OSA, Bisz, OsobieSam - Podpisano tekst piosenki (lyrics)
Jarosław Jaruszewski
Zobacz wszystkie teksty piosenek OSA
Zobacz wszystkie teksty piosenek Bisz
Zobacz wszystkie teksty piosenek OsobieSam
[OSA, Bisz, OsobieSam - Podpisano tekst piosenki lyrics]
Siemasz, znasz mnie już parę ładnych lat
Może czułaś mnie w snach
Na skórze czasem na bank gdy pisze tak
Pamiętam jak zawaliłaś parę spraw
Parę przeze mnie dzisiaj, to pusty
Strach, widzę go w twoich źrenicach
I nie wiem, boisz się bardziej mnie
Czy pustego życia?
Czytasz to co dnia na krysztale lustra
A ja tylko pcham się ile mogę w twój czas
Śnię, o twoich ustach byś krzyczała moje imię
Już nawet nie pamiętasz pierwszego
Dotyku w zimie
Mieliśmy chwile lepsze niż mogłaś wyśnić
Parę gorszych
Parę które zanim przyszły znikły
Mieliśmy myśli, marzenia, chwile pełne złości
Potem spokój, przeszywający dłonie do kości
Mówią że jestem prosty, mają mnie na językach
Plują mną, bojąc się czy ich nie dotykam
Cisza! Czasem ją lubię chociaż wole krzyk
Chwytasz? Bo w pustce gubię się jak nikt
Widziałem tyle łez, słyszałem tyle westchnień
Tyle razy nie chciałaś mnie
A ja wciąż jestem
Uciekasz ode mnie, potem zawsze wracasz
Powiedz, kochasz? Czy tylko
Czasem lubisz płakać?
Daję ci emocje w ratach, to jak rana i sól
Niedługo wracam, czekasz? Podpisano - Ból
Daj mi tylko chwilę, cała wieczność skona
By w dłoniach schować winę
Pochować ten dysonans
Zatracić sowa, gdzieś koło nas, zrozum
By dać dowód a w ramionach
Zacząć jeszcze raz od nowa
Bez powrotu, udać się w ostatnią podróż
Po zmroku w ogniu naszych ciał
Spalić świat na popiół
Szał skradł mi spokój wypuszczając z garści
Gwiazdy co w amoku zagłuszają ból nostalgii
W tej konstelacji nagli mróz ostatniej szansy
By znaleźć serce kartki, już będąc martwym
Znów oplecie wargi drut kolczasty jakby trud
Mej walki |niósł o bruk?| stan pogardy cud
Euch zapałki trawi wszystko na swej drodze
Topię w sercach lud a nie
Mogę znaleźć ognia w sobie
Może kłamię jak z nut
By znaleźć ziarno prawdy
Choć milczę jak grób
Gdy nie jesteś prawdy warty
I kładę karty na stół, nie mam nic do ukrycia
Wyprzedając złe wspomnienia jeszcze za życia
Ty to ja, ja to ty, alkoholik-hipokryta gdy
Nasze łzy to jedyna różnica i
Nie ma nic, nie ma dziś, nie ma teraz
Mam tylko ten list
Chodź to nie ma już znaczenia
Adresat X, podpisano anonimem
Post Scriptum, Otuliłem ciszę
Tych parę chwil pośród śmieci reszty
Mieszam popiół, wokół tlą się resztki słów
Płomienie liżą bezsennych nocy testamenty
Już obojętnie Rzucam następny w ogień
Drżenie ręki, to nie ty, to nie my
To nie moje łzy
Bezradny wobec czasu jak zawsze
Wiemy że to nie możliwe
Na chuj mówimy na zawsze? Mówiłem: poważnie
Śmiertelnie już gaśnie to we mnie
Za mną, przede mną, na zawsze
Śmiech który brzmi sztucznie
Jęk od którego drżą ściany
Lecz lepiej zabić to śmiechem
Raczej, a to westchnienie to
Tak pali się papier a to wspomnienie to jak
Staliśmy razem w parku
Skurwiały banał, mój oddech na twoim karku
To nie był banał, to było dla nas jak cud
Co się nie zdarza, zdarzył się, nie powtórzył
Zdarza się, się dopala niewysłana koperta
Ty oddalasz się
Może czułaś mnie w snach
Na skórze czasem na bank gdy pisze tak
Pamiętam jak zawaliłaś parę spraw
Parę przeze mnie dzisiaj, to pusty
Strach, widzę go w twoich źrenicach
I nie wiem, boisz się bardziej mnie
Czy pustego życia?
