Planet ANM - Zamilcz albo krzycz tekst piosenki (lyrics)
[Planet ANM - Zamilcz albo krzycz tekst piosenki lyrics]
Pada deszcz na ramiona
Generałowie świata mają krople
Na pagonach łez oni też pozamykali okna
Aby słony deszcz daleko był od światła
Mają swoje własne wizje nas
Spływamy po pagonach miliony istniej
Zawartych w kroplach
Tak jak deszcz na chodniki opadł
Tak my o kocie łby nokaut
Na kilka części jak Seven Pounds
Idzie pogubić swoje życie
Ale sens widać w oczach
Jak strach, jak zmarnowanie, jak
Wiarę i odwagę, i jako maszt na żagiel
Od narodzin jakoś dziwnie nerwowi
A oni, kurwa, jakoś dziwnie spokojni
To oprawczy system niczym
Syndrom Sztokholmski
Dziś tylko mówimy o naszej wolności
Dziś tylko mówimy, że nigdy więcej
Że tylko jedno mamy życie i
Że bierzemy w ręce je
Nie zmienimy nic, nie bądźmy idiotami
Świat pozostanie jaki był
Zamilcz! Albo krzycz!
Pamiętam chłopca, który wypadł z okna
Pamiętam świat idealny
Który nie chciał nim pozostać
Pamiętam skały
W których szpary wyrzeźbiła woda
Pamiętam chłopca o piegowatej twarzy
Pamiętam status świadka na wokandzie
Czu ta śmierć była wiją
Czyjąś czy przypadkiem?
Pamiętam ojca jak mu łzy z oczy leciały
Pragnął aby było lepiej mi - starania na nic
Pamiętam pierwszy zespół odstawienia
Myślałem, że umieram i że
Czeka na mnie ziemia błagałem Boga
Aby dał mi jeszcze szansę krzycząc:
"Daj mi przetrwać tę noc
A sprzątnę ten bajzel"
Pamiętam ja jak patrzyła na mnie
Gdy mówiłem:
"Pomóż mi, bo sam już, kurwa, nie ogarnę"
I pamiętam ją jak odeszła w ciszy
Zamknęła drzwi "wypieprzać alkoholicy!"
Myślę, że wciąż ją chociaż
Tak jej nienawidzę!
Nikt nie zabroni dziś mi o tym krzyczeć
Pamiętam chłopca co wyskoczył z okna
Nadal jest Magikiem
Choć tak cholernie mi brakuje jego liter
Krzycząc wiem, że nie zmienię nic
Ale dam sygnał do zmiany
Nie jesteśmy ludźmi w workach
Siła umysłu to nie podróbka jak tombak
Tam drzemie moc gdzie odrębna jednostka
Zamilcz! Albo krzycz!
Generałowie świata mają krople
Na pagonach łez oni też pozamykali okna
Aby słony deszcz daleko był od światła
Mają swoje własne wizje nas
Spływamy po pagonach miliony istniej
Zawartych w kroplach
Tak jak deszcz na chodniki opadł
Tak my o kocie łby nokaut
Na kilka części jak Seven Pounds
Idzie pogubić swoje życie
Ale sens widać w oczach
Jak strach, jak zmarnowanie, jak
Wiarę i odwagę, i jako maszt na żagiel
Od narodzin jakoś dziwnie nerwowi
A oni, kurwa, jakoś dziwnie spokojni
To oprawczy system niczym
Syndrom Sztokholmski
Dziś tylko mówimy o naszej wolności
Dziś tylko mówimy, że nigdy więcej
Że tylko jedno mamy życie i
Że bierzemy w ręce je
Nie zmienimy nic, nie bądźmy idiotami
Świat pozostanie jaki był
Zamilcz! Albo krzycz!
Pamiętam chłopca, który wypadł z okna
Pamiętam świat idealny
Który nie chciał nim pozostać
Pamiętam skały
W których szpary wyrzeźbiła woda
Pamiętam chłopca o piegowatej twarzy
Pamiętam status świadka na wokandzie
Czu ta śmierć była wiją
Czyjąś czy przypadkiem?
Pamiętam ojca jak mu łzy z oczy leciały
Pragnął aby było lepiej mi - starania na nic
Pamiętam pierwszy zespół odstawienia
Myślałem, że umieram i że
Czeka na mnie ziemia błagałem Boga
Aby dał mi jeszcze szansę krzycząc:
"Daj mi przetrwać tę noc
A sprzątnę ten bajzel"
Pamiętam ja jak patrzyła na mnie
Gdy mówiłem:
"Pomóż mi, bo sam już, kurwa, nie ogarnę"
I pamiętam ją jak odeszła w ciszy
Zamknęła drzwi "wypieprzać alkoholicy!"
Myślę, że wciąż ją chociaż
Tak jej nienawidzę!
Nikt nie zabroni dziś mi o tym krzyczeć
Pamiętam chłopca co wyskoczył z okna
Nadal jest Magikiem
Choć tak cholernie mi brakuje jego liter
Krzycząc wiem, że nie zmienię nic
Ale dam sygnał do zmiany
Nie jesteśmy ludźmi w workach
Siła umysłu to nie podróbka jak tombak
Tam drzemie moc gdzie odrębna jednostka
Zamilcz! Albo krzycz!