Bisz, Radex - Znak zapytania tekst piosenki (lyrics)
Jarosław Jaruszewski
[Bisz, Radex - Znak zapytania tekst piosenki lyrics]
Nie uważam się za nie wiadomo kogo
Choć dla ludzi jestem nie wiadomo kim
Między drzwiami a progiem wetkniętą nogą
Między prawdą a Bogiem, jak drzazga tkwić
Nie jest fajnie
To właśnie tutaj wszystko się zacięło
Przeklinam to zaklinowanie czekając
Na przełom
Los pada na mnie, światła snop z jupitera
Powiedz co widzisz? Pudło!
Wewnątrz kot Schrödingera
Dorosłość to uniform, kres poszukiwania
To nie proces rozwoju, raczej ograniczania
Będąc tożsamy z sobą samym - co więcej robić?
Znając swój kształt i swoje
Ramy - jesteś skończony
I może teraz wpadasz na myśl
Że mając świadomość tych rzeczy
Czas wprowadzić zmiany
Lecz na nic twoje plany
Wielkie słowa i nerwy
Gdy twój ostateczny zmierzch
Obwieszcza sowa Minerwy
Jesteś skończony
Nigdy nie będziesz zwycięzcą
Nie! - zdecydowanie
Zdecydowałeś przez niezdecydowanie
Między chcesz a możesz, osią długi szlaban
Stoisz i patrzysz na niego - osioł Buridana
Nie uważam się za nie wiadomo kogo
Choć wciąż dla wielu ludzi
Jestem nie wiadomo kim
I wiem, że żadne moje tłumaczenia nie pomogą
Bo to naturalna wrogość
Lęk przed nie wiadomo czym
Nie umiem się zachować, umiem się zatracać
Umiem dojść donikąd, nie umiem się nawracać
Prawdziwe życie trochę przespać szkoda
Do telewizora śliniąc się jak pies Pawłowa
Głównym rysem i rysą mojego charakteru
Jest to zacięcie w stylu zepsutego adapteru
Przeznaczając ciągle lepszej sprawy
Godny trud
Na rozmienianie wielkich haseł w drobny druk
W mojej głowie wojna, w moim sercu pokój
W moich ustach niesmak, piękno w moim oku
Kiedy puszczam ten dualizm jest bosko
Lecz sumienie zaraz budzi jak
Się lew - Tołstoj
Jestem skończony jestem skończony
Nigdy nie będę zwycięzcą, nie! - zdecydowanie
Zdecydowałem przez niezdecydowanie
Tuż na wyciągnięcie ręki stoją kupy siana
Stoję na przeciwko nich - osioł Buridana
Coś ze mnie będzie mam nadzieję
Choć to głupich mama
Wciąż pozostaję w potencjale - osioł Buridana
Nie uważam się za nie wiadomo kogo
Choć z bólem musisz przyznać -
Jestem nie wiadomo kim
I jak kota głaszczę moją
Nieświadomość drżącą dłonią
A pod drugą chowam ego
Małą przestraszoną mysz
Chcieć wielu rzeczy naraz
W tym jest wielki ambaras
A nie mogąc zdecydować cierpisz męki Tantala
Zamiast być, wolę być może, brak kapitana
Wyjaśnia papuga patrząc na mój hak zapytania
Choć dla ludzi jestem nie wiadomo kim
Między drzwiami a progiem wetkniętą nogą
Między prawdą a Bogiem, jak drzazga tkwić
Nie jest fajnie
To właśnie tutaj wszystko się zacięło
Przeklinam to zaklinowanie czekając
Na przełom
Los pada na mnie, światła snop z jupitera
Powiedz co widzisz? Pudło!
Wewnątrz kot Schrödingera
Dorosłość to uniform, kres poszukiwania
To nie proces rozwoju, raczej ograniczania
Będąc tożsamy z sobą samym - co więcej robić?
Znając swój kształt i swoje
Ramy - jesteś skończony
I może teraz wpadasz na myśl
Że mając świadomość tych rzeczy
Czas wprowadzić zmiany
Lecz na nic twoje plany
Wielkie słowa i nerwy
Gdy twój ostateczny zmierzch
Obwieszcza sowa Minerwy
Jesteś skończony
Nigdy nie będziesz zwycięzcą
Nie! - zdecydowanie
Zdecydowałeś przez niezdecydowanie
Między chcesz a możesz, osią długi szlaban
Stoisz i patrzysz na niego - osioł Buridana
Nie uważam się za nie wiadomo kogo
Choć wciąż dla wielu ludzi
Jestem nie wiadomo kim
I wiem, że żadne moje tłumaczenia nie pomogą
Bo to naturalna wrogość
Lęk przed nie wiadomo czym
Nie umiem się zachować, umiem się zatracać
Umiem dojść donikąd, nie umiem się nawracać
Prawdziwe życie trochę przespać szkoda
Do telewizora śliniąc się jak pies Pawłowa
Głównym rysem i rysą mojego charakteru
Jest to zacięcie w stylu zepsutego adapteru
Przeznaczając ciągle lepszej sprawy
Godny trud
Na rozmienianie wielkich haseł w drobny druk
W mojej głowie wojna, w moim sercu pokój
W moich ustach niesmak, piękno w moim oku
Kiedy puszczam ten dualizm jest bosko
Lecz sumienie zaraz budzi jak
Się lew - Tołstoj
Jestem skończony jestem skończony
Nigdy nie będę zwycięzcą, nie! - zdecydowanie
Zdecydowałem przez niezdecydowanie
Tuż na wyciągnięcie ręki stoją kupy siana
Stoję na przeciwko nich - osioł Buridana
Coś ze mnie będzie mam nadzieję
Choć to głupich mama
Wciąż pozostaję w potencjale - osioł Buridana
Nie uważam się za nie wiadomo kogo
Choć z bólem musisz przyznać -
Jestem nie wiadomo kim
I jak kota głaszczę moją
Nieświadomość drżącą dłonią
A pod drugą chowam ego
Małą przestraszoną mysz
Chcieć wielu rzeczy naraz
W tym jest wielki ambaras
A nie mogąc zdecydować cierpisz męki Tantala
Zamiast być, wolę być może, brak kapitana
Wyjaśnia papuga patrząc na mój hak zapytania