Bisz - Tracić tekst piosenki (lyrics)
Jarosław Jaruszewski
[Bisz - Tracić tekst piosenki lyrics]
Chyba najlepiej w życiu umiem tracić, tracić
Chyba najlepiej w życiu umiem tracić, tracić
Sztywność karku, w nogach wata
Żeby ktoś zyskał, ktoś musi stracić
W pustym parku, szepczą lata
Mglista myśl, milczące ptaki
Płytki oddech, mrowienie w wargach
Przychodzi do mnie miniony świat jak
Do ciepłej dłoni spłoszona sarna
Jak melodia
Której nie słyszałem już od dawna
Kołatanie serca, ucisk w klatce
Pomyśleć że tam walczą w MMA gdzieś
A ja jak dźwięk z odległością słabnę
Nie wiem dokąd iść, więc idę na marne
Świat mówi do mnie, słowa są martwe
Czuję apatię w każdej synapsie
W prześlicznej walce, przegrałem - trudno
Zostałem buddą, w tragicznej masce
Jeszczе czasami wyję jeszcze warczę
Na swój łańcuch DNA i na swoją karmę
Poznaję swoje miеjsce w szeregu następstw
Rozdmuchuję moment zanim zgaśnie
Nawet dla siebie z czasem tracę ważność
Szanse, siły, zdrowie, talent, sprawność
Wszystko co robię jak na szybie oddech
Nawet w początkach widzę tylko końce
Chyba najlepiej w życiu umiem tracić, tracić
Chyba najlepiej w życiu umiem tracić, tracić
Chyba najlepiej w życiu umiem tracić, tracić
Tracić, tracić
Na skórze ciary, w przełyku kamień
Żeby ktoś zyskał ktoś musi tracić
Wciąż nie do pary i sam jak palec
Choć tracę wszystko nie tracę wiary
Przekrwione oczy, powieki w piasku
Drżenie dłoni, ataki kaszlu
Ktoś żyje w świetle, ktoś żyje w mroku
Czujesz się pewnie, ja czuję niepokój
Każdy na szczycie to tysiące na dnie
Byłem na szczycie, ale to nie dla mnie
Nie szczycę się tym, to jak DNA, wiesz
Nie wiem dokąd iść, więc idę na marne
Boli mnie serce, mózg i wszechświat
Łzy w oczach jak u rozczarowanego dziecka
Pamiętam czas, gdy nikt mnie nie chciał
Tego nie przysłoni żaden sukces, brat
O szczęściu tyle wiem, że wciąż się kończy
Gdy radość się zaczyna odliczanie
Wszyscy robią dobrą minę do gry - lecz
Istotą życia jest - przegrywanie
Jestem w tym mistrzem i mówię serio
Ze świata podium wciąż schodzę w ciemność
Jak niczym zafascynowany głębią
W którą odchodzi wszystko, razem ze mną
Chyba najlepiej w życiu umiem tracić, tracić
Chyba najlepiej w życiu umiem tracić, tracić
Chyba najlepiej w życiu umiem tracić, tracić
Tracić, tracić
Chyba najlepiej w życiu umiem tracić, tracić
Sztywność karku, w nogach wata
Żeby ktoś zyskał, ktoś musi stracić
W pustym parku, szepczą lata
Mglista myśl, milczące ptaki
Płytki oddech, mrowienie w wargach
Przychodzi do mnie miniony świat jak
Do ciepłej dłoni spłoszona sarna
Jak melodia
Której nie słyszałem już od dawna
Kołatanie serca, ucisk w klatce
Pomyśleć że tam walczą w MMA gdzieś
A ja jak dźwięk z odległością słabnę
Nie wiem dokąd iść, więc idę na marne
Świat mówi do mnie, słowa są martwe
Czuję apatię w każdej synapsie
W prześlicznej walce, przegrałem - trudno
Zostałem buddą, w tragicznej masce
Jeszczе czasami wyję jeszcze warczę
Na swój łańcuch DNA i na swoją karmę
Poznaję swoje miеjsce w szeregu następstw
Rozdmuchuję moment zanim zgaśnie
Nawet dla siebie z czasem tracę ważność
Szanse, siły, zdrowie, talent, sprawność
Wszystko co robię jak na szybie oddech
Nawet w początkach widzę tylko końce
Chyba najlepiej w życiu umiem tracić, tracić
Chyba najlepiej w życiu umiem tracić, tracić
Chyba najlepiej w życiu umiem tracić, tracić
Tracić, tracić
Na skórze ciary, w przełyku kamień
Żeby ktoś zyskał ktoś musi tracić
Wciąż nie do pary i sam jak palec
Choć tracę wszystko nie tracę wiary
Przekrwione oczy, powieki w piasku
Drżenie dłoni, ataki kaszlu
Ktoś żyje w świetle, ktoś żyje w mroku
Czujesz się pewnie, ja czuję niepokój
Każdy na szczycie to tysiące na dnie
Byłem na szczycie, ale to nie dla mnie
Nie szczycę się tym, to jak DNA, wiesz
Nie wiem dokąd iść, więc idę na marne
Boli mnie serce, mózg i wszechświat
Łzy w oczach jak u rozczarowanego dziecka
Pamiętam czas, gdy nikt mnie nie chciał
Tego nie przysłoni żaden sukces, brat
O szczęściu tyle wiem, że wciąż się kończy
Gdy radość się zaczyna odliczanie
Wszyscy robią dobrą minę do gry - lecz
Istotą życia jest - przegrywanie
Jestem w tym mistrzem i mówię serio
Ze świata podium wciąż schodzę w ciemność
Jak niczym zafascynowany głębią
W którą odchodzi wszystko, razem ze mną
Chyba najlepiej w życiu umiem tracić, tracić
Chyba najlepiej w życiu umiem tracić, tracić
Chyba najlepiej w życiu umiem tracić, tracić
Tracić, tracić