουμε μαζί
Κι αυτούς που όχι δικοί μας όλοι αυτοί που
Μπαινοβγαίνουν στην απόχη
Το δύσκολο μας έψησε και μείνανε τα κάπαλα
Κι αν ξέρω κάτι είναι πως
Το θάρρος δε θέλει κάκκαλα
Από μικροί στα βάσανα με
Καγκουριές και μπάχαλα
Στα κρατητήρια γράφουν οι τοίχοι το παράκανα
Ίδιοι μαλάκες όπως και πέρσυ
Τα παιδιά του όλα ή τίποτα που
Δε τους φτάνει η μέση
Καλύτερα να είμαι τελευταίος να ΄χω στόχο
Να φάω τον πρώτο πάρα να
΄μαι μέτριος να πιάνω τόπο
Και φέτος στις δουλειές ψάχνουνε δούλους
Με 2, 5 την ώρα κι άμα δε σου κάνει μπούλους
Λένε όποιος το παλέυει δε μιζεριάζει ποτέ
Και στον καναπέ όποιος
Βουλιάζει γρήγορα νυστάζει
Εγώ δεν έχω πολλά κι αν το παιχνίδι τελειώσει
Γράψε στον τοίχο για μια στιγμή
Όσα έχουμε δανεικά κι όσο το κέρμα γυρνά
Το match δεν έδιξε νικητή
Μη με κοιτάς που σκοτεινιάζω
Τι να λέμε την παλεύω
Κάποια μέρα θα τους φάμε το έχω δει το έργο
Αδειάζω το ποτήρι μου πληρώνω και πουλεύω