Kaen - Melancholia tekst piosenki (lyrics)
Kaen [Dawid Starejki]
[Kaen - Melancholia tekst piosenki lyrics]
Czasem nie ma co do garnka włożyć
Bo za mały dochód łzy cisną się do oczu
Nie chcę zostać na uboczu
W mroku błądzi dusza, która upada jak Ikar
Ze sobą polemika, depresja serdecznie wita
Witam coś ci nie idzie
Chciałbyś podciąć sobie żyły
Na co czekasz, zrób to
Pokaż ile w tobie siły
Szczerze jesteś nikim
Ojciec często to powtarzał
Pamiętasz? Spłodzenie ciebie to
Był dobry kawał
Daj mi spokój, zaciskam zęby, zaciskam pasa
Zaciskam pięści
Melancholia jak bumerang wraca do mnie
Parę wspomnień
Po których przechodzą dreszcze
Większość czasu poza domem
Dorastanie na najebce
To tylko czyste fakty, to prawdziwa rozmowa
Jako dzieciak tylko chciałem żeby
Ktoś mnie przypilnował
A ja przy własnej matce
Chłopak tu dzieliłem towar
Bo moja mama to kobieta hardkorowa, proste
Przychodzą takie chwile chce się rezygnować
Są jak wylew, który cię sparaliżował
Myśli, które nie dają nam zasnąć
Chwile, w których traci się samego siebie
Wartość
Chcę na chwilę się zatrzymać
By spokój znalazły nerwy
Bo bez przerwy na tym froncie
Gdzie masa tych poległych
Ten przebiegły, ten pazerny
Witam ze społecznych nizin
Ludzie muszą tutaj kraść żeby tu wyżyć
Analizy nic nie dadzą gdy
Jest na umyśle skaza
Siedzę sam w tych czterech ścianach
Jeden krok od załamania
Bania pęka, nie do wytrzymania są te głosy
Mówię dosyć
Nie chcę któregoś dnia z okna wyskoczyć
Za szybko dorosłem, za dużo zakazanych owoców
Gotów? obracamy się w proch
Bo powstaliśmy z prochu całe życie tyrasz
Potem w samotności zdychasz
Cała ta matematyka, biologiczny zegar tyka
Czas odlicza i coraz bliżej
Do spotkania z Panem
Czy przejmie nas jako dzieci
Czy skaże cię na wygnanie
Co? Coraz bliżej tak, E coraz
Bliżej do spotkania z Panem, panie
Przychodzą takie chwile chce się rezygnować
Są jak wylew, który cię sparaliżował
Myśli, które nie dają nam zasnąć
Chwile, w których traci się samego siebie
Wartość
Bo za mały dochód łzy cisną się do oczu
Nie chcę zostać na uboczu
W mroku błądzi dusza, która upada jak Ikar
Ze sobą polemika, depresja serdecznie wita
Witam coś ci nie idzie
Chciałbyś podciąć sobie żyły
Na co czekasz, zrób to
Pokaż ile w tobie siły
Szczerze jesteś nikim
Ojciec często to powtarzał
Pamiętasz? Spłodzenie ciebie to
Był dobry kawał
Daj mi spokój, zaciskam zęby, zaciskam pasa
Zaciskam pięści
Melancholia jak bumerang wraca do mnie
Parę wspomnień
Po których przechodzą dreszcze
Większość czasu poza domem
Dorastanie na najebce
To tylko czyste fakty, to prawdziwa rozmowa
Jako dzieciak tylko chciałem żeby
Ktoś mnie przypilnował
A ja przy własnej matce
Chłopak tu dzieliłem towar
Bo moja mama to kobieta hardkorowa, proste
Przychodzą takie chwile chce się rezygnować
Są jak wylew, który cię sparaliżował
Myśli, które nie dają nam zasnąć
Chwile, w których traci się samego siebie
Wartość
Chcę na chwilę się zatrzymać
By spokój znalazły nerwy
Bo bez przerwy na tym froncie
Gdzie masa tych poległych
Ten przebiegły, ten pazerny
Witam ze społecznych nizin
Ludzie muszą tutaj kraść żeby tu wyżyć
Analizy nic nie dadzą gdy
Jest na umyśle skaza
Siedzę sam w tych czterech ścianach
Jeden krok od załamania
Bania pęka, nie do wytrzymania są te głosy
Mówię dosyć
Nie chcę któregoś dnia z okna wyskoczyć
Za szybko dorosłem, za dużo zakazanych owoców
Gotów? obracamy się w proch
Bo powstaliśmy z prochu całe życie tyrasz
Potem w samotności zdychasz
Cała ta matematyka, biologiczny zegar tyka
Czas odlicza i coraz bliżej
Do spotkania z Panem
Czy przejmie nas jako dzieci
Czy skaże cię na wygnanie
Co? Coraz bliżej tak, E coraz
Bliżej do spotkania z Panem, panie
Przychodzą takie chwile chce się rezygnować
Są jak wylew, który cię sparaliżował
Myśli, które nie dają nam zasnąć
Chwile, w których traci się samego siebie
Wartość