Słoń, Jongmen - Blizny tekst piosenki (lyrics)
Wojciech Zawadzki
[Słoń, Jongmen - Blizny tekst piosenki lyrics]
Odzyskuję świadomość w jakiejś
Brudnej ubikacji oddech, jakbym pił berbele
Ze szpitalnej kaczki
Ciężkie picie, dragsy, zarzygane laczki
Pisał o tym Nietzsche
Znów otchłań na mnie patrzy
Telefon od matki, nie ma opcji bym odebrał
Ledwo łapie tlen jakbym miał strzaskane żebra
Chyba coś ze mną nie gra
Całe ciało mnie boli
Tańczę z diabłem przy akompaniamencie paranoi
Pamiętam jakiś stolik, pamiętam jakieś driny
Ćma barowa, biby, niedobór melatoniny
Nie wiem kim byli ludzie
Którzy robili mi zdjęcia
Mam nadzieję, że to sobie wszystko wkręcam
(demencja) pierdolony ciężar, objawy delirki
Resztka świadomości rzęzi jak zatarty silnik
I muszę być silny, choć stres za gardło łapię
A czarne wizję wiją się jak kokony pijawek
Koszmary na jawie w psychodelicznym cyrku
Znów gram pierwszoplanową rolę urwanego filmu
Kilka nowych sińców, skąd je mam nie pamiętam
Strach w bebechach
Pełza jak jebana skolopendra
Cmentarz szarych komórek, nie śpię po nocach
Zimne poty, odór toksycznego osocza
Stoję z opaską na oczach
Pod egzekucyjna ścianą
A złe myśli jak kruki rozszarpują tożsamość
Tutaj lekarze nie kłamią więc skumaj to typie
Że balet w za dużej dawce
Może zrobić z Ciebie cipę
A życie cię nauczy właśnie tego małolacik
Że docenisz psychiczne zdrowie wtedy
Jak je stracisz blizny, blizny - mea culpa
Blizny, blizny - mea culpa
Blizny, blizny - mea culpa
Obłęd, paranoja, autodestrukcja
Blizny, blizny - mea culpa
Blizny, blizny - mea culpa
Blizny, blizny - mea culpa
Osiedlowa chemia, psychotropy, wódka
Zamknięty w dwóch światach
Tu szukam symetrii
Geometrii, pętli co na szyi mi tętni
Pierdolony bad trip mam jak Jimi Hendrix
Nieskończony mętlik poskładać jak tetris
Wciąż uboczne efekty, rozdwojenie jaźni
Strach, to konsekwencja naszej wyobraźni
Na rezerwie wskaźnik, gdy w nas ciągle pędzi
Pisał o tym Freud, że to, to popęd śmierci
Nęci ta rozrywka, narko i alko, znam to
Bo hedonizm to dziwka, a egoizm jej alfons
Szewc bez butów chodzi, a innych uczy fachu
Tak ja uczyłem życia
Nie czując w ustach piachu
Budując dom bez dachu
Nie przewidziałem burzy
Dzisiaj brachu widzę błąd niewybaczalnie duży
Aniele stróżu, stróżu strzeż duszy mego ciała
A raczej głuchej ciszy która po niej została
Psychoaktywny dramat
Znów w taniec śmierci grasz
Chcesz zniszczyć piękny umysł schizą
Tak jak John Nash
Jak Don Juan DeMarco, jak Donnie Darko
Dziś na każdym osiedlu jest
Jakiś narko hardcore
Rozkmiń czy warto zakleszczyć się w tej matni
Lot nad kukułczym gniazdem
Jak Randle McMurphy
Moralniaki, zjazdy, demony, deprecha
Blizny na psychice nie obeszło się bez echa
Posypana krecha, towarzyszy zjazdom
Wciąż to samo gówno tylko pod inną nazwą
To zaburzeń pasmo, efekty spożycia
Ocknij się nim zwichnie cię do końca życia
Brudnej ubikacji oddech, jakbym pił berbele
Ze szpitalnej kaczki
Ciężkie picie, dragsy, zarzygane laczki
Pisał o tym Nietzsche
Znów otchłań na mnie patrzy
Telefon od matki, nie ma opcji bym odebrał
Ledwo łapie tlen jakbym miał strzaskane żebra
Chyba coś ze mną nie gra
Całe ciało mnie boli
Tańczę z diabłem przy akompaniamencie paranoi
Pamiętam jakiś stolik, pamiętam jakieś driny
Ćma barowa, biby, niedobór melatoniny
Nie wiem kim byli ludzie
Którzy robili mi zdjęcia
Mam nadzieję, że to sobie wszystko wkręcam
(demencja) pierdolony ciężar, objawy delirki
Resztka świadomości rzęzi jak zatarty silnik
I muszę być silny, choć stres za gardło łapię
A czarne wizję wiją się jak kokony pijawek
Koszmary na jawie w psychodelicznym cyrku
Znów gram pierwszoplanową rolę urwanego filmu
Kilka nowych sińców, skąd je mam nie pamiętam
Strach w bebechach
Pełza jak jebana skolopendra
Cmentarz szarych komórek, nie śpię po nocach
Zimne poty, odór toksycznego osocza
Stoję z opaską na oczach
Pod egzekucyjna ścianą
A złe myśli jak kruki rozszarpują tożsamość
Tutaj lekarze nie kłamią więc skumaj to typie
Że balet w za dużej dawce
Może zrobić z Ciebie cipę
A życie cię nauczy właśnie tego małolacik
Że docenisz psychiczne zdrowie wtedy
Jak je stracisz blizny, blizny - mea culpa
Blizny, blizny - mea culpa
Blizny, blizny - mea culpa
Obłęd, paranoja, autodestrukcja
Blizny, blizny - mea culpa
Blizny, blizny - mea culpa
Blizny, blizny - mea culpa
Osiedlowa chemia, psychotropy, wódka
Zamknięty w dwóch światach
Tu szukam symetrii
Geometrii, pętli co na szyi mi tętni
Pierdolony bad trip mam jak Jimi Hendrix
Nieskończony mętlik poskładać jak tetris
Wciąż uboczne efekty, rozdwojenie jaźni
Strach, to konsekwencja naszej wyobraźni
Na rezerwie wskaźnik, gdy w nas ciągle pędzi
Pisał o tym Freud, że to, to popęd śmierci
Nęci ta rozrywka, narko i alko, znam to
Bo hedonizm to dziwka, a egoizm jej alfons
Szewc bez butów chodzi, a innych uczy fachu
Tak ja uczyłem życia
Nie czując w ustach piachu
Budując dom bez dachu
Nie przewidziałem burzy
Dzisiaj brachu widzę błąd niewybaczalnie duży
Aniele stróżu, stróżu strzeż duszy mego ciała
A raczej głuchej ciszy która po niej została
Psychoaktywny dramat
Znów w taniec śmierci grasz
Chcesz zniszczyć piękny umysł schizą
Tak jak John Nash
Jak Don Juan DeMarco, jak Donnie Darko
Dziś na każdym osiedlu jest
Jakiś narko hardcore
Rozkmiń czy warto zakleszczyć się w tej matni
Lot nad kukułczym gniazdem
Jak Randle McMurphy
Moralniaki, zjazdy, demony, deprecha
Blizny na psychice nie obeszło się bez echa
Posypana krecha, towarzyszy zjazdom
Wciąż to samo gówno tylko pod inną nazwą
To zaburzeń pasmo, efekty spożycia
Ocknij się nim zwichnie cię do końca życia