Marek Grechuta - Pieśń kronika tekst piosenki (lyrics)
[Marek Grechuta - Pieśń kronika tekst piosenki lyrics]
Ta ziemia taka czysta
Jakby umieciona skrzydłem anioła
Cicha i równinna, tyle już wycierpiała
A zawsze dziecinna
Ufa, że dobroć jest tylko dobrocią
A prawo tak jest prawem, jak pola się złocą
Kiedy żyto dojrzewa, jak zimą śnieg pada
Tu wierzą wciąż, że sąsiad szanuje sąsiada
Że chleb jest święty, jeszcze świętsza praca
Ta ziemia wielkiej myśli, kiedy ją zdeptano
Jak ogień tysiąc iskier - tysiąc
Wielkich ludzi rozrzuciła po świecie
Kto pustynię budził, kto gasił żar równika
Kto topił lodowiec
Jeżeli nie iskry jej - wielcy
Synowie współumarli z tęsknoty
Teraz powróceni w jedno wspólne ognisko
Zbudują na ziemi więcej
Niźli ktokolwiek - widzę to ja ślepy
Ta ziemia taka czysta
Jakby umieciona skrzydłem anioła
Cicha i równinna, tyle już wycierpiała
A zawsze dziecinna
Ufa, że dobroć jest tylko dobrocią
A prawo tak jest prawem, jak pola się złocą
Kiedy żyto dojrzewa, jak zimą śnieg pada
W dalekich ziemiach za to
Umierali moi ojcowie
Za gniazdo bociana, za chleb, za tę równinę
Co niepokalana za to powietrze ze
Wszystkich mądrości najzdrowsze
Za ludzi mądrych, zgodnych i cierpliwych
Za najwierniejszych z wiernych
Uczciwych z uczciwych
Za mą Ojczyznę - Polszczyznę, Mazowsze
W dalekich ziemiach za to umierali
Tu wierzą wciąż, że sąsiad szanuje sąsiada
Że chleb jest święty, jeszcze świętsza praca
W dalekich ziemiach za to
Umierali moi ojcowie
Za gniazdo bociana, za chleb, za tę równinę
Co niepokalana za to powietrze ze
Wszystkich mądrości najzdrowsze
Za ludzi mądrych, zgodnych i cierpliwych
Za najwierniejszych z wiernych
Uczciwych z uczciwych
Za mą Ojczyznę - Polszczyznę, Mazowsze
W dalekich ziemiach za to umierali
Jakby umieciona skrzydłem anioła
Cicha i równinna, tyle już wycierpiała
A zawsze dziecinna
Ufa, że dobroć jest tylko dobrocią
A prawo tak jest prawem, jak pola się złocą
Kiedy żyto dojrzewa, jak zimą śnieg pada
Tu wierzą wciąż, że sąsiad szanuje sąsiada
Że chleb jest święty, jeszcze świętsza praca
Ta ziemia wielkiej myśli, kiedy ją zdeptano
Jak ogień tysiąc iskier - tysiąc
Wielkich ludzi rozrzuciła po świecie
Kto pustynię budził, kto gasił żar równika
Kto topił lodowiec
Jeżeli nie iskry jej - wielcy
Synowie współumarli z tęsknoty
Teraz powróceni w jedno wspólne ognisko
Zbudują na ziemi więcej
Niźli ktokolwiek - widzę to ja ślepy
Ta ziemia taka czysta
Jakby umieciona skrzydłem anioła
Cicha i równinna, tyle już wycierpiała
A zawsze dziecinna
Ufa, że dobroć jest tylko dobrocią
A prawo tak jest prawem, jak pola się złocą
Kiedy żyto dojrzewa, jak zimą śnieg pada
W dalekich ziemiach za to
Umierali moi ojcowie
Za gniazdo bociana, za chleb, za tę równinę
Co niepokalana za to powietrze ze
Wszystkich mądrości najzdrowsze
Za ludzi mądrych, zgodnych i cierpliwych
Za najwierniejszych z wiernych
Uczciwych z uczciwych
Za mą Ojczyznę - Polszczyznę, Mazowsze
W dalekich ziemiach za to umierali
Tu wierzą wciąż, że sąsiad szanuje sąsiada
Że chleb jest święty, jeszcze świętsza praca
W dalekich ziemiach za to
Umierali moi ojcowie
Za gniazdo bociana, za chleb, za tę równinę
Co niepokalana za to powietrze ze
Wszystkich mądrości najzdrowsze
Za ludzi mądrych, zgodnych i cierpliwych
Za najwierniejszych z wiernych
Uczciwych z uczciwych
Za mą Ojczyznę - Polszczyznę, Mazowsze
W dalekich ziemiach za to umierali