Neile, DJ Weedjet - Utopia tekst piosenki (lyrics)
[Neile, DJ Weedjet - Utopia tekst piosenki lyrics]
Miałem wizję
Budowałem w niej miasta z metalu i szyby
Stawiałem wielkie biurowce
Mieszkalne piramidy
Żyli w nich ludzie zdolni kochać
Tworzyć idee
Mieli pomysły, odwagę realizować cele
Każdy mógł znaleźć tu miejsce dla
Siebie i dla bliskich
Ten szczyt ludzkiej myśli
Ułatwiał to wszystkim
Zbudowałem to miasto na resztkach cywilizacji
Która leciała w dól tej mechanicznej matni
Pomimo surowej formy nikt nie
Chciał niczego zmienić
Betonowy areszt łączył się z pasem zieleni
Wokół płynęła rzeka z krystaliczną wodą
Wierzono w jej właściwości zabierając ze sobą
Budynki rosły jak grzyby militarnie czyste
Bo po co komu wojna w świecie
Który nie miał istnieć
Chciwe korporacje nie miały tu racji bytu
Dzień witałem medytacją na
Najwyższym ze szczytów
Zbudowałem świat pełen zalet bez wad
Chodź za mną, zaprowadzę ci tam
Cywilizacji kwiat, ja pośród tych bloków
Ten zewnętrzny ład to mój wewnętrzny spokój
Miałem wizję
W której człowiek człowiekowi nie był wilkiem
Wszyscy budzili się z nadzieją
Mieli wspólną wizję
Pielęgnowali w sobie dobro, unikali kłótni
Nosili w sobie współczucie
Dla zasobów ludzkich
Żyli w symbiozie z wewnętrznym ekosystemem
Dziękowali co dzień, siejąc w sobie nadzieje
Że będzie jeszcze lepiej
Bo czemu miałoby nie być
W świecie, w którym nie ma zła, przemocy
Biedy sam poczuj się jak wtedy
Przypomnij sobie tą chwilę
Gdy byłeś naprawdę szczęśliwy
Czułeś że żyłeś
Weź głęboki oddech jakbyś brał świat w ręce
Ta dziwna Utopia nawiedza mnie coraz częściej
Stworzyłem to miejsce dla mnie
Jak i dla ciebie złap mnie mocno za rękę
Przejdziemy samych siebie
Zbudujemy nas, wytęż źrenice oczu
Ta zewnętrzna Utopia to
Nasz wewnętrzny spokój
Budowałem w niej miasta z metalu i szyby
Stawiałem wielkie biurowce
Mieszkalne piramidy
Żyli w nich ludzie zdolni kochać
Tworzyć idee
Mieli pomysły, odwagę realizować cele
Każdy mógł znaleźć tu miejsce dla
Siebie i dla bliskich
Ten szczyt ludzkiej myśli
Ułatwiał to wszystkim
Zbudowałem to miasto na resztkach cywilizacji
Która leciała w dól tej mechanicznej matni
Pomimo surowej formy nikt nie
Chciał niczego zmienić
Betonowy areszt łączył się z pasem zieleni
Wokół płynęła rzeka z krystaliczną wodą
Wierzono w jej właściwości zabierając ze sobą
Budynki rosły jak grzyby militarnie czyste
Bo po co komu wojna w świecie
Który nie miał istnieć
Chciwe korporacje nie miały tu racji bytu
Dzień witałem medytacją na
Najwyższym ze szczytów
Zbudowałem świat pełen zalet bez wad
Chodź za mną, zaprowadzę ci tam
Cywilizacji kwiat, ja pośród tych bloków
Ten zewnętrzny ład to mój wewnętrzny spokój
Miałem wizję
W której człowiek człowiekowi nie był wilkiem
Wszyscy budzili się z nadzieją
Mieli wspólną wizję
Pielęgnowali w sobie dobro, unikali kłótni
Nosili w sobie współczucie
Dla zasobów ludzkich
Żyli w symbiozie z wewnętrznym ekosystemem
Dziękowali co dzień, siejąc w sobie nadzieje
Że będzie jeszcze lepiej
Bo czemu miałoby nie być
W świecie, w którym nie ma zła, przemocy
Biedy sam poczuj się jak wtedy
Przypomnij sobie tą chwilę
Gdy byłeś naprawdę szczęśliwy
Czułeś że żyłeś
Weź głęboki oddech jakbyś brał świat w ręce
Ta dziwna Utopia nawiedza mnie coraz częściej
Stworzyłem to miejsce dla mnie
Jak i dla ciebie złap mnie mocno za rękę
Przejdziemy samych siebie
Zbudujemy nas, wytęż źrenice oczu
Ta zewnętrzna Utopia to
Nasz wewnętrzny spokój