Sokół, VNM, Marysia Starosta - Mały człowieczek tekst piosenki (lyrics)
Zobacz wszystkie teksty piosenek Sokół
Zobacz wszystkie teksty piosenek VNM
Zobacz wszystkie teksty piosenek Marysia Starosta
[Sokół, VNM, Marysia Starosta - Mały człowieczek tekst piosenki lyrics]
Możesz mieć nawet dwa metry a
I tak być małym człowieczkiem
Mały człowieczek wciąż kitrał swe kompleksy
Chodził szeroko, jakby czuł się najlepszy
Zawsze kupował sex
Nie miał wspomnień z szybkich akcji
Z dziwnych miejsc ze swoją ex
Bo nigdy nie miał ex
Miał gest i souveniry dla silniejszych
Miał też cięty język i na oriencie zmysły
Jak wyczuwał słabość
Był pierwszy do robienia krzywdy
Mocno dbał o jej jakość
I nie odpuszczał nigdy
Mały człowieczek kręcił swoją karuzelę
Cale życie udowadniał światu
Że nie jest frajerem
Nie było celu, bo tylko to było celem
Prawdy nie było też, tylko totalne złudzenie
Wciąż próbował zachować twarz jakoś
Lubił atakować, by maskować własną słabość
Miał pogardę kurewską dla samego
Siebie w oczach bo kto nienawidzi świata
Sam siebie nie pokocha
Co ty komu tutaj chcesz udowodnić?
Od lat wielu, miesięcy, tygodni
Ten co robi to, na co ma ochotę
I ma za to sos dla
Ciebie tutaj jest niewygodny?
Nienawidzi go za to z musu
Nie ma oczu, nie ma ust, nie ma uszu
Mały człowieczek
Metr pięćdziesiąt w kapeluszu
Tropiciel fermentu, entuzjasta kpiny
Harcerzyk ulicy i listonosz złej nowiny
Wypociny wizerunku pochłaniały godziny
Nieważne, kim był, ważne
Kim był w oczach innych
Mały człowieczek lubił słabość wykorzystać
Wszystkich zjebać, by samemu twardo wypaść
Niszczyć lepszych kochał z nieopisaną pasją
Łapał ich za słowa, by ukoić swoją zazdrość
Taka rasa - strażnik zasad w tamtych czasach
Był moment
Że uśmiech kutasa wkurwiał całe miasto
A on był sprytny i jak nikt rozgrywał innych
Napuszczał ich na siebie
Sam stając się silny
Mały człowieczek bał się świata niczym dżumy
Z tego strachu sam na huki brał tłumy
W kalendarz kopnął na serce
Kiedy ściął się wreszcie że zmarnował życie
Będąc wciąż małym człowieczkiem
Nie mów nie mów nie mów nie mów
Nie mów nie mów nie mów nie mów
Nie mów nigdy mi
(mi) , że nie lubisz żyć (żyć)
Nie mów nigdy, nie mów, że nie lubisz żyć
(że nie lubisz żyć)
I tak być małym człowieczkiem
Mały człowieczek wciąż kitrał swe kompleksy
Chodził szeroko, jakby czuł się najlepszy
Zawsze kupował sex
Nie miał wspomnień z szybkich akcji
Z dziwnych miejsc ze swoją ex
Bo nigdy nie miał ex
Miał gest i souveniry dla silniejszych
Miał też cięty język i na oriencie zmysły
Jak wyczuwał słabość
Był pierwszy do robienia krzywdy
Mocno dbał o jej jakość
I nie odpuszczał nigdy
Mały człowieczek kręcił swoją karuzelę
Cale życie udowadniał światu
Że nie jest frajerem
Nie było celu, bo tylko to było celem
Prawdy nie było też, tylko totalne złudzenie
Wciąż próbował zachować twarz jakoś
Lubił atakować, by maskować własną słabość
Miał pogardę kurewską dla samego
Siebie w oczach bo kto nienawidzi świata
Sam siebie nie pokocha
Co ty komu tutaj chcesz udowodnić?
Od lat wielu, miesięcy, tygodni
Ten co robi to, na co ma ochotę
I ma za to sos dla
Ciebie tutaj jest niewygodny?
Nienawidzi go za to z musu
Nie ma oczu, nie ma ust, nie ma uszu
Mały człowieczek
Metr pięćdziesiąt w kapeluszu
Tropiciel fermentu, entuzjasta kpiny
Harcerzyk ulicy i listonosz złej nowiny
Wypociny wizerunku pochłaniały godziny
Nieważne, kim był, ważne
Kim był w oczach innych
Mały człowieczek lubił słabość wykorzystać
Wszystkich zjebać, by samemu twardo wypaść
Niszczyć lepszych kochał z nieopisaną pasją
Łapał ich za słowa, by ukoić swoją zazdrość
Taka rasa - strażnik zasad w tamtych czasach
Był moment
Że uśmiech kutasa wkurwiał całe miasto
A on był sprytny i jak nikt rozgrywał innych
Napuszczał ich na siebie
Sam stając się silny
Mały człowieczek bał się świata niczym dżumy
Z tego strachu sam na huki brał tłumy
W kalendarz kopnął na serce
Kiedy ściął się wreszcie że zmarnował życie
Będąc wciąż małym człowieczkiem
Nie mów nie mów nie mów nie mów
Nie mów nie mów nie mów nie mów
Nie mów nigdy mi
(mi) , że nie lubisz żyć (żyć)
Nie mów nigdy, nie mów, że nie lubisz żyć
(że nie lubisz żyć)