Czytasz to co dnia na krysztale lustra
A ja tylko pcham się ile mogę w twój czas
Śnię, o twoich ustach byś krzyczała moje imię
Już nawet nie pamiętasz pierwszego
Dotyku w zimie
Mieliśmy chwile lepsze niż mogłaś wyśnić
Parę gorszych
Parę które zanim przyszły znikły
Mieliśmy myśli, marzenia, chwile pełne złości
Potem spokój, przeszywający dłonie do kości
Mówią że jestem prosty, mają mnie na językach
Plują mną, bojąc się czy ich nie dotykam
Cisza! Czasem ją lubię chociaż wole krzyk
Chwytasz? Bo w pustce gubię się jak nikt
Widziałem tyle łez, słyszałem tyle westchnień
Tyle razy nie chciałaś mnie
A ja wciąż jestem
Uciekasz ode mnie, potem zawsze wracasz
Powiedz, kochasz? Czy tylko
Czasem lubisz płakać?
Daję ci emocje w ratach, to jak rana i sól
Niedługo wracam, czekasz? Podpisano - Ból
Daj mi tylko chwilę, cała wieczność skona
By w dłoniach schować winę
Pochować ten dysonans
Zatracić sowa, gdzieś koło nas, zrozum
By dać dowód a w ramionach
Zacząć jeszcze raz od nowa
Bez powrotu, udać się w ostatnią podróż
Po zmroku w ogniu naszych ciał
Spalić świat na popiół
Szał skradł mi spokój wypuszczając z garści
Gwiazdy co w amoku zagłuszają ból nostalgii
W tej konstelacji nagli mróz ostatniej szansy
By znaleźć serce kartki, już będąc martwym
Znów oplecie wargi drut kolczasty jakby trud
Mej walki |niósł o bruk?| stan pogardy cud
Euch zapałki trawi wszystko na swej drodze
Topię w sercach lud a nie
Mogę znaleźć ognia w sobie
Może kłamię jak z nut
By znaleźć ziarno prawdy
Choć milczę jak grób
Gdy nie jesteś prawdy warty
I kładę karty na stół, nie mam nic do ukrycia
Wyprzedając złe wspomnienia jeszcze za życia
Ty to ja, ja to ty, alkoholik-hipokryta gdy
Nasze łzy to jedyna różnica i
Nie ma nic, nie ma dziś, nie ma teraz
Mam tylko ten list
Chodź to nie ma już znaczenia
Adresat X, podpisano anonimem
Post Scriptum, Otuliłem ciszę
Tych parę chwil pośród śmieci reszty
Mieszam popiół, wokół tlą się resztki słów
Płomienie liżą bezsennych nocy testamenty
Już obojętnie Rzucam następny w ogień
Drżenie ręki, to nie ty, to nie my
To nie moje łzy
Bezradny wobec czasu jak zawsze
Wiemy że to nie możliwe
Na chuj mówimy na zawsze? Mówiłem: poważnie
Śmiertelnie już gaśnie to we mnie
Za mną, przede mną, na zawsze
Śmiech który brzmi sztucznie
Jęk od którego drżą ściany
Lecz lepiej zabić to śmiechem
Raczej, a to westchnienie to
Tak pali się papier a to wspomnienie to jak
Staliśmy razem w parku
Skurwiały banał, mój oddech na twoim karku
To nie był banał, to było dla nas jak cud
Co się nie zdarza, zdarzył się, nie powtórzył
Zdarza się, się dopala niewysłana koperta
Ty oddalasz się