Bisz, Radex - Grymas losu tekst piosenki (lyrics)
Jarosław Jaruszewski
[Bisz, Radex - Grymas losu tekst piosenki lyrics]
Pytał się siebie, czy to on nagrał?
Bo często czuł się jakby wszystkich nabrał
Najtrudniej znosił przede wszystkim aplauz
Bo za co klaszczą? Dla
Kogo klaszczą? Dla Jarka!?
I wydawało mu się podejrzane to
Musi być w tym jakieś drugie oszukane dno
I jak królika w cylindrze magika
W końcu go wygwiżdże kapryśna publika
Kiedykolwiek ktoś prosił o autograf
Każdy mały podpis przybliżał go do dnia
W którym tysiąckrotnie powtórzona farsa
Zaczęła z wierzchu wyglądać jak prawda
I cały czas większość ludzi
Myślała z naiwnością, że on musi to lubić
I lubił, lecz powtarzana często przyjemność
Tak szybko zamienia się
W codzienną przyziemność
I jak tłum cię nie kocha – mniejsza za co
Nie ma co strzelać focha – rap jest pracą
A jeśli tylko to potrafisz robić dobrze
To więcej – jest to twój pieprzony obowiązek
Nigdy nie wiesz
Czy los się śmieje do ciebie czy z ciebie
Wszystkie znaki na ziemi i niebie
To kropki kurzu łączone przez przewiew
Co możesz zrobić? Otworzyć drzwi, okna
I patrzeć przed siebie i
Łapać kosmiczne okazje
I lepiej nie pytać czy warto? Warto?
Kto by pomyślał, w tunelu bez wyjścia
Ta odległa iskra - co to?
Nie miał już siły na kolejny impas
A jednak chciał wytrwać - po co?
Po roku w tym samym miejscu tę iskrę
Trzymał już w rękach - złoto
Dla wszystkich był jak zwycięzca
Lecz w hotelach lustra pytały - kto to?
Wielu ojców ma sukces
Tłumy jakby same siebie wydostały z mroku
Lubią przejrzeć się w błysku, i starczy
Był chwilę każdym - Bydgoszczanin Roku
Śmiech miesza się z dumą
Gdy jesteś na fali i niesie cię vox populi
Lecz on chciał nurkować
Głęboko, poławiać perły
Wierny głosowi swej sztuki
Spotkał paru frajerów po drodze i
Niestety każdy był górą
Więc może to on jest frajerem
A oni? - daleko zaszli, jak drzazgi za skórą
Wciąż trzyma się ludzi, co nie
Myślą, że jesteś głupi
Gdy trzymasz się zasad
Wciąż nie wszystko można tu kupić
I choć sam ma długi
To pamiętaj - będzie je spłacać
Tak żyć to sztuka, a los nie rozpisał mu jej
Tu na byle pięć minut
Kolejne akty znajome fakty ukazują od boku
Od tyłu wokół życie to teatr
Więc może w teatrze jest
Życie prawdziwe? - szukaj
Bo gdy rzeczywistość jest
Sztuczna jak dzisiaj
To znów jakby żywiej oddycha sztuka
Sztuka sztuka?
Bo często czuł się jakby wszystkich nabrał
Najtrudniej znosił przede wszystkim aplauz
Bo za co klaszczą? Dla
Kogo klaszczą? Dla Jarka!?
I wydawało mu się podejrzane to
Musi być w tym jakieś drugie oszukane dno
I jak królika w cylindrze magika
W końcu go wygwiżdże kapryśna publika
Kiedykolwiek ktoś prosił o autograf
Każdy mały podpis przybliżał go do dnia
W którym tysiąckrotnie powtórzona farsa
Zaczęła z wierzchu wyglądać jak prawda
I cały czas większość ludzi
Myślała z naiwnością, że on musi to lubić
I lubił, lecz powtarzana często przyjemność
Tak szybko zamienia się
W codzienną przyziemność
I jak tłum cię nie kocha – mniejsza za co
Nie ma co strzelać focha – rap jest pracą
A jeśli tylko to potrafisz robić dobrze
To więcej – jest to twój pieprzony obowiązek
Nigdy nie wiesz
Czy los się śmieje do ciebie czy z ciebie
Wszystkie znaki na ziemi i niebie
To kropki kurzu łączone przez przewiew
Co możesz zrobić? Otworzyć drzwi, okna
I patrzeć przed siebie i
Łapać kosmiczne okazje
I lepiej nie pytać czy warto? Warto?
Kto by pomyślał, w tunelu bez wyjścia
Ta odległa iskra - co to?
Nie miał już siły na kolejny impas
A jednak chciał wytrwać - po co?
Po roku w tym samym miejscu tę iskrę
Trzymał już w rękach - złoto
Dla wszystkich był jak zwycięzca
Lecz w hotelach lustra pytały - kto to?
Wielu ojców ma sukces
Tłumy jakby same siebie wydostały z mroku
Lubią przejrzeć się w błysku, i starczy
Był chwilę każdym - Bydgoszczanin Roku
Śmiech miesza się z dumą
Gdy jesteś na fali i niesie cię vox populi
Lecz on chciał nurkować
Głęboko, poławiać perły
Wierny głosowi swej sztuki
Spotkał paru frajerów po drodze i
Niestety każdy był górą
Więc może to on jest frajerem
A oni? - daleko zaszli, jak drzazgi za skórą
Wciąż trzyma się ludzi, co nie
Myślą, że jesteś głupi
Gdy trzymasz się zasad
Wciąż nie wszystko można tu kupić
I choć sam ma długi
To pamiętaj - będzie je spłacać
Tak żyć to sztuka, a los nie rozpisał mu jej
Tu na byle pięć minut
Kolejne akty znajome fakty ukazują od boku
Od tyłu wokół życie to teatr
Więc może w teatrze jest
Życie prawdziwe? - szukaj
Bo gdy rzeczywistość jest
Sztuczna jak dzisiaj
To znów jakby żywiej oddycha sztuka
Sztuka sztuka?