Abel - Piramidy tekst piosenki (lyrics)
[Abel - Piramidy tekst piosenki lyrics]
Chyba nie odróżniam dni, byle był już piątek
Coraz rzadziej widzę tamtego
Ziomka z ziomkiem
Coraz częściej za to trudno
Mi sobie coś przypomnieć
Bo zupełnie jak ty próbuję wiązać
Koniec z drugim końcem
A to dopiero początek, zdaj sobie sprawę
Jeśli coś budujesz szkoda żeby
To była wieża Babel
Abel - ja - stawiam fundamenty
Mały Egipt, sięgam gór, chmur, mur zamknięty
Dyscyplina robi mnie bardziej ludzkim
Nie zapominam jednak o tym
Że ludzie to głupcy
I dalej robię swoje, nie przestaję
Mamy tutaj wszystko
Żeby swoje miejsce nazwać domem
Żeby swoje miejsce nazwać ciepłym krajem
Buduj piramidy lepiej tworzyć niż burzyć
Każdy chce dożyć słońca po burzy
Buduj piramidy, piramidy buduj piramidy
Stawiaj hieroglify
Nie po to mam dwie ręce i
Umysł żeby być tak próżnym
I tylko ociekać z dumy
Choć praca wymaga poświęceń nie
Wracam na ławkę ja chcę czegoś więcej
Krzyczy we mnie osiedle
Bowiem nie przyszedłem tutaj po
Marną przeciętną pensję chcę więcej
Nie wchodzę w bagno
Nie wiem po co to ruszasz
Wszystkie oczy patrzą
Nie patrzy tylko Oko Horusa
Destynacja po której mogę się boso poruszać
Każdy posąg ma duszę i słucha
Kiedyś czeka nas osąd więc jak gram to tylko
Pierwsze skrzypce Stradivariusa
Dyscyplina robi mnie bardziej ludzkim
Nie zapominam jednak o tym
Że ludzie to głupcy
Dalej robię swoje, patrzę w górę
Nie chcę być królem
Nie chcę być Bogiem, oddaję mu hołd
Moje życie - plastyczny budulec
Znam ludzi którzy nie chcą tworzyć
Chcą burzyć nie widzą słońca
Nad ich głowami ciągle się chmurzy
Chcą otwierać nowe drzwi ale nikt
Nie ma do nich kluczy
A nad ich domami znów stadami
Zbierają się czarne kruki
Znam ludzi, wcale ich nie oceniam
Idę przed siebie i czasem tylko
Zerkam na nich zza ramienia
Prosta droga, często slalomu paralela
Teraz dobrze wiem, wadliwe budowle runą
Ale podejdź, zobacz
To co buduje zepsuje im humor
Dyscyplina robi mnie bardziej ludzkim
Nie zapominam jednak o tym
Że ludzie to głupcy
Robię swoje konsekwentnie
Do moich budowli nikt nie podejdzie
Bo wiedz po pierwsze
Że tworzę stabilną niezniszczalną potęgę
Coraz rzadziej widzę tamtego
Ziomka z ziomkiem
Coraz częściej za to trudno
Mi sobie coś przypomnieć
Bo zupełnie jak ty próbuję wiązać
Koniec z drugim końcem
A to dopiero początek, zdaj sobie sprawę
Jeśli coś budujesz szkoda żeby
To była wieża Babel
Abel - ja - stawiam fundamenty
Mały Egipt, sięgam gór, chmur, mur zamknięty
Dyscyplina robi mnie bardziej ludzkim
Nie zapominam jednak o tym
Że ludzie to głupcy
I dalej robię swoje, nie przestaję
Mamy tutaj wszystko
Żeby swoje miejsce nazwać domem
Żeby swoje miejsce nazwać ciepłym krajem
Buduj piramidy lepiej tworzyć niż burzyć
Każdy chce dożyć słońca po burzy
Buduj piramidy, piramidy buduj piramidy
Stawiaj hieroglify
Nie po to mam dwie ręce i
Umysł żeby być tak próżnym
I tylko ociekać z dumy
Choć praca wymaga poświęceń nie
Wracam na ławkę ja chcę czegoś więcej
Krzyczy we mnie osiedle
Bowiem nie przyszedłem tutaj po
Marną przeciętną pensję chcę więcej
Nie wchodzę w bagno
Nie wiem po co to ruszasz
Wszystkie oczy patrzą
Nie patrzy tylko Oko Horusa
Destynacja po której mogę się boso poruszać
Każdy posąg ma duszę i słucha
Kiedyś czeka nas osąd więc jak gram to tylko
Pierwsze skrzypce Stradivariusa
Dyscyplina robi mnie bardziej ludzkim
Nie zapominam jednak o tym
Że ludzie to głupcy
Dalej robię swoje, patrzę w górę
Nie chcę być królem
Nie chcę być Bogiem, oddaję mu hołd
Moje życie - plastyczny budulec
Znam ludzi którzy nie chcą tworzyć
Chcą burzyć nie widzą słońca
Nad ich głowami ciągle się chmurzy
Chcą otwierać nowe drzwi ale nikt
Nie ma do nich kluczy
A nad ich domami znów stadami
Zbierają się czarne kruki
Znam ludzi, wcale ich nie oceniam
Idę przed siebie i czasem tylko
Zerkam na nich zza ramienia
Prosta droga, często slalomu paralela
Teraz dobrze wiem, wadliwe budowle runą
Ale podejdź, zobacz
To co buduje zepsuje im humor
Dyscyplina robi mnie bardziej ludzkim
Nie zapominam jednak o tym
Że ludzie to głupcy
Robię swoje konsekwentnie
Do moich budowli nikt nie podejdzie
Bo wiedz po pierwsze
Że tworzę stabilną niezniszczalną potęgę