Budka Suflera, Czesław Niemen - Szalony koń tekst piosenki (lyrics)
[Budka Suflera, Czesław Niemen - Szalony koń tekst piosenki lyrics]
Mój teraz ruch, z życiem w szachy gram
Moich figur coraz mniej, patrz królowej brak
Kłótnia była, potem zmierzch, jakiś pusty bar
Nie żegnałaś nawet mnie pani mego snu
Cóż mi z tych zębatych wież
Czego bronić mam?
Bierz to życie, wszystko bierz
Wolę zostać sam
Żeby tylko został mi, ten szalony koń
Jak najszybszy z wszystkich pęd
Tej muzyki dźwięk
Tuż za mostem światła czarnej rzeki toń
W oparach rozlewisk dnia pęknięty dzwon
Rząd nut fioletowych niskim niebem gna
Dziwny tworzą motyw pejzaż cały gra
Chmury sypią iskry w żyłach pierwszy lód
Pamięć gubi twarze na rozstajach dróg!
Galaktyk chłód obcych światów blask
Gardło złoty dusi pył gorycz sięga dna
A mój utracony czas gdzieś na pewno trwa
Może jeszcze dojdę go koń szalony gna
Znowu dzień lekkim krokiem z zboczy zszedł
Żeglowałem w sinej mgle
Czarną łodzią w sinej mgle
Żeglowałem żyjąc wciąż gorzkim
Smakiem smutnych mórz
Żeglowałem, żeglowałem w sinej mgle
Żeglowałem, żeglowałem w sinej mgle
Żeglowałem w ujścia rzek
Dobrych ptaków tropiąc ślad
Wypatrując miasta wierzch
Szklanych oczekując wież
Wymyśliłem dzieckiem je
Uciekałem w myślach tam, uciekałem zawsze tam
Gdy dorosły jestem już zapomniałem drogi tej!
Zapomniałem gdzie to jest
Zapomniałem drogi tej
Zapomniałem gdzie to jest
Zapomniałem, w sercu nikły tylko ślad
Tu brama lwów, tu stragan snów
Na rynku karnawał trwa
Już trzeci dzień bawimy się
Tłum kolorowy i ty
Ile to lat tłustych i złych?
Ile to lat nie byłem tu?
Ile to lat tłustych i złych?
Ile to lat nie byłem tu?
Zapomniałem drogi tam zapomniałem drogi tam
W codzienności grzęznąc swej
Zapomniałem drogi tam
Dziś z pyłu dróg, zbłąkanych nut
Na nowo wznoszę swój gród z marzenia dom
Dopóki on istnieje sens widzę żyć
Zapomniałem drogi tam zapomniałem drogi tam
W codzienności często swej
Zapomniałem drogi tam
Myśli wychodzą z cienia
Coś w człowieku się zmienia
I powracam z wyprawy na słoneczny ląd
Oto znowu dni ruszyły
Serce bije mocno szybko
I nie rzucam ciągle słowa
Słowa sens tylko znowu
Biec przez tłoczne chcę ulice
Zwykłym życiem się zachwycę
Bo widziałem jak wygląda
Jak wygląda mroczny brzeg
Tyko w porze wieczornej
Bluesa koniem szalonym
Na wyprawy się wypuszczam gdzie bywałem już
Moich figur coraz mniej, patrz królowej brak
Kłótnia była, potem zmierzch, jakiś pusty bar
Nie żegnałaś nawet mnie pani mego snu
Cóż mi z tych zębatych wież
Czego bronić mam?
Bierz to życie, wszystko bierz
Wolę zostać sam
Żeby tylko został mi, ten szalony koń
Jak najszybszy z wszystkich pęd
Tej muzyki dźwięk
Tuż za mostem światła czarnej rzeki toń
W oparach rozlewisk dnia pęknięty dzwon
Rząd nut fioletowych niskim niebem gna
Dziwny tworzą motyw pejzaż cały gra
Chmury sypią iskry w żyłach pierwszy lód
Pamięć gubi twarze na rozstajach dróg!
Galaktyk chłód obcych światów blask
Gardło złoty dusi pył gorycz sięga dna
A mój utracony czas gdzieś na pewno trwa
Może jeszcze dojdę go koń szalony gna
Znowu dzień lekkim krokiem z zboczy zszedł
Żeglowałem w sinej mgle
Czarną łodzią w sinej mgle
Żeglowałem żyjąc wciąż gorzkim
Smakiem smutnych mórz
Żeglowałem, żeglowałem w sinej mgle
Żeglowałem, żeglowałem w sinej mgle
Żeglowałem w ujścia rzek
Dobrych ptaków tropiąc ślad
Wypatrując miasta wierzch
Szklanych oczekując wież
Wymyśliłem dzieckiem je
Uciekałem w myślach tam, uciekałem zawsze tam
Gdy dorosły jestem już zapomniałem drogi tej!
Zapomniałem gdzie to jest
Zapomniałem drogi tej
Zapomniałem gdzie to jest
Zapomniałem, w sercu nikły tylko ślad
Tu brama lwów, tu stragan snów
Na rynku karnawał trwa
Już trzeci dzień bawimy się
Tłum kolorowy i ty
Ile to lat tłustych i złych?
Ile to lat nie byłem tu?
Ile to lat tłustych i złych?
Ile to lat nie byłem tu?
Zapomniałem drogi tam zapomniałem drogi tam
W codzienności grzęznąc swej
Zapomniałem drogi tam
Dziś z pyłu dróg, zbłąkanych nut
Na nowo wznoszę swój gród z marzenia dom
Dopóki on istnieje sens widzę żyć
Zapomniałem drogi tam zapomniałem drogi tam
W codzienności często swej
Zapomniałem drogi tam
Myśli wychodzą z cienia
Coś w człowieku się zmienia
I powracam z wyprawy na słoneczny ląd
Oto znowu dni ruszyły
Serce bije mocno szybko
I nie rzucam ciągle słowa
Słowa sens tylko znowu
Biec przez tłoczne chcę ulice
Zwykłym życiem się zachwycę
Bo widziałem jak wygląda
Jak wygląda mroczny brzeg
Tyko w porze wieczornej
Bluesa koniem szalonym
Na wyprawy się wypuszczam gdzie bywałem